O Νέος Πρόεδρος της Κίνας Σι Τζινπίνγκ και το μυστήριο της μοναδικής ψήφου εναντίον του

Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας για την ανάδειξη του Σι Τζινπίνγκ ως προέδρου της Κίνας ήταν σχεδόν βέβαιο, δεδομένου ότι επιλέχθηκε ως διάδοχος του Χου Ζιντάο πριν από πέντε χρόνια. Έτσι, δεν υπήρχε και μεγάλο δράμα για τους παρατηρητές που ανέμεναν τη στερεότυπη ψηφοφορία. Όμως, ένα μέλος του Εθνικού Λαϊκού Κογκρέσου πρόσθεσε μια νότα διαφωνίας, ρίχνοντας μια ψήφο κατά του Σι, από

τις 2.952 ψήφους υπέρ. Με τρεις αποχές, ο Σι κέρδισε άνετα με ποσοστό 99,86%, το οποίο, όπως παρατήρησε οΕρικ Φις, ένας συντάκτης της εφημερίδας Economic Observer του Πεκίνο, ήταν μόλις λίγο παραπάνω από το 97,62% που ανέδειξε τον Μπασάρ αλ-Άσαντ στη Συρία το 2007, αλλά πιο κάτω από το 99,98% με το οποίο βγήκε ο δικτάτορας της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ιλ το 2009. Ποιος ήταν ο μοναδικός διαφωνών; Η αρχική υποψία ήταν ότι θα μπορούσε να είναι ο ίδιος ο Σι.

Όπως επισημαίνουν ορισμένοι εξέχοντες φιλελεύθεροι σχολιαστές, όπως ο δημοσιογράφος Wang Keqin, υπάρχει ένα σκοτεινό παρελθόν με μία αντίθετη ψήφο κατά την εκλογή του ηγέτη της Κίνας. Το 1949, μετά την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας, ο Μάο Τσε Τουνγκ εξελέγη πρόεδρος της νέας κεντρικής κυβέρνησης, λαμβάνοντας 575 από τι 576 ψήφους. Η μόνη διαφωνία είναι ένα μυστήριο που παραβλέφθηκε στα επίσημα έγγραφα. Πολλοί είχαν υποθέσει ότι ο Μάο, σε μια ασυνήθιστη πράξη σεμνότητας, αρνήθηκε να ψηφίσει τον εαυτό του. Η δημοσιογράφος Dai Qing υποστήριξε ότι η ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση ήταν λάθος. Ένας καθηγητής και φιλόσοφος ονόματι Ζανγκ Ντονγκσάν, στον οποίο ο Μάο όφειλε την διευκόλυνση των συνομιλιών που οδήγησαν στην ειρηνική παράδοση του Πεκίνου από τις ηττημένες εθνικιστικές δυνάμεις, μάλλον ήταν ο διαφωνών, αναφέρει ένα βιβλίο του 2008 που κυκλοφορεί στα κινέζικα και έχει τίτλο «Στα χέρια του Βούδα: ο Ζανγκ Ντονγκσάν και η εποχή του».

Ο Ζανγκ αρχικά απόλαυσε υψηλά αξιώματα, ως μέλος της Κεντρικής Επιτροπής στην κυβέρνηση της νεοσυσταθείσας Λαϊκής Δημοκρατίας. Αλλά κατηγορήθηκε για κατασκοπεία, αφού προσπάθησε να μεσολαβήσει μεταξύ Πεκίνου και Ουάσινγκτον στο πλαίσιο των προετοιμασιών για τον πόλεμο της Κορέας. Ο Μάο προστάτεψε αρχικά τον Ζανγκ από την τιμωρία, αλλά ήταν ένας από τους πρώτους ακαδημαϊκούς που διώχθηκαν στην εκκαθάριση του 1952. Έπειτα από δύο δεκαετίες κακομεταχείρισης, τελικά πέθανε υπό κράτηση το 1973 κατά τα τελευταία στάδια της Πολιτιστικής Επανάστασης.

Όπως υποστηρίζει το βιβλίο, ο Μάο πήρε την ψήφο εναντίον του προσωπικά, κάτι που οδήγησε στην πτώση του Ζανγκ. Σε μια κριτική του βιβλίου, ο Warren Sun, ένας καθηγητής κινεζικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο Monash της Αυστραλίας, αμφισβητεί την απόδειξη ότι ο Ζανγκ ψήφισε κατά του Μάο, λέγοντας ότι πιθανόν να ήταν μια χαμένη ψήφος, με τον εκλέκτορα να ξέχασε να ελέγξει ένα όνομα.

Ο Σι Τζινπίνγκ φυσικά δεν είναι ο Μάο. Ενώ ανήκει στην ελίτ της κομμουνιστικής γενεαλογίας –ο πατέρας του Σι Τσονγκξάν ήταν ηγέτης των ανταρτών και σύμμαχος του Μάο, που αργότερα έγινε αντιπρόεδρος – είναι κάτι σαν πρώτος μεταξύ ίσων, παρά ένας παντοδύναμος αυτοκράτορας. Η ανάδειξή του στην κορυφή του πολιτικού συστήματος της Κίνας προέρχεται από την αποδοχή του από διάφορες φατρίες και εξουσιαστικές ομάδες στο εσωτερικό του κόμματος. Επίσης, έχει φτάσει σε ηγετικές θέσεις μέσα στο κόμμα και την κυβέρνηση γρηγορότερα από ό,τι οι προκάτοχοί του Χου Ζιντάο και Τζιάνγκ Ζεμίν. Μια ψήφος – συμβολική, τυχαία ή οτιδήποτε άλλο- δεν μπορεί να το σταματήσει αυτό.

world.time