Happy Game | Review

Την Amanita Design την έχουμε όλοι στο μυαλό μας από τον σουρεαλιστικό κόσμο του Samorost, το derelict scifi του Machinarium, την γλυκύτητα του Botanicula, το χιούμορ του Chuchel αλλά και την TimBurton-ική ατμόσφαιρα του Creaks. Αυτό που σίγουρα δεν την είχαμε ποτέ στο μυαλό μας είναι ως τη δημιουργό σκληρών splatter σκηνών και εφιαλτών. Αυτό ακριβώς όμως είναι και το Happy Game, το νέο παιχνίδι στην μανιταροφαρέτρα της, και το βασικότερο

πράγμα που πρέπει να ξέρει κανείς πριν το αρχίσει είναι πως αυτό «δεν είναι ένα happy game (χαρούμενο παιχνίδι)»! Τουναντίον, είναι ένα παιχνίδι τίγκα στη διαστροφή και την παράνοια, στημένο με το γνωστό, υπέροχο πενάκι της Amanita Design, αλλά βουτηγμένο σε αίμα και όχι μελάνι.

Η «ιστορία» στην ουσία πραγματεύεται ένα βράδυ μέσα στους εφιάλτες ενός μικρού παιδιού. Ένα παιδί που προσπαθεί να πέσει για ύπνο, αλλά συνέχεια ξυπνάει από εφιάλτες που διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα τριγύρω του και που μετατρέπουν ακόμα και τα πιο αγαπημένα του παιχνίδια σε σκηνές ψυχολογικού τρόμου αλλά και γραφικής φρίκης.

Το να πραγματεύεται ένα παιχνίδι τα όνειρα και τους εφιάλτες ενός παιδιού δεν είναι κάτι το νέο, αλλά ο τρόπος και το συναίσθημα με το οποίο οι δημιουργοί προσπαθούν να περάσουν τους φόβους ενός παιδικού μυαλού στο Happy Game δίνει μια φρέσκια ματιά σε μια συνηθισμένη ιδέα. Στις περίπου 3 ώρες που κρατάει αυτή η μικρή περιπέτεια, θα δείτε αρκουδάκια να λιώνουν στο αίμα, τέρατα να βγαίνουν μέσα από τρενάκια και κούκλες να ντροπιάζουν τον Chucky, όλα πάντα σχεδιασμένα μέσω μιας ιδιαίτερης, ματωμένης πένας.

Από εκεί και πέρα, το Happy Game είναι ξεκάθαρα το δίδυμο αδελφάκι του υπέροχου αλλά πολύ πιο χαρούμενου Chuchel. Λογικό άλλωστε, μιας και ο βασικός σχεδιαστής και τον δύο τίτλων είναι ο ίδιος. Εκεί όμως που στο Chuchel το χιούμορ και η χαρούμενη ατμόσφαιρα το έκαναν ένα από τα ομορφότερα παιχνίδια που έχουμε δει για να παίζεις παρέα με το έτερον ήμισυ στο σπίτι, η μαυρίλα του Happy Game δεν είναι κάτι που θα ήθελες να μοιραστείς με άλλους.

Η gameplay βάση τους πάντως είναι ακριβώς η ίδια. Από οθόνη σε οθόνη θα χρειαστεί να κάνεις κλικ σε διάφορα αντικείμενα, να βρεις τη χρησιμότητά τους ή το αν κρύβουν κάτι, και εν τέλει να λύσεις τον γρίφο της οθόνης ή να αποκαλύψεις το μυστικό της, πριν απλά προχωρήσεις στην επόμενη. Είναι δηλαδή αυστηρά ένα puzzle game και όχι ένα 3rd person point and click με εξερεύνηση και συνομιλίες.

Στο Chuchel, αυτό το gameplay έδενε ωραία με την τρέλα του κόσμου και το χιούμορ του, οπότε ακόμα και οι παράλογες λύσεις ή το pixel hunt για να βρεις μία ακόμα τρέλα της εικόνας ήταν τμήμα της διασκέδασης. Στο Happy Game όμως, θα λέγαμε πως αυτή η ίδια φόρμουλα δεν δουλεύει το ίδιο καλά. Δεν θέλεις υποχρεωτικά να ανακαλύψεις λίγο ακόμα horror ή λίγο ακόμα εφιάλτη σε κάθε εικόνα. Δεν υπάρχει δε κάποιο σασπένς να μην πεθάνεις∙ απλά βλέπεις άγρια ή περίεργα σκηνικά πατώντας συχνά σε τυχαία σημεία μέχρι να βρεις τι ακριβώς κάνει το κάθε αντικείμενο και πώς μπορεί να συνδυαστεί για να προχωρήσει τον εφιάλτη παρακάτω.

Δεν είναι ότι δεν υπάρχει σπιρτάδα και εξυπνάδα πίσω από όλα αυτά, απλά η έλλειψη θετικής ενίσχυσης για να προχωράς, σε συνδυασμό με την απλότητα αλλά και το τυχαίο κλικάρισμα δεξιά αριστερά, απλά δεν δένουν τόσο όσο φαίνεται να ήθελε η Amanita Design.

Γενικά, το Happy Game είναι ένα σφηνάκι τεκίλας, σαμπούκας και ταμπάσκο. Είναι μικροσκοπικό, επικίνδυνα πολύχρωμο, τρομακτικό πριν το πιεις και σου τινάζει το μυαλό μετά από λίγα λεπτά. Δεν είναι όμως το εκλεπτυσμένο ουισκάκι ή το εικοσάχρονο brandy που μας έχει συνηθίσει η εταιρία. Είναι κάτι λιγότερο συνδεδεμένο και περίεργα στημένο. Παραμένει μια ιδιαίτερη και ενδιαφέρουσα εμπειρία όμως, οπότε αν νιώθετε ποτέ θαρραλέοι για κάτι αρκετά πιο διαφορετικό από τα συνηθισμένα, το Happy Game είναι μια non-happy λύση για εσάς.

Το Happy Game κυκλοφορεί από τις 28/10/21 για PC και Switch. Το review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για PC με review code που λάβαμε από την Amanita Design.

The post Happy Game | Review appeared first on GameOver.