Ποια είναι η πιο βιώσιμη λύση για τη Συρία;

Πως μπορούμε να σταματήσουμε τους σκοτωμούς στη Συρία; Πρόκειται για ένα κρίσιμο και σημαντικό ερώτημα, που δεν έχει μια εύκολη απάντηση.

Να το ξεκαθαρίσουμε: Η Συρία αποτελεί μια κόλαση όσον αφορά στα ανθρώπινα δικαιώματα.

Ο αριθμός των νεκρών της εξέγερσης ήδη ξεπερνά τις 6.000, ενώ χιλιάδες άνθρωποι έχουν «εξαφανιστεί» στις διάφορες «γκούλαγκ», όπου βασανίζονται και πεθαίνουν της πείνας. Η τρίτη μεγαλύτερη σε μέγεθος πόλη της χώρας Homs, δέχεται καθημερινούς βομβαρδισμούς, και άλλου είδους επιθέσεις.

Οι εικόνες του θανάτου που βλέπουμε στις τηλεοράσεις μας

Τι μπορεί να γίνει λοιπόν, ώστε να μπει τέρμα στη δολοφονική μηχανή του καθεστώτος Άσαντ;

Να στείλουμε βομβαρδιστικά;

Να εξοπλίσουμε την αντιπολίτευση;

Να επιβάλλουμε ζώνη απαγόρευσης πτήσεων;

Προς τα  εκεί τείνουν όλες οι συζητήσεις στις πρωτεύουσες, και στα ΜΜΕ της Δύσης.

Να ήταν όμως και χρήσιμες όλες αυτές οι στρατιωτικές επιλογές…

Απεχθάνομαι τον δεσποτισμό του Μπααθικού καθεστώτος της Δαμασκού. Όπως κάθε δημοκράτης διεθνιστής, έτσι κι εγώ, θέλω την ανατροπή του. Όμως η στρατιωτική επέμβαση δεν αποτελεί λύση. Η Συρία δεν είναι Λιβύη. Έχει 20 εκατομμύρια πληθυσμό, και όχι 6, όπως η Λιβύη. Οι πυκνοκατοικημένες πόλεις της αποτελούν μείγματα εθνοτικών και θρησκευτικών κοινοτήτων. Δεν μπορούμε να κόψουμε την χώρα στα δυο, σε μια αντάρτικη ανατολή και μια καθεστωτική δύση. Η ρίψη βομβών από τον αέρα θα προκαλέσει απώλειες αμάχων, και θα συσπειρώσει γύρω από τον Άσαντ, ακόμη και τους αντικαθεστωτικούς.

Μια στρατιωτική επέμβαση της Δύσης στη Συρία θα αποδεικνύονταν ηθική και πολιτική καταστροφή.

Ένας από τους πλέον οξυδερκείς αναλυτές των αραβικών ζητημάτων, ο Marc Lynch του George Washington University, προειδοποιεί πως ακόμη και μια περιορισμένης έκτασης επέμβαση στη Συρία θα μετατρέψει τη χώρα σε «περιφερειακή δίνη, σαν ένα Λίβανο του 1980 με … αναβολικά! Θα επιφέρει μακροχρόνιες εμφύλιες συρράξεις, λαθρεμπόριο όπλων, και κρυφές παρεμβάσεις από πολλούς εμπλεκόμενους…».

Ο Lynch, που επικρότησε την επέμβαση στην Λιβύη, σημειώνει πως ακόμη και αν ελεγχθεί ο εναέριος χώρος της Συρίας, η δυνατότητα του καθεστώτος να δράσει, δεν θα επηρεαστεί. Όπως λέει, η επέμβαση στη Συρία ακούγεται ηθικά ως σωστή λύση, αλλά στερείται λογικής.

Όπως στη Λιβύη, έτσι και στη Συρία, η αντιπολίτευση επιθυμεί την στρατιωτική βοήθεια της Δύσης, αλλά όπως και η λιβυκή, έτσι κι αυτή είναι διασπασμένη. Υπάρχουν τρεις κύριες ομάδες: Το συριακό εθνικό συμβούλιο (SNC), που και αυτό αποτελείται από διάφορες υποομάδες, μεταξύ των οποίων η Μουσουλμανική Αδελφότητα, Κούρδοι, κ.ά.

Υπάρχει ο «ελεύθερος στρατός», που αποτελείται από λιποτάκτες του στρατού, και τέλος υπάρχει η εθνική συντονιστική επιτροπή (NCC), την οποία συναποτελούν 13 αριστερές, κοσμικές πολιτικές ομάδες, μεταξύ των οποίων και τρεις κουρδικές.

Το περίεργο είναι ότι όλες αυτές οι δυνάμεις, και οι υποομάδες τους, έχουν διαφορετική άποψη η καθεμία ό