Εκλογες: παραπλανηση των ψηφοφορων ποδοσφαιροποιηση, το ονειρο! ιδιες αντιδρασεισ!

Γράφει ο "Παλιός Χ"
Διαβάζοντας ένα ενδιαφέρον σχόλιο στο vima.gr «το πανόραμα των εκλογών» του συναδέλφου Αντώνη Καρακούση το βρήκα πολύ ενδιαφέρον. Αποφάσισα λοιπόν, να καταθέσω και τη δική μου άποψη, μέσα από την πολυετή...
εμπειρία γύρω από τις εκλογές, την ψήφο του Έλληνα ψηφοφόρου και τη σύγκρουση Βενιζέλου-Σαμαρά και των 4+1 (ΚΚΚΚ+Κ) και τους υπόλοιπους σχηματισμούς.
Εδώ υπάρχει ένα ερώτημα: Ο Έλληνας ψηφίζει το πρόγραμμα ενός κόμματος, τον υποψήφιο πρωθυπουργό και τα στελέχη του ή τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα;». Επηρεάζεται από τα ΜΜΕ, έχει πολιτική κρίση, παιδεία και η μορφωσή του, είναι τόσο υψηλή ώστε να κρίνει, να επιλέγει και να αποφασίζει το καλύτερο δυνατό γι' αυτόν; Μάλλον όχι. Πεποιθησή μου είναι ότι σε όλες τις εκλογές υπήρξε παραπλάνηση των ψηφοφόρων από συνθήματα και προγράμματα, που ποτέ δεν υλοποιήθηκαν ή ελάχιστα από όσα υποσχέθηκαν.

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΠΟΙΗΣΗ: Πόσο επηρεάζεται ο ψηφοφόρος από την επικοινωνιακή πολιτική και τα πολιτικά συνθήματα, την αρνητική διαφήμιση και τα σκάνδαλα των αντιπάλων; Επειδή έχω καλύψει δεκάδες πολιτικές εκδηλώσεις και πολιτικά πρόσωπα, έχω συνομιλήσει με εκατοντάδες ψηφοφόρους και απλούς πολίτες, έχοντας εργαστεί και για την παραγωγή πολιτικής διαφήμισης, έχω διαφορετική αντίληψη περί πολιτικής επικοινωνίας και προεκλογικής προπαγάνδας. Γι' αυτό θα επιχειρήσω μια διαφορετική πολιτική προσέγγιση με ποδοσφαιρικούς όρους.
Ο Έλληνας στην πλειοψηφία του είναι πολιτικοποιημένος, γι'αυτό ψηφίζει παραδοσιακά. Παππούς, πατέρας, εγγονός, ή ρουσφετολογικά και λιγότερο ιδεολογικά, προσδοκώντας κάτι από τη νίκη του κομματός του. Ακόμα και η αριστερά! Δεν πιστεύω ότι ψηφίζει με γνώμονα τη συνειδησή του, το ενστικτό του, για το μέλλον του τόπου ή του προγράμματος ενός κόμματος. Κυρίως ενεργεί σαν οπαδός η φίλαθλος μιας ποδοσφαιρικής ομάδας. Εμπνέεται από συνθήματα και κραυγές που φανατίζουν τον άνθρωπο, όπως γράφονται, κυρίως στα αθλητικά λαϊκά έντυπα ευρείας κατανάλωσης η λαϊκές εκπομπές καναλιών που παρασύρουν ή φανατίζουν περισσότερο(βεβαίως υπάρχουν και αδιάφοροι).

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ: Σήμερα η καταναλωτική κοινωνία και η παγκοσμιοποίηση, έχει αλλάξει τον τρόπο σκέψης και λειτουργίας των δομών του κράτους. To όνειρο, ο ρομαντισμός και η ελπίδα, δεν υπάρχει στον άνθρωπο. Έχει αντικαταστεί, από το άγχος , την ανεργία και τον αγώνα για επιβίωση. Γι' αυτό πολλές φορές και οι ανώριμες δομές της προσωπικότητας του ανθρώπου, τον οδηγούν στα άκρα, με δυσάρεστα αποτελέσματα. Ο Έλληνας θερμόαιμος και παρορμητικός, παθιάζετε με συνθήματα και ακρότητες που οδηγούν στο πουθενά. Πιστεύω λοιπόν ότι ελάχιστες είναι οι διαφορές, μεταξύ των οπαδών-φιλάθλων και οπαδών-ψηφοφόρων ενός κόμματος. Αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις φιλάθλων, σε ένα γήπεδο και τις αντιδράσεις μιας ομιλίας αρχηγού, σε ανοιχτούς ή κλειστούς χώρους, ακόμη και στη Βουλή, ανάλογα με τις κορώνες, τα συνθήματα και την επιθετικότητα, υπάρχουν και οι ανάλογες αντιδράσεις. Ο Έλληνας από τη φύση του, θέλει να ζήσει το όνειρο μιας πρα