Καλή χρονιά

Ήταν δύσκολο το 2012. Για αρκετούς είναι ακόμα και τώρα, καθώς το άλλοτε πλούσιο τραπέζι για το… καλωσόρισμα του χρόνου, είναι τελείως διαφορετικό. Ακόμα και για όσους κατόρθωσαν να κρύψουν το μελαγχολικό γκρίζο κάτω από σειρές μελομακάρονα και κουραμπιέδες, ακόμα και γι' αυτούς που έκαναν την… υπέρβαση της ημέρας και -τηρώντας το έθιμο- πήραν τη σαμπάνια (τη φτηνή, που πλέον είναι ακριβή), το ενοχικό συναίσθημα

"βρε μπας και δεν έπρεπε να ξοδέψω τόσα χρήματα;", θα κάνει τις μπουκιές να κατεβαίνουν λίγο πιο δύσκολα.

Ήταν δύσκολο το 2012. Ενδεχομένως το 2013 να είναι για πολλούς δυσκολότερο, αφού καμία εμπιστοσύνη δεν υπάρχει στο πολιτικό σύστημα και στους πολιτικούς, για ανάκαμψη, για διέξοδο από την κρίση. Ακόμα και αν δεν συνεχιστεί η φοροκαταιγίδα, ακόμα και αν δεν κλείσουν επιχειρήσεις (κυρίως μικρομεσαίες) που είναι στα πρόθυρα του λουκέτου, ακόμα και αν δεν αυξηθούν οι δείκτες των ανέργων, των υποαπασχολούμενων, δεν υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ, για να ανακτήσουμε τα χαμένα. Σε όλα τα επίπεδα.

Ήταν δύσκολο το 2012. Όποιος δε το βλέπει ή είναι καλά βολεμένος (και καλά να είναι ο άνθρωπος, να ζήσει να τα χαίρεται), ή ζει σε συννεφάκι (κι αυτό καλό είναι).

Ήταν δύσκολο το 2012, αλλά το χειρότερο που έχουμε να κάνουμε είναι να εισπνεύσουμε όλο αυτό το τοξικό σύννεφο της απαισιοδοξίας και να εκπνεύσουμε απογοήτευση και γκρίνια. Κι όπως λέμε και στο μπάσκετ, όταν τα πράγματα σκληραίνουν, είναι η ώρα για τους σκληρούς.

Μπορούν να μας πάρουν μισθούς (να τους πετσοκόψουν), συντάξεις, δουλειές, ακόμα - ακόμα και υλικά αγαθά που πριν από χρόνια μάς έκαναν να νιώθουμε… ψηλότεροι και ομορφότεροι, όμως δεν μπορούν να μας πάρουν το δικαίωμα να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο.

Καθένας βλέπει το πρόβλημά του μεγαλύτερο από όλων των άλλων, αλλά όσο έχουμε την υγειά μας, όσο αυτοί που είναι δίπλα μας ξυπνάνε το πρωί και μας χαμογελάνε, όσο τα παιδιά μας μεγαλώνουν όμορφα και οι γονείς μας γερνούν εξίσου όμορφα, όσο ο χρόνος γεμίζει με εικόνες και αναμνήσεις το μυαλό και την ψυχή μας, ΚΑΛΑ ΕΙΜΑΣΤΕ.

Λένε πως "πέφτουμε για να μάθουμε να σηκωνόμαστε". Ήταν και το κεντρικό σλόγκαν σε μια από τις ταινίες με τον Μπάτμαν. Δεν χρειαζόμαστε υπερήρωες για να αποδεχθούμε το ορθόν της σκέψης. Όλα αυτά που συνέθεσαν 12 δύσκολους μήνες, όλα αυτά που μας έκαναν να λυγίσουμε, να γονατίσουμε, να κλάψουμε, ας τα κάνουμε λίπασμα για να ανθίσει μέσα μας το πιο όμορφο λουλούδι. Ας τα κάνουμε βάση για να πατήσουμε και να σηκωθούμε το 2013.

Αυτή η χώρα έχει βγει "ζωντανή" από πολέμους (παγκόσμιους και εμφύλιους, που είναι και οι χειρότεροι), έχει περάσει πείνα, χούντα (και "χούντα"), έχει βρεθεί πολλές φορές στο "μη παρέκει", αλλά οι πρόγονοί μας τα κατάφεραν. Επέζησαν. Έτσι θα τα καταφέρουμε κι εμείς. Το έχουμε στο DNA μας.

Σε κάθε έναν από τους φίλους που δίνουν ζωή σε αυτόν τον διαδικτυακό τόπο επικοινωνίας, ευχόμαστε το 2013 να τον βρει με υγεία και χαρά, να του φέρει όσα ποθεί, να είναι μια… καλή χρονιά.

Στους συντελεστές του site, αυτούς που υπογράφουν αλλά και τους αφανείς, αυτούς που δουλεύουν άοκνα μπρος και πίσω από την οθόνη, εύχομαι να συνεχίσουν να κάνουν με το ίδιο μεράκι και την ίδια αγάπη αυτό που κάνουν.

Πάνω απ' όλα εύχομαι να ξανασυναντηθούμε με την ανθρωπιά που κάπου χάσαμε, να αντιληφθούμε ότι η ανθρωποφαγία δεν είναι διαδικασία επιβίωσης, να αγαπήσουμε τον άνθρωπο (ανεξάρτητα από φυλή και χρώμα), να προσπεράσουμε αυτές τις φωνές που μας καλούν να συναντήσουμε τα χαμηλότερα των συναισθημάτων μας.

Το 2013 να είναι μια υπέροχη χρονιά για όλους μας.

[email protected]