Πρασινο φως για νεα μετρα 34,8 δις ευρω εως το 2014

Ρεπορτάζ : Γιώργος Παλαιτσάκης
(από την Τύπο της Κυριακής)
Αφαίρεση άλλων 34,8 δισ. ευρώ από τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς των Ελλήνων πολιτών την τριετία 2012-2014 και νέα δανειοδότηση του Ελληνικού Δημοσίου από την Ευρωπαϊκή Ενωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο...
με 167 δισ. ευρώ μέχρι το 2015 (37 δισ. ευρώ από το υπόλοιπο του παλαιού δανείου των 110 δισ. ευρώ και 130 δισ. ευρώ το νέο «πακέτο» δανείων) θα είναι τα επακόλουθα του νέου Μνημονίου και της αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους της χώρας μας.
Ηδη, τη διετία 2010-2011, κατά την οποία εφαρμόστηκαν το πρώτο Μνημόνιο και οι 5 διαδοχικές αναθεωρήσεις του, ο ελληνικός λαός έχει συνεισφέρει με 29,4 δισ. ευρώ στην προσπάθεια για τη δημοσιονομική προσαρμογή, ενώ οι πιστωτές της χώρας μας -το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τα οικονομικά ισχυρά κράτη-μέλη της ευρωζώνης- έχουν δανείσει το Ελληνικό Δημόσιο με 73 δισ. ευρώ. Τα αποτελέσματα από την εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής που προέβλεπε η πρώτη συμφωνία για το Μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση ήταν, παρ’ όλα αυτά, απογοητευτικά. Η αποτυχία ήταν παταγώδης σε όλους τους τομείς δημοσιονομικής και διαρθρωτικής πολιτικής. Με συνεχή έκτακτα νομοσχέδια που ψηφίστηκαν από τον Ιανουάριο του 2010 μέχρι και τον Νοέμβριο του 2011, οι φόροι αυξήθηκαν και οι δαπάνες για μισθούς, συντάξεις, κοινωνικά επιδόματα, λειτουργικές ανάγκες, επενδυτικά προγράμματα και αμυντικούς εξοπλισμούς περικόπηκαν με σκοπό να εξοικονομηθούν συνολικά 45,2 δισ. ευρώ τη διετία 2010-2011 και το δημοσιονομικό έλλειμμα να περιοριστεί κατά 19,5 δισ. ευρώ, από τα 36,5 δισ. ευρώ, ή 15,8% του ΑΕΠ που ανήλθε το 2009 στα 17 δισ. ευρώ ή 7,9% του ΑΕΠ το 2011. Τελικά κατέστη δυνατό να εξοικονομηθούν 29,4 δισ. ευρώ και το έλλειμμα να παραμείνει πάνω από τα 21,5 δισ. ευρώ ή το 10% του ΑΕΠ το 2011!
Μετά την παταγώδη αποτυχία του πρώτου Μνημονίου και τη διαπίστωση ότι η ύφεση, την οποία προκάλεσαν στην ελληνική οικονομία τα αντιαναπτυξιακά δημοσιονομικά και διαρθρωτικά μέτρα της εφαρμοζόμενης οικονομικής πολιτικής, έφθασε πλέον σε βάθος-ρεκόρ, οι μεσομακροπρόθεσμοι δημοσιονομικοί στόχοι αναθεωρούνται για πολλοστή φορά. Εξαιτίας της αδυναμίας μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος, σύμφωνα με το αρχικά προβλεφθέν χρονοδιάγραμμα, αλλά και λόγω της απότομης συρρίκνωσης του ονομαστικού ΑΕΠ στην οποία οδήγησαν τα περιοριστικά δημοσιονομικά και διαρθρωτικά μέτρα του αρχικού Μνημονίου, το πρώτο δάνειο των 110 δισ. ευρώ κατέστη ανεπαρκές για την κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών του ελληνικού κράτους και το δημόσιο χρέος της χώρας μας τέθηκε και πάλι σε μη βιώσιμη τροχιά. Το αποτέλεσμα ήταν να οδηγηθεί η Ελλάδα στην αναδιάρθρωση του χρέους της (με «κούρεμα» ομολόγων ονομαστικής αξίας 206 δισ. ευρώ, κατά 53,5%, δηλαδή κατά 110 δισ. ευρώ) και να τεθεί προσωρινά υπό καθεστώς «επιλεκτικής χρεοκοπίας». Το χειρότερο αποτέλεσμα όμως ήταν η συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, στην υπογραφή ενό