Tormented Souls | Review

Ως γνωστόν ένα σκέλος της indie σκηνής έχει ως βασική της επιδίωξη να μας μεταφέρει στο μακρινό gaming παρελθόν, αναπαράγοντας τεχνοτροπίες, σχεδιαστικές επιλογές και κανόνες που είτε έχουν ξεπεραστεί, είτε έχουν βελτιωθεί ανά τα χρόνια. Μία ανάλογη περίπτωση αποτελεί φυσικά το είδος του survival horror (στο οποίο ανήκει και το Tormented Souls που εξετάζουμε σε αυτό το κείμενο), τα πρώτα χρόνια του οποίου χαρακτηρίζονταν από πολύ συγκεκριμένους σχεδιαστικούς πυλώνες.

Σε κάποια στοιχεία το είδος εξελίχθηκε (όπως στο θέμα της

στατικής κάμερας και των tank controls) σε άλλα απλά τράβηξε διαφορετική πορεία, όπου η άποψη περί εξέλιξης ή χειροτέρευσης μάλλον περνάει σε πιο υποκειμενικά κριτήρια, όπως λόγου χάρη η μεγαλύτερη αφθονία σε πυρομαχικά ή η υπεραπλούστευση των γρίφων.

Ως εκ τούτου, η μίξη παρωχημένων συνιστωσών, με άλλες, που διατηρούν μία κάποια γοητεία ή και ουσία, καθιστά δύσκολο το έργο κάθε επίδοξου δημιουργού που θα επιχειρήσει να επενδύσει στο θέμα της νοσταλγίας, ακροβατώντας μεταξύ οπισθοδρομικού και αξιόλογου φόρου τιμής -όπως είδαμε σε διάφορα στραβοπατήματα τύπου Daymare 1998 και Remothered: Broken Porcelain. Για να φτάσουμε στο προκείμενο, το Tormented Souls έρχεται ως μία τέτοια περίπτωση survival horror, που επιχειρεί να αποτελέσει φόρο τιμής σε μία παλιότερη εποχή του είδους, κάτι όμως που η χιλιανή ομάδα ανάπτυξης Dual Effect καταφέρνει να φέρει εις πέρας πολύ αξιόλογα.

Το σεναριακό ντύσιμο εξαρχής παραπέμπει στους άγραφους κανόνες των παιχνιδιών του είδους, όπου το σενάριο δεν χρειάζεται κάποιος να το πάρει πολύ στα σοβαρά (παρότι υπάρχουν βέβαια εξαιρέσεις, τύπου Silent Hill). Η b-movie ποιότητα διακατέχει το όλο οικοδόμημα, αλλά η ιστορία είναι γραμμένη με τέτοιο τρόπο ώστε η παρακολούθησή της να είναι άνετη και οι πληροφορίες να έχουν ένα σχετικό ενδιαφέρον, στηρίζοντας παράλληλα την ατμόσφαιρα μέσα από γκροτέσκες περιγραφές.

Η ιστορία ξεκινάει με τη νεαρή Caroline Walker, η οποία λαμβάνει ένα γράμμα με μία μυστήρια φωτογραφία δίδυμων κοριτσιών, συνοδευόμενη από το το αινιγματικό μήνυμα “πιστεύεις ότι μπορείς απλά να μας εγκαταλείψεις εδώ πέρα;”. Όπως είναι φυσικό (στον παράλληλο κόσμο των survival horror) η πρωταγωνίστρια θα σπεύσει στη διεύθυνση του αποστολέα για να δει περί τίνος πρόκειται. Δίχως να προκαλείται έκπληξη, η διεύθυνση την οδηγεί σε μία τεράστια έπαυλη/ νοσοκομείο που εξαρχής φαίνεται ότι είναι εγκαταλελειμμένη.

Σύντομα η Caroline θα δεχθεί μία επίθεση από έναν άγνωστο δράστη, που θα την αφήσει αναίσθητη. Όταν ξαναβρεί τις αισθήσεις της θα βρεθεί εγκλωβισμένη σε ένα δωμάτιο, έχοντας παράλληλα χάσει το ένα μάτι της. Κάπου εδώ ξεκινάει και η περιπέτεια, έχοντας ως βασικό στόχο την εύρεση των κοριτσιών της φωτογραφίας αλλά και ξεδιπλώνοντας τη σκοτεινή ιστορία της έπαυλης, με τελικό στόχο βέβαια την απόδραση από το κλειδαμπαρωμένο κτήριο.

Το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος για την αποκάλυψη των πληροφοριών πίσω από τα πειράματα και τις ζωές των κατοίκων της έπαυλης έρχονται από διάφορα έγγραφα και ημερολόγια, η ανάγνωση των οποίων είναι ενδιαφέρουσα, με καλογραμμένα κείμενα που ντύνουν καλοδεχούμενα την πλοκή. Δεν υπάρχει κάτι πραγματικά ρηξικέλευθο που να ξεφεύγει από τη καθιερωμένη συνταγή των απάνθρωπων πειραμάτων με κάποιον απώτερα αποτρόπαιο στόχο, ενώ και η αποκάλυψη που περιέχει φαίνεται από μίλια μακριά. Εντούτοις, σε αυτά τα πλαίσια και πάλι η δουλειά της Dual Effect δείχνει ότι έγινε με προσοχή ώστε να αποδοθεί ένα σενάριο που διακρίνεται από συνοχή, τόσο όσον αφορά στους ίδιους τους χαρακτήρες όσο και στη δομή του κτηρίου σε σχέση με την αφήγηση.

Δεδομένου ότι το παιχνίδι σαφέστατα μάς μεταφέρει στις ρίζες του είδους (άλλωστε οι ίδιοι οι δημιουργοί αναφέρουν στην επίσημη περιγραφή τα Resident Evil, Silent Hill και Alone in the Dark) δεν θα μπορούσε παρά να αξιοποιεί προσχεδιασμένες γωνίες λήψης στη μετακίνηση της Caroline καθώς και να περιέχει δωμάτια και διαδρόμους που χωρίζονται μεταξύ τους με loading (αν και τόσο αμελητέο που δείχνει τελικά σαν να εισήχθη ως σχεδιαστική επιλογή και όχι αναγκαιότητα).

Οι προσχεδιασμένες γωνίες λήψης αποφεύγουν τα πλήρως στατικά μονοπάτια, με τη θεωρητική κάμερα που ακολουθεί την Caroline να βρίσκεται μεν σε στατικές τοποθεσίες, επιτρέποντάς της δε να κινείται γύρω από τον άξονά της. Έχει δοθεί αρκετή φροντίδα στην τοποθέτηση αυτών των “καμερών” ώστε να τονίζουν το στρεβλό στοιχείο που επικρατεί στην έπαυλη, χάρη στις διάφορες ιδιαίτερες γωνίες όπου είναι τοποθετημένες. Ο φόρος τιμής στα παλιότερα παιχνίδια του είδους τελικά επιτυγχάνεται με ωραίο τρόπο σε αυτό το σκέλος, παραπέμποντας συχνά -μάλιστα εύστοχα- στις πιο περίτεχνες και αξέχαστες λήψεις του πρώτου Silent Hill.

Όπως είναι φυσικό όμως, ένα από τα βασικά ελαττώματα αυτής της μεθόδου δεν θα μπορούσε να λείπει, θυμίζοντάς μας τον λόγο που σταδιακά αυτή η τεχνική άρχισε να φεύγει από το προσκήνιο, έστω για το μεγαλύτερο τμήμα της έκτασης ενός survival horror. Φυσικά αναφερόμαστε στις μάχες με τα διάφορα τέρατα, όπου πολύ συχνά κάποια από τις “κάμερες” μπορεί να μην μας επιτρέπει να δούμε πού βρίσκεται ο εχθρός, ακόμα και είναι ένα μέτρο δίπλα από την πρωταγωνίστρια.

Συχνά ερχόμαστε στο σημείο να παλεύουμε ταυτόχρονα με τις “κάμερες” και τα τέρατα, με τις πρώτες να είναι τελικά αυτές που ανεβάζουν -άδικα- τον βαθμό πρόκλησης. Μία άλλη παραφωνία που εντοπίζεται εδώ έχει να κάνει με την μετακίνηση της Caroline όταν αλλάζουν οπτικές γωνίες, όπου ξαφνικά το μπροστά στον αναλογικό μοχλό μπορεί να μεταφράζεται στην κίνηση προς τα πίσω. Αυτές οι καταστάσεις βέβαια δεν ζημιώνουν ιδιαίτερα την εμπειρία, αν και δεν παύουν να δημιουργούν μία ελαφρά ενόχληση.

Αναφερόμενοι στα τέρατα, εδώ υπάρχει άλλο ένα μελανό σημείο στο παιχνίδι, από την άποψη πως αυτές οι μάχες βρίσκονται πλέον στα πλαίσια του παρωχημένου, όσο κι αν ακολουθούν τις επιταγές των παλιότερων παιχνιδιών του είδους. Αρκεί να πατήσουμε τη σκανδάλη για να σημαδέψουμε, και η Caroline θα στρέψει αυτόματα το όπλο της στον κοντινότερο εχθρό, δίχως να υπάρχει περαιτέρω δυνατότητα για σημάδι σε συγκεκριμένο τμήμα του εχθρού. Το σύστημα μάχης έτσι καταλήγει να είναι απελπιστικά τυπικό, με την κίνηση για dodge (κάνοντας ένα γρήγορο αλματάκι προς τα πίσω) μετά βίας να προσπαθεί να προσδώσει μία ρανίδα τακτικής.

Οι εχθροί φυσικά έχουν λόγο ύπαρξης και ο αποτρόπαιος σχεδιασμός τους (φέρνοντας εικόνες από το The Suffering) οξύνει την όλη τρομακτική υπόσταση της εγκαταλελειμμένης έπαυλης αλλά και της τρωτότητας της Caroline. Έτερον εκάτερον όμως, καθώς η μάχη αναμφίβολα αποτελεί το πιο αδύναμο κομμάτι του τίτλου. Αυτό όμως δεν θα πρέπει να σας αποθαρρύνει, δεδομένου ότι, όπως και στα παλιότερα και καλύτερα δείγματα του είδους, έτσι και εδώ η ουσία του παιχνιδιού βρισκόταν στη συνολική ατμόσφαιρα, στην αίσθηση της εξερεύνησης αλλά και στην ποιότητα των γρίφων.

Ειδικά στο τελευταίο, το είδος έχει δείξει σχεδόν καθολικά την αδιαφορία στους γρίφους που πραγματικά θα προσφέρουν υψηλή πρόκληση. Το Tormented Souls παίρνει μία εκ διαμέτρου αντίθετη πορεία, ενσωματώνοντας ποικίλους και ιδιαίτερα διαφορετικούς γρίφους μεταξύ τους, που απαιτούν μεγάλη παρατηρητικότητα αλλά και σκέψη στον τρόπο επίλυσής τους.

Σχεδόν καμία από τις λύσεις των γρίφων δεν είναι άμεσα εμφανής, με το Tormented Souls να απαιτεί (με όλη τη σημασία της λέξεως) από τον παίκτη να αναλύσει καλά το περιβάλλον, τα κείμενα που σχετίζονται με τον εκάστοτε γρίφο, τα αντικείμενα που έχει στο inventory του και να σκεφτεί αρκετά ώστε να έρθει στη λύση. Η πλειοψηφία των γρίφων βασίζονται στη λογική σκέψη, όσο δύσκολη και αν είναι η λύση τους, οδηγώντας τελικά στην πλήρη αίσθηση ικανοποίησης όταν βρεθεί η απάντηση. Ας πούμε ότι διάφοροι από αυτούς τους γρίφους θα είχαν άνετα θέση σε καθαρόαιμα adventures.

Τα θετικά στοιχεία του Tormented Souls δεν σταματάνε εδώ, με την Dual Effect να έχει δώσει τη δέουσα προσοχή επίσης στο level design. Η ογκώδης έπαυλη χωρίζεται σε διάφορα τμήματα (δεύτερο όροφο, πτέρυγες, υπόγειο κ.λπ.) κάτι που θα μπορούσε πολύ εύκολα να οδηγήσει σε ένα γολγοθά backtracking, όπως έχουμε δει σε άλλες περιπτώσεις που επιχειρείται να μεταφερθεί ένα ενιαίο περιβάλλον.

Στην προκειμένη περίπτωση όμως, καταρχάς η ροή του παιχνιδιού γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε σχεδόν ποτέ να μην μας ζητάει να κάνουμε ανούσια μπρος-πίσω σε όλη την έκταση του σπιτιού (διογκώνοντας άκομψα τη διάρκεια), ενώ ακόμα και όταν το σενάριο φτάσει στο σημείο να μας ζητήσει, οργανικά, να πάμε σε ένα πρότερο δωμάτιο, συχνά αυτό το νέο objective ακολουθείται από το άνοιγμα/ ξεκλείδωμα κάποιας συντομότερης διαδρομής που με έξυπνο τρόπο θα ενώσει τμήματα της έπαυλης.

Η αλήθεια είναι ότι στο θέμα της περιήγησης θα θέλαμε να είχε δοθεί περισσότερη προσοχή στο θέμα του χάρτη, ο οποίος γενικά είναι από τους πιο δύσχρηστους που έχουμε δει στο είδος. Η απουσία λειτουργίας για να τοποθετούνται σημάδια σε αυτόν, είτε αυτόματα είτε χειροκίνητα, ενδέχεται να ρίξει τον ρυθμό, καθώς ορισμένες φορές είναι δύσκολο απλά να θυμόμαστε που βρίσκεται κάποια κλειδαριά ή συσκευή για την οποία έχουμε βρει το ανάλογο αντικείμενο για να αλληλοεπιδράσουμε.

Τουλάχιστον όσον αφορά καθαρά στη μετακίνησή μας, ο σχεδιασμός έχει την απαραίτητη ποικιλία και λεπτομέρεια και η έπαυλη είναι καλά δομημένη ώστε σταδιακά να έχουμε πλήρη γνώση για το πώς να μετακινηθούμε στα διάφορα τμήματά της, δίχως την ανάγκη να βλέπουμε κάθε τρεις και λίγο τον χάρτη. Επιπλέον, τεχνικά το Tormented Souls βρίσκεται σε πολύ καλά επίπεδα, αποδίδοντας ένα πυκνό περιβάλλον και απόλυτα πειστικό ως προς τον σχεδιασμό του. Οι κατάλληλοι και περιορισμένοι φωτισμοί εντείνουν την αίσθηση του αφιλόξενου περιβάλλοντος και γενικότερα την horror φύση του τίτλου (και ας μην προσπαθεί να μας κάνει κατ’ ανάγκη να αναπηδήσουμε από την καρέκλα μας).

Εν κατακλείδι, το Tormented Souls, παρά τα κάποια θέματά του, αποτελεί τον πιο αξιόλογο φόρο τιμής των τελευταίων χρόνων όσον αφορά στα παλιότερα survival horror games. Ο γράφων μπορεί να θεωρεί τα σύγχρονα παιχνίδια του είδους ως εξέλιξη και όχι ως μία παράκαμψη ή αλλοίωσή του, παρόλα αυτά, η ενασχόληση με το πόνημα της Dual Effect πέτυχε διάνα στο θέμα της νοσταλγίας.

To Tormented Souls κυκλοφορεί από τις 27/8/21 για PS5 και PC ενώ αργότερα αναμένεται για PS4, Switch, Xbox One και Xbox Series. Το review βασίστηκε σε review code που λάβαμε από την PQube.

The post Tormented Souls | Review appeared first on GameOver.