Γιατί παππούδες;

Σπεύσαμε πρωί, καθημερινή συνήθεια, στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς για εφημερίδες. Έπεσε το βλέμμα στα πρωτοσέλιδα. Στα πρωτοσέλιδα των πολιτικών εφημερίδων. Μελαγχολία. Τραγωδία αυτό που συμβαίνει με τα προβλήματα στην υγεία και τα φάρμακα. Άθλιοι. Πού είναι η ευαισθησία σας; Έπρεπε καιρό τώρα να κάνετε μία διακομματική και να βρείτε λύσεις. Η υγεία δεν έχει χρώματα. Άθλιοι.

Η ασφάλειά μας; Στο κενό. Μείζον θέμα. Αντί για αστυνομικούς της γειτονιάς γεμίσαμε με σκυλιά της γειτονιάς. Ή, από κλέφτες θα πάμε, ή από δάγκωμα. Ελλάς του 2012. Όμως, ένα γεγονός

δεν χωρά ούτε μπλακ χιούμορ. Συμπυκνώνει το δράμα μίας χώρας που δεν μπορεί να ζήσει. Που δεν μπορεί να δημιουργήσει. Που δεν μπορεί να ερωτευτεί.

Μία 24χρονη πήδησε, χθες, στη θάλασσα μη αντέχοντας τον χαμό του συντρόφου της, ο οποίος δολοφονήθηκε από …καλάζνικοφ άνανδρων στην Καισαριανή. Πριν από μερικές ημέρες. Είδηση που μας είχε ταράξει. Όμως, και η σημερινή είδηση μας τάραξε.

"Τα Καλάζνικοφ σκότωσαν τον έρωτα", έγραψαν με δόση υπερβολής. Αλλά μήπως έτσι δεν είναι; Όπως δεν επικροτούμε την αυτοδικία, δεν επικροτούμε και την αυτοκτονία. Όμως, πόσο ν’ αντέξει ο άνθρωπος; Η 24χρονη πήγαινε με το πλοίο στην Κρήτη για να βρεθεί στον τάφο του αγαπημένου της. Δεν βρήκε τη δύναμη να φτάσει μέχρι εκεί. Βρήκε τη δύναμη να πηδήσει από το πλοίο.

"Πώς μας καταντήσατε έτσι;", αναρωτηθήκαμε. "Γιατί Θε μου;" αναρωτηθήκαμε ξανά. Και αποσβολωμένοι ακόμα χαζεύαμε τα πρωτοσέλιδα. Ο Έλληνας μπορεί να ζήσει με ψωμί και ελιά; Μπορεί. ΄Ετσι τουλάχιστον μας είπαν οι πολυαγαπημένοι μας (και αξέχαστοι) παππούδες. Δεν μπορεί να ζήσει όμως χωρίς υγεία και χωρίς έρωτα. Δεν μπορεί να ζήσει και χωρίς υπερηφάνεια. Και αυτό μας έμαθαν οι πολυαγαπημένοι μας παππούδες.

Και ευτυχώς, που υπάρχει ένας …Σάντος (που δεν συμπαθούμε, αλλά απέδειξε ότι τιμά το ψωμί που τρώει), και ευτυχώς, που υπάρχει και ο …Χριστόφιας (με τον οποίο μας χωρίζει ιδεολογική άβυσσος) για να θυμίσουν ότι ο ελληνικός λαός είναι υπερήφανος, μιλώντας προς τους ξένους δημοσιογράφους-τσιράκια της εκάστοτε κυβέρνησης, που προκαλούν.

"Πωλείται η Κύπρος;", ρωτήθηκε ο Ελληνοκύπριος ηγέτης από Γερμανό δημοσιογράφο. Και δεν σηκώθηκε η άσφαλτος να πλακώσει στο κεφάλι τον αστείο συνάδελφό μας, ο οποίος προσέφερε (και καλά) υπηρεσίες στο όνομα της αδέσμευτης δημοσιογραφίας.

Μας συγχωρείτε για το σημερινό παραλήρημα, αλλά η ζωή δεν είναι μόνον ο αθλητισμός. Άλλωστε, και ο αθλητισμός είναι ζωή. Ώρες-ώρες μας πιάνει όμως θλίψη. Ώρες-ώρες απορούμε σαν σχολιαρόπαιδα για όλα. Γιατί πολυαγαπημένοι παππούδες μας, δεν είπατε στους γονείς μας σε τι κόσμο θα μας έφερναν;

Aυτά...

[email protected]