Ανατιμολόγηση και επιστροφές στερούν την ανάπτυξη στην φαρμακοβιομηχανία

Ανατιμολόγηση και επιστροφές στερούν την ανάπτυξη στην φαρμακοβιομηχανία11.07.2018Νέα

Η πρόσφατη ανατιμολόγηση των φαρμάκων ανέδειξε για άλλη μία φορά τον παραλογισμό της φαρμακευτικής πολιτικής που επιβάλλουν οι Θεσμοί και εφαρμόζει η κυβέρνηση.

Δεν είναι μόνο ότι μέσω των τεράστιων συνεχών μειώσεων τιμών εξοντώνονται τα παλαιά και καταξιωμένα φάρμακα, η πλειοψηφία των οποίων παράγεται από ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες. Το κυριότερο είναι ότι ο αποδεκατισμός των παλαιών οικονομικών φαρμάκων, ωθεί τη συνταγογράφηση σε νεότερα

ακριβότερα φάρμακα. Η τάση αυτή -γνωστή ως υποκατάσταση-, οδηγεί στην αύξηση του κόστους και κατά συνέπεια στην υπέρβαση των προκαθορισμένων ετήσιων ορίων του προϋπολογισμού της φαρμακευτικής δαπάνης. Η υπέρβαση αυτή επιμερίζεται στις φαρμακευτικές εταιρείες ανάλογα με τα μερίδια αγοράς τους και επιστρέφεται στον ΕΟΠΥΥ και στο σύστημα υγείας μέσω του μηχανισμού του clawback. Το ολοένα αυξανόμενο clawback, που το 2012 ήταν 78 εκατ. ευρώ ενώ το 2018 αναμένεται να φθάσει στο αστρονομικό ύψος των 600 εκατ. ευρώ, και οι συνεχείς μειώσεις τιμών καθιστούν αδύνατη τη βιωσιμότητα ιδιαίτερα των παλαιών οικονομικών φαρμάκων και τροφοδοτούν ένα νέο φαύλο κύκλο αποσύρσεων, υποκατάστασης, υπερβάσεων και clawback…

Όπως επισημαίνουν κύκλοι της φαρμακευτικής αγοράς, οι μεγάλοι χαμένοι είναι οι ίδιοι οι Έλληνες ασθενείς οι οποίοι στρέφονται σε πιο ακριβές θεραπευτικές επιλογές καταβάλλοντας και τις ανάλογες συμμετοχές. Με τον τρόπο αυτό η Ελλάδα κατακτά μια ακόμη μοναδική θέση μεταξύ των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών αφού είναι η μόνη χώρα που καταφέρνει να μειώσει τις τιμές των φαρμάκων και ταυτόχρονα να κάνει ακριβότερη τη φαρμακευτική περίθαλψη για τους ασθενείς! Εκτιμάται ότι η αύξηση της μέσης συμμετοχής των ασθενών από 13-14% το 2012 σε 24% το 2017 και η μεταφορά πολλών φαρμάκων από τη θετική στην αρνητική λίστα των μη αποζημιούμενων σκευασμάτων, επιβάρυναν τα ελληνικά νοικοκυριά σε μια περίοδο που βάλλονται διπλά από τα Μνημόνια και την οικονομική βαθιά κρίση.

Οι συνεχείς ανατιμολογήσεις και οι εξωφρενικές υποχρεωτικές επιστροφές από τη φαρμακοβιομηχανία που αναμένεται να ξεπεράσουν το 30-35% της τιμής, στην οποία διαθέτουν οι φαρμακευτικές εταιρείες τα φάρμακα, προκαλούν έντονη ανησυχία μεταξύ των παραγόντων της αγοράς καθώς προϋπολογισμοί αναθεωρούνται, επενδυτικά σχέδια αναβάλλονται και οικονομικά πλάνα ανατρέπονται.

Γιατί λοιπόν η Ελλάδα επιμένει να απαξιώνει τιμολογιακά σε βαθμό εξόντωσης τα γενόσημα και τα οικονομικά φάρμακα γενικότερα, με τιμές 1-3 ευρώ; Ποιος κερδίζει τελικά από την εμμονή στην πρακτική αυτή; Ποιο είναι το αληθινό όφελος της ισοπέδωσης των τιμών των γενοσήμων αφού τα μερίδια αγοράς τους παραμένουν καθηλωμένα στο χαμηλότερο ποσοστό μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Πότε επιτέλους θα συνειδητοποιήσει η Πολιτεία ότι το μέτρο της τιμολόγησης δεν αποτελεί πλέον μέσο εξοικονομήσεων αλλά μηχανισμός ισοπέδωσης των παλαιών οικονομικών φαρμάκων; Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ η τελευταία ανατιμολόγηση του Μαΐου παράγει θεωρητική εξοικονόμηση μεταξύ 1,5% - 2%, στην πραγματικότητα αυτή εξανεμίζεται λόγω της υποκατάστασης.

Την ίδια ώρα, οι φαρμακοβιομηχανίες καλούνται φέτος να αντιμετωπίσουν συνολικές υποχρεωτικές εκπτώσεις και επιστροφές της τάξης των 1,2 δις ευρώ, αυξημένες κατά 340% από το 2012!! Μάλιστα, πρόσφατα αποφασίστηκε η επέκταση εφαρμογής του συστήματος των κλειστών προϋπολογισμών και του clawback μέχρι το 2022. Αυτό σημαίνει ότι, εάν, εντωμεταξύ δεν προωθηθούν άμεσα οι κατάλληλες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα εξορθολογήσουν την αγορά, εστιάζοντας στην πραγματική πηγή της διόγκωσης της φαρμακευτικής δαπάνης, οι υποχρεωτικές επιστροφές του συνόλου της φαρμακοβιομηχανίας, ελληνικής και ξένης, θα συνεχίσουν να αυξάνονται σε δυσθεώρητα ύψη.

Σήμερα, σύσσωμη η φαρμακοβιομηχανία επισημαίνει την ανάγκη για αναθεώρηση του πλαισίου της φαρμακευτικής πολιτικής σε νέες βάσεις με έμφαση στον έλεγχο του όγκου, του εξορθολογισμού της αποζημίωσης, στην παροχή κινήτρων σε επαγγελματίες υγείας και ασθενείς με στόχο την προώθηση της χρήσης οικονομικών φαρμάκων. Ειδικά, οι ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τις ατελέσφορες μειώσεις σε μια σειρά από καταξιωμένα ελληνικά φάρμακα που σε συνδυασμό με τις υποχρεωτικές επιστροφές οδηγούνται σε αφανισμό. Η συρρίκνωση της εγχώριας παραγωγικής βάσης σημαίνει και ανακοπή της αναπτυξιακής πορείας ενός κατεξοχήν εξωστρεφούς κλάδου της Μεταποίησης με αξιοσημείωτη εξαγωγική και επενδυτική δραστηριότητα, με θέσεις εργασίας, με σημαντική προσφορά στα δημόσια έσοδα μέσω της φορολογίας και των εισφορών, που μπορεί να αναδειχθεί σε κρίσιμο παράγοντα για την ανάκαμψη της εθνικής οικονομίας.