Τρεις αλλαγές σε οκτώ μήνες

Πραγματοποιήθηκαν χθες οι αλλαγές στην ηγεσία της Ελληνικής Αστυνομίας, και όπως ισχυρίζονται οι γνωρίζοντες τα ενδότερα των έσω της ΕΛ.ΑΣ. επιχειρήθηκε μια «βαθιά τομή». Η οποία κατά τους ίδιους, θα συνεχιστεί μέχρι κάτω – ήτοι και στους υπόλοιπους βαθμούς της Αστυνομίας. Ωραία λοιπόν, και μπράβο του υπουργού Χρυσοχοΐδη, που πήρε τη σχετική πρωτοβουλία και κινήθηκε δραστικά προκειμένου να ανατραπεί με κάποιον τρόπο το κλίμα στη διαρκώς βαλλόμενη, και από παντού, δομή που είναι επιφορτισμένη να προστατεύει την ασφάλεια των πολιτών.

Ομως μια ερώτηση έχω να κάνω, και δεν μπορώ θα την υποβάλω, παρότι κανείς δεν θα την απαντήσει: είναι δυνατόν να αλλάζει ηγεσία η ΕΛ.ΑΣ. τρεις φορές μέσα σε οκτώ μήνες; Τι δείχνει αυτό; Ορισμένες καθόλου κολακευτικές διαπιστώσεις για το πώς λειτουργεί αυτό το σύστημα. Διότι κάτι συμβαίνει, δεν μπορεί.

Πρόκειται για έλλειψη… προγνωστικότητας; Απουσία σοβαρής πρόβλεψης η οποία οδηγεί σε λανθασμένες επιλογές προσώπων; Οφείλεται σε κάποια άκυρη διαδικασία αξιολόγησης ενός κορυφαίου αξιωματικού, πριν χριστεί αρχηγός; Ή δεν συμβαίνει τίποτε από όλα αυτά, και πρόκειται απλώς για ένα κλασικό ρουσφέτι του παλιού καιρού;

Κάθε εξήγηση δεκτή.

Φίλος μου, με καλές άκρες στο Μέγαρο Μαξίμου, και εκ των συνομιλητών του προέδρου Κυριάκου, περιχαρής για την τοποθέτηση ως αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ. του στρατηγού Δημήτρη Μάλλιου, με παρότρυνε να μετάσχω στη χαρά, διότι έγινε «αρχηγός αυτός που έπρεπε. Εφυγαν όλοι οι από πάνω του (στην επετηρίδα). Πολύ μεγάλη τόλμη, προσέξτε, του Κυριάκου (όχι του Χρυσοχοΐδη;). Νομίζω πρέπει να πάμε δεκαετίες πίσω για να βρούμε τόσο άξιο αρχηγό».

Φυσικά δεν του το «χάλασα» του φίλου μου, με τίποτε πεσιμιστικά του είδους «μη βιάζεσαι, και για άλλους τα ίδια έλεγαν στο Μαξίμου, και μετά τους «έφυγαν» κακήν κακώς». Αλλωστε ο νέος αρχηγός έχει δύο κατ’ εμέ σοβαρά προσόντα:

– πρώτον, είναι συμπατριώτης μου, εξ Ηπείρου ορμώμενος, συγκεκριμένα εξ Αρτης

– δεύτερον, δεν κατάγεται έτσι στον σωρό από την Αρτα, αλλά από το Αθαμάνιο Αρτας, πατρίδα, κατά το ήμισυ, του προέδρου Αλέξη, του παλαίμαχου, του βετεράνου!

Τρίτον δεν έχει. Ει μη μόνον, ότι δοκιμάστηκε σε σκληρές συνθήκες, επί του πεδίου, που λένε, και τα κατάφερε άριστα. Το 2020 συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια της υβριδικής επίθεσης κατά της χώρας, από την Τουρκία, με «όπλο» τους χιλιάδες μετανάστες στα σύνορα. Από τότε τον γνώριζε ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, είχαν συνεργαστεί στενά.

Σιδεροκέφαλος, και κορακοζώητος (στη θέση αυτή) να είναι ο άνθρωπος…

Δεν ξέρω τι ακριβώς κάνουν εκεί στο Μέγαρο Μαξίμου με το «θέμα Σαμαρά», αλλά αν δεν πρόκειται για τίποτε σύνδρομα του ’93, προ 30ετίας δηλαδή, και πρόκειται για «γραμμή», προκειμένου να του σπάσουν τον τσαμπουκά, ήτοι να τον απαξιώσουν και εν τέλει να τον ακυρώσουν, έχω την αίσθηση ότι πρέπει να το πάρουν αλλιώς. Γιατί θα βρουν. Ασχημα κατά τα φαινόμενα. Ετσι όπως εξελίσσεται η αντιδικία, αν μπορεί να θεωρηθεί ως αντιδικία όλο αυτό, θα ξημερώσει καμιά μέρα, και θα έχει μεταμορφωθεί, σαν τη χρυσαλλίδα, σε μια ωραία αντιπολίτευση, την οποία σήμερα δεν διαθέτει ο Κυριάκος, και ως εκ τούτου μπορεί να λειτουργεί όπως εκείνος το επιθυμεί.

Το χειρότερο όμως για τον πρόεδρο Κυριάκο, ο οποίος τώρα φαντάζει άτρωτος, θα πρόκειται για μία αντιπολίτευση στο εσωτερικό του κόμματος, για την οποία δεν θα μπορεί να κάνει τίποτε. Απολύτως! Να τους διαγράψει; Ούτε λόγος. Δεν γίνεται. Δεν είναι κορόιδο να αυτοχειριαστεί. Ούτε είναι διατεθειμένος να χαραμίσει το 41% σε άσκοπες εσωκομματικές διενέξεις, για ένα αδειανό πουκάμισο, για μιαν Ελένη, που λέει και ο ποιητής.

Γι’ αυτό μου κάνει εντύπωση το γεγονός ότι τραβάνε στα άκρα την ιστορία με τον Αντώνη Σαμαρά, ενώ το καλύτερο που θα είχαν να κάνουν, θα ήταν ένα μεγαλοπρεπές «ευχαριστούμε πρόεδρε για τη συνεισφορά σου στον διάλογο για το νομοσχέδιο (περί του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών), οι απόψεις σου καταγράφηκαν»…

Και να τελειώσει το πράγμα, πριν καν μετεξελιχθεί σε πραγματικό πρόβλημα.

Γενικά δεν είναι καλό να την πέφτεις στον Σαμαρά, διότι είναι «τσαντίλας», και επίσης, λόγω γειτνίασης με τη… Μάνη, δύσκολα θα καταφέρεις κάτι περισσότερο, αν τον εξοργίσεις, να σου τη «φυλάξει» και την κατάλληλη στιγμή να σου τη φέρει.

Θα αναφέρω δε ότι εμένα δεν μου το βγάζεις από τον νου ότι όλο αυτό που κάνει τώρα με τον γάμο για τα ομόφυλα ζευγάρια έχει στη ρίζα του ολίγη από… Novartis!

Οχι πως τον θέλγει ιδιαίτερα το γεγονός ότι η πολιτεία θα επιτρέψει τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, αντιθέτως, αλλά θεωρώ σίγουρο ότι θα μπορούσε να υιοθετήσει μια άλλη στάση. Ισως πιο ανεκτική. Που δεν θα περιελάμβανε ας πούμε βαρύτατες αιχμές για τον πρόεδρο Κυριάκο, ως Πρωθυπουργό. Αιχμές, προσωπικού χαρακτήρα. Face to face, όπως θα λέγαμε και στην εύανδρο Ηπειρο.

Ομως, οι γνωρίζοντες, και ολίγον… επαΐοντες περί τα «σαμαρικά» σε συνδυασμό με τα «νεοδημοκρατικά», θα σε προτρέψουν να ρίξεις μια ματιά στο πώς κατέληξε η υπόθεση της σκευωρίας για τη δήθεν εμπλοκή δέκα πολιτικών της τότε αντιπολίτευσης στο σκάνδαλο της Novartis, του Σαμαρά συμπεριλαμβανομένου. Ο πρώην πρωθυπουργός δεν χώνεψε ποτέ ότι η ουσιαστική απαλλαγή της εισαγγελέως Τουλουπάκη, η οποία χειρίστηκε την υπόθεσή του (και των υπόλοιπων 9 της αντιπολίτευσης), με βούλευμα, αποτελούσε μια αντικειμενική κρίση της Δικαιοσύνης. Οχι. Πάντοτε πίστευε, και εξακολουθεί να πιστεύει ότι έγινε κατόπιν σχετικής (ισχυρής) επίνευσης της κυβέρνησης, και ειδικότερα του Μεγάρου Μαξίμου. Στη βάση μιας αόρατης, στους κοινούς θνητούς, όπως εγώ, συμφωνίας…

Και απλώς τώρα, ανταποδίδει. Οπως ανταπέδωσε αν θυμάστε και πέρυσι με την υπόθεση των υποκλοπών, όταν συντόνισε το βήμα του με εκείνο του Κώστα Καραμανλή. Για τον ίδιο λόγο…

Είπαμε, με τον Σαμαρά δεν τα βάζεις, γιατί πολύ απλά δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει…

Η απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών εκδόθηκε πριν από πέντε ημέρες, αλλά δεν θεωρώ απαγορευτικό να αναφερθώ σήμερα σε αυτό: 18 μήνες φυλάκιση επιβλήθηκε στον Παναγιώτη Λαφαζάνη και τρεις ακόμη συντρόφους του, επειδή προσπάθησαν να αποτρέψουν πλειστηριασμό κατοικίας το – προσέξτε αυτό, παρακαλώ – 2018!!!

Ποια κυβέρνηση ήταν στα πράγματα το 2018; Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, που είχε σχηματιστεί μετά τη σύμπραξη του προέδρου Αλέξη του απόμαχου, του βετεράνου με τον Καμμένο, γενικώς. Αυτή η κυβέρνηση, που είχε επιτρέψει τους πλειστηριασμούς, οδήγησε στα δικαστήρια έναν τίμιο αγωνιστή όπως ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, με τον οποίο μπορεί να έχεις ένα πλήθος αντιρρήσεων σχετικά με τις απόψεις του, αλλά δεν μπορείς – με τίποτε – να αμφισβητήσεις την τιμιότητα και την αγωνιστικότητα που τον διακρίνουν. Ελπίζω ότι στο Εφετείο θα καταπέσει η ποινή, αλλά εγώ δεν προτίθεμαι να παραβλέψω την ευκαιρία να αναφέρω ότι και η υπόθεση αυτή περιγράφει το πόσο ψευδεπίγραφες και ανεδαφικές είναι οι διαμαρτυρίες του ΣΥΡΙΖΑ για τα κόκκινα δάνεια και τους πλειστηριασμούς που γίνονται αυτή την περίοδο. Εκείνοι ήταν που τους καθιέρωσαν πρώτοι. Κι ο Λαφαζάνης που αντιδρούσε και καταδικάστηκε τις προάλλες, είναι το πιο απτό παράδειγμα!

Παιδί μου, ψεύτες σε όλα, και για όλα. Δεν υπάρχει αυτό το πράγμα…