«Κρατάει» το φλερτ μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ

«Εγκαίνια» συνεργασίας, με αυτοτέλεια των κομμάτων, οι εκλογές στους μεγάλους δήμους. Αυξημένο ρόλο αναμένεται να έχουν τα νέα πρόσωπα των δύο παρατάξεωνΤου Βαγγέλη Γιακουμή

Οι επερχόμενες δημοτικές εκλογές, δίνουν προβάδισμα στο ερώτημα για εντονότερη και ευρύτερη συνεργασία στα δυο κόμματα, που σήμερα κυβερνούν τη χώρα. Το σύνθημα του ΠΑΣΟΚ

για «όχι πια αυτοδύναμες κυβερνήσεις αλλά κυβερνήσεις συνεργασίας», λόγω του ότι δεν γίνεται δημοσκοπικά και πολιτικά να τις επιβάλει, θεωρείται ρεαλιστικό και δεν μπορεί να διαφοροποιηθεί, όταν πρόκειται για τις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης, πόσο μάλλον όταν αυτές χρειάζονται ευρύτερες συναινέσεις. Γιατί επομένως, τα δυο κόμματα, που σήμερα συγκυβερνούν τη χώρα, να μην μπορούν να συγκυβερνήσουν και σε μικρότερο επίπεδο, όπως τους δήμους ή στις εκλογές για τις περιφέρειες;

Εδώ τα βρίσκουν στα μεγάλα και κράτησαν τη χώρα όρθια, στα μικρά θα τα χαλάσουν; Η προϋπηρεσία υπάρχει, η εμπειρία για να αποφεύγονται τα λάθη το ίδιο, άρα, τα πρόσωπα είναι αυτά που μένουν (ήδη ακούγονται στο παρασκήνιο) τα οποία ΠΑΣΟΚ και ΝΔ θα μπορούσαν να υποστηρίξουν από κοινού.

Το πείραμα των δημοτικών εκλογών, μπορεί να βγάλει συμπεράσματα θετικά, τέτοια που θα αποτελέσουν πλέον αναπόφευκτα, ευκαιρία ή το σπάσιμο του ταμπού για συνεργασία των δυο ευρωπαϊκών κομμάτων και στις εθνικές εκλογές. Ηδη, ορισμένα στελέχη των δυο κομμάτων, που τώρα από κοινού κυβερνούν, μιλάνε για μια τέτοια εξέλιξη.
Ας ξετυλίξουμε όμως το κουβάρι για να φτάσουμε στην άκρη του νήματος…
Πρώτον. Εχουμε ως δεδομένο. ότι το ΠΑΣΟΚ από μόνο του. δεν μπορεί να επιβάλει εξελίξεις. Χωρίς όμως το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ δεν μπορεί να κυβερνήσει. Αν και οι δυο μαζί καταφέρουν και ξεπεράσουν το «καυτό» φθινόπωρο, τότε τον Αντώνη Σαμαρά και τον Βαγγέλη Βενιζέλο. θα τους ενώνει μια κοινή και μεγάλη επιτυχία. Το ότι κράτησαν τη χώρα ζωντανή, δεν χρεοκόπησε και δεν επέστρεψε στη δραχμή. Παράλληλα, από κοινού. θα αποτελέσουν το ασφαλές λιμάνι του κεντρογενούς χώρου, αν προλάβουν να τον πάρουν φυσικά από τον ΣΥΡΙΖΑ. Λογικά, κανείς σκεπτόμενος καταλήγει στο συμπέρασμα ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ θα δώσει μάχη, για να επικρατήσει στο κέντρο, για να έχει πιθανότητες να κερδίσει τις εκλογές.
Δεύτερον. Η ΝΔ θέλει το ΠΑΣΟΚ ως άλλοθι κοντά της, για να δημιουργήσει ανάχωμα στη Χρυσή Αυγή και τον ΣΥΡΙΖΑ. Κόντρα δηλαδή, στα δυο άκρα. Αλλά και το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται τη ΝΔ, διότι από μόνο του αποτελεί μονάδα και ως μονάδα δεν μπορεί να κυριαρχήσει στο πολιτικό σκηνικό. Η συνένωση με τα αυτοτελή πολιτικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά του κάθε κόμματος ξεχωριστά, δίνει τη δυνατότητα στη χώρα να πορευτεί με πολιτική και κοινωνική ηρεμία, ομαλότητα και εργασιακή ειρήνη, αν φυσικά όλοι μαζί εργαστούν για την ανάπτυξη της χώρας και όχι για τη διαίρεσή της, προκειμένου να αποκομίσουν άνευ ουσιαστικής αξίας μικροκομματικά οφέλη.
Τρίτον. Δίνει την ευκαιρία στον Αντώνη Σαμαρά να διώξει από πάνω του τα «βαρίδια», που έχει στο κόμμα του, να συγκρατήσει τη Χρυσή Αυγή και, τέλος, να δώσει στον Βαγγέλη Βενιζέλο τη δυνατότητα να ελιχθεί. Να καλέσει τα κόμματα και τις κινήσεις που κινούνται και εργάζονται στον κεντροαριστερό χώρο, σε μια ενδυνάμωση πολιτική μέσω του ΠΑΣΟΚ. Αλλωστε, θα μπορούσε να μην φέρει τον τίτλο του ΠΑΣΟΚ, να υπάρξει φαινομενικά ένα νέο κόμμα, με άλλο όνομα, έτσι ώστε να αρθούν και οι τελευταίες δικαιολογίες, για κάποιον που θα ήθελε να ενταχθεί στη μεγάλη κεντροαριστερά και αποστρέφεται το ΠΑΣΟΚ. Η αρχή θα γίνει από τις εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο, καθώς προσπάθεια του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, είναι στα ψηφοδέλτια να μην γράφεται μόνο ο τίτλος ΠΑΣΟΚ, αλλά να είναι μέρος του συνολικού ονόματος του συνδυασμού, υπό τον γενικότερο τίτλο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα.
Τέταρτον. Η συνένωση των δυο κομμάτων, που σήμερα συγκυβερνούν θα δώσει την ευκαιρία στη χώρα, να ανανεώσει το πολιτικό της προσωπικό, να μπουν νέοι άνθρωποι, που σήμερα αισθάνονται ότι βρίσκονται στο περιθώριο. Επίσης, θα ανασάνει τη δημόσια διοίκηση και οι δημοκρατικές δυνάμεις θα κερδίσουν περισσότερο ζωτικό χώρο, διά του περιορισμού της αποδοχής της Χρυσής Αυγής.

Ο μονόδρομος

Ολα αυτά, περίπου είναι μονόδρομος. Θεωρείται, δε, από πολλούς, ότι είναι απίθανο να μην τα έχουν συζητήσει οι δυο πολιτικοί αρχηγοί, που σήμερα ηγούνται της χώρας, στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις και μόνο μεταξύ τους, χωρίς στο τραπέζι να υπάρχει τρίτος. Αν δεν το έχουν κάνει, τότε απλώς δεν ενδιαφέρονται, για τη χώρα και το μέλλον της, παρά μόνο για την προσωπική τους στιγμή.
Πάντως, οι περισσότεροι που ερωτήθηκαν, σχετικά με την προοπτική των εξελίξεων, συμφωνούν πως κάπως έτσι θα προχωρήσουν τα πράγματα. Την περίοδο που διανύουμε, δεν έχουμε την πολυτέλεια για δεύτερες σκέψεις. Δυστυχώς.
Φυσικό είναι οι ζυμώσεις που οδηγούν στη συνεργασία των δύο κομμάτων, να συναντούν αντιρρήσεις και διαφωνίες στους κόλπους του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, από στελέχη που θέλουν τα δύο κόμματα, να διατηρούν το σημερινό τους εαυτό. Γι’ αυτό, ή θα αναγκαστούν, όσοι διαφωνούν, να φύγουν, ή θα παραμείνουν εντός και θα έχουν όμως περιορισμένο ρόλο. Ο αυξημένος ρόλος, θα ανήκει, από εδώ και πέρα, στα νέα πρόσωπα και των δυο παρατάξεων.

Ο Στουρνάρας, η Ντόρα, ο Μπακογιάννης και στο βάθος ο Λοβέρδος

Ποια είναι τα πρόσωπα «κλειδιά», στη συμπόρευση των δύο κομμάτων της συγκυβέρνησης

Φυσικά, σημαντικό ρόλο σε τέτοιες εξελίξεις, που φέρνουν σαρωτικές ανακατατάξεις, διαδραματίζουν τα πρόσωπα.

Αναμφίβολα, ένα πρόσωπο που θα παίξει ρόλο μετά το τέλος του 2013, είναι ο Γιάννης Στουρνάρας. Ο υπουργός των Οικονομικών έχει σηκώσει τον «σταυρό του μαρτυρίου» στις πλάτες του. Δεν είναι πολιτικό πρόσωπο, με την κλασική έννοια του όρου. Επειδή όμως, είναι εκείνος που κάνει όλη τη διαπραγμάτευση με την τρόικα, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή και μάλιστα σε περισσότερο προχωρημένη θέση, από οποιονδήποτε άλλον.
Αν πετύχει το πρόγραμμα, θα έχει ο ίδιος σημειώσει τεράστια επιτυχία, αλλά τη «μερίδα του λέοντος», θα την έχει ο Αντώνης Σαμαράς. Αν αποτύχει, τότε -πολύ απλά- θα χρεωθεί την αποτυχία σε μεγαλύτερο βαθμό, από ό,τι ο πρωθυπουργός. Επομένως. μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, για τον κ. Στουρνάρα.
Η αποστολή του ολοκληρώνεται με τις εκλογές, όποτε και αν γίνουν. Εύκολο είναι να αντιληφθεί κανείς, πως αν γίνουν τώρα, αυτό θα σημαίνει ότι η χώρα πάει κατά διαόλου και το πρόγραμμα θα έχει αποτύχει ολοσχερώς. Αν γίνουν μετά τις Ευρωεκλογές του Μαΐου, τότε θα έχει κερδηθεί η παρτίδα, για τη χώρα και τους πολίτες.
Στην πρώτη περίπτωση, δεν το συζητάμε καν. Ο κ. Στουρναρας, όπως και όλοι, θα πάνε στα σπίτια τους, με τη Χρυσή Αυγή να ανέρχεται σε δεύτερο κόμμα, ήτοι σε ρόλο αξιωματικής αντιπολίτευσης, με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Στη δεύτερη περίπτωση, τα πράγματα είναι πιο εύκολα για τη χώρα. Και πάλι όμως, δύσκολα για τα δυο κόμματα της συγκυβέρνησης, αν δεν κάνουν τις απαραίτητες κινήσεις, που περιγράψαμε παραπάνω.
Στην περίπτωση αυτή, ο κ. Στουρνάρας δεν θα διεκδικήσει, όπως λένε, μια θέση στην κεντρική πολιτική σκηνή. Πρόσωπο που διαθέτει διεθνείς γνωριμίες, για τον οποίο μιλάνε με καλά λόγια οι Ευρωπαίοι, που ξέρει τι σημάνει δημοσιονομική πολιτική, δεν χάνεται πολύ εύκολα στα όρια μιας χώρας…
Ορισμένες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο κ. Στουρνάρας, στην περίπτωση που βγει νικητής από την πολιτική της σκληρής λιτότητας, που σήμερα εφαρμόζει, τότε θα μεταβεί στις Βρυξέλες σε ρόλο επιτρόπου. Η θητεία της Μαρίας Δαμανάκη ολοκληρώνεται και μετά τις ευρωεκλογές οι περισσότερες χώρες, δηλώνουν τον επίτροπο, που θα έχουν στην Κομισιόν. Είδατε λοιπόν, πώς δένουν οι ημερομηνίες και όλα τα σενάρια;

Η Αθήνα

Πάντως, τη θέση αυτή φαίνεται ότι ο κ. Σαμαράς είχε δεσμευτεί να τη δώσει στη Ντόρα Μπακογιάννη, ως αποτέλεσμα της πολιτικής τής οπισθοχώρησης, με το κόμμα που είχε ιδρύσει και το διέλυσε στη συνέχεια επιστρέφοντας πίσω στη ΝΔ. Το γεγονός, ότι δεν μπήκε στη κυβέρνηση, ενισχύει τα παραπάνω. Ομως τα πράγματα την τελευταία στιγμή περιπλέκονται.
Το όνομα του Κώστα Μπακογιάννη, δημάρχου Καρπενησίου, είναι αυτό που προκαλεί νέα δεδομένα. Η είσοδός του στην κεντρική πολιτική σκηνή, μέσα όμως πρώτα από το δήμο της Αθήνας, όπως ακούγεται τελευταία, αναθεωρεί τα παλιά δεδομένα και δημιουργεί νέες αφετηρίες. Θα μπορούσε άραγε ο κ. Σαμαράς, να είχε τη Ντόρα Μπακογιάννη κοινοτική επίτροπο, τον Κυριάκο Μητσοτάκη υπερ-υπουργό, όπως σήμερα, και τον Κώστα Μπακογιάννη υποψήφιο για το δήμο της Αθήνας – κόντρα πιθανώς στον Ηλία Κασιδιάρη, ζητώντας από το ΠΑΣΟΚ την υποστήριξη του; Φυσικά, όχι! Δεν θα το ήθελε άλλωστε και η οικογένεια Μητσοτάκη, γιατί θα την κατηγορούσαν και δικαίως όλοι οι άλλοι, για οικογενειοκρατία με τον Αντώνη Σαμαρά να βάλλεται από παντού και το ΠΑΣΟΚ να μην συναινεί σε κοινό υποψήφιο.
Ετσι, μοιραία, η μάνα θα θυσιαστεί για τον γιο! Ετσι γίνεται πάντα και δεν υπάρχουν εξαιρέσεις. Ο κ. Σαμαράς θα σπάσει τη συμφωνία με τη Ντόρα, θα κατεβάσει κοινό υποψήφιο πιθανώς με το ΠΑΣΟΚ, ένα νέο άνθρωπο, πετυχημένο, χαμογελαστό και χαμηλών τόνων, όπως είναι ο Κώστας Μπακογιάννης, για να αναμετρηθεί στο δήμο της Αθήνας με τον Ηλία Κασιδιάρη -στην περίπτωση που είναι αυτός ο υποψήφιος επικεφαλής του ψηφοδελτίου της Χρυσής Αυγής- και τη Ρένα Δούρου, που φαίνεται ότι θα είναι υποψήφια από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ. Και με αυτήν την υποψηφιότητα, μπορεί πια να αρχίσει επίσημα η συμπόρευση των δυο κομμάτων, που σήμερα έχουν την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας.
Αν δεν συμβούν όλα αυτά και τελικά δεν βρεθεί πρόσωπο που μπορεί να παίξει το συνδετικό κρίκο ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, αρχής γενομένης από τις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση, τότε τα δυο αυτά κόμματα, για να μην αφήσουν να πανηγυρίζουν η Χρυσή Αυγή και ο ΣΥΡΙΖΑ το βράδυ των εκλογών στο δήμο της Αθήνας, διαθέτουν και άλλη εναλλακτική. Τον Ανδρέα Λοβέρδο. Ικανός, συναινετικός, έξυπνος, που θα μπορούσε το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, ως ανεξάρτητο να τον ορίσουν κοινό υποψήφιο, κόντρα στους άλλους υποψήφιους. Τυχαία η αναφορά του, για το κακό χάλι της Αθήνας; Για σκεφτείτε το…

Περισσότερο πολιτικό ρεπορτάζ στο ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ που κυκλοφορεί