Η εθνική ντροπή της αντιπολίτευσης: Δεν έμαθαν, δεν ξέχασαν

Γνωρίζω ότι θα γίνω δυσάρεστος, ιδιαίτερα καθώς διανύουμε προεκλογική περίοδο, αλλά ο καταιγισμός των καλών νέων όσον αφορά τα μακροοικονομικά μεγέθη της χώρας (ρυθμός ανάπτυξης, πληθωρισμός, δημοσιονομικά) με έκαναν για μία ακόμα φορά να θυμηθώ την φράση του Γέρου της Δημοκρατίας «ευημερούν οι αριθμοί, δυστυχούν οι άνθρωποι».

Κι αυτό διότι στα 71 χρόνια από την υποτίμηση Μαρκεζίνη, που άνοιξε τον δρόμο για την δημιουργία μίας σύγχρονης οικονομίας, παρά τα πολλά και μεγάλα επιτεύγματα μας δεν έχουμε καταφέρει να διορθώσουμε πολλές από τις παθογένειες που μας κατατρέχουν.

Και με την

ευκαιρία: ο πολίτης δεν πολυκαταλαβαίνει τους τεχνικούς οικονομικούς όρους. Ας επικεντρωθεί η κυβέρνηση στην υπογράμμιση των όρων που «μετρούν» — π.χ. στο δημοσιονομικό έλλειμμα όπως το επιβάλλουν και το μετρούν τα μνημόνια κι ας αφήσει τις θριαμβολογίες για άλλα μεγέθη που εύκολα παρεξηγούνται και, με ακόμη μεγαλύτερη ευκολία, δημιουργούν αβάσιμες προσδοκίες – κάτι όπως «υπεραπόδοση».

Συνέχεια της χθεσινής γρίνιας, θα πείτε, αλλά βλέποντας την τεράστια προσπάθεια που κάνει η κυβέρνηση για να προχωρήσει ο εκσυγχρονισμός της χώρας (σκόπιμα δεν αναφέρομαι μόνο στην οικονομία, γιατί η οικονομία δεν λειτουργεί ούτε ανεξάρτητα από την κοινωνία ούτε εν κενώ) και συγκρίνοντας την με την μικροψυχία και μικρόνοια της αντιπολίτευσης, δεν μπορώ παρά να νοιώθω αποκαρδιωμένος.

Βλέποντας το σκηνικό που έχει στήσει η αντιπολίτευση, θα έλεγε κανείς πως στα χρόνια των μνημονίων δεν έμαθαν τίποτα. Στην αντιπολίτευση ταιριάζει η φράση του Ταλλεϋράνδου για τους Βουρβώνους όταν επανήλθαν στην εξουσία μετά την πτώση του Ναπολέοντα: «δεν έμαθαν τίποτα, δεν ξέχασαν τίποτα».

Με πλήρη άνεση επανέρχονται στην λασπολογία, υιοθετούν την οξύτητα, ναρκοθετούν την δημοκρατία. Λένε ψέματα, ξεπερνούν αντιφάσεις, στηρίζουν μισές αλήθειες. Μπορεί κανείς να δει τον Ανδρουλάκη να διαπραγματεύεται με τον Ερντογάν, τον Κασσελάκη με τον Μπάϊντεν, τον Βελόπουλο με την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν;  Δεν είναι η εμφάνιση, προφανώς. Η ουσία είναι. Και γι’ αυτούς ουσία δεν υπάρχει. Όπως δεν υπάρχει λόγος. Παρά την αντίφαση που θα σημειώσετε μερικοί, γι’ αυτούς υπάρχει μόνο «αντίλογος».

Ποια συνεκτική πρόταση έχει καταθέσει η αντιπολίτευση για την Ευρώπη; Καμία, αν και θεωρητικά έχουμε ευρωεκλογές. Ο Μητσοτάκης αναφέρεται στις κρίσιμες  μελλοντικές ευρωπαϊκές προκλήσεις και εξηγεί για ποιο λόγο είναι σημαντική η σοβαρή (γράφε γνωστική) αντιπροσώπευση της χώρας. Το ΠΑΣΟΚ, που λόγω του αρχηγού του θα όφειλε να είχε ιδιαίτερη ευαισθησία στο συγκεκριμένο θέμα, παρασύρθηκε από την γραμμή Κασσελάκη που έχει – συνειδητά—μεταφέρει την διαμάχη σε θέματα Ελλαδικά και επιτίθεται διαρκώς προσωπικά κατά του Μητσοτάκη. Ο δε Βελόπουλος, κατ’ έξιν επιδίδεται σε θεατρινισμούς. Συνεκτική, πιστευτή, πρακτική πρόταση δεν έχει καταθέσει έτσι κι αλλιώς η αντιπολίτευση για την χώρα. Με την Ευρώπη θα ασχοληθεί τώρα;

Για να ευλογήσουμε τα γένια μας, η στήλη είχε συχνά επισημάνει, ήδη πριν τις εκλογές του 2023, (14/2/2023) ότι η κυβέρνηση όφειλε να ασχοληθεί με την καθημερινότητα του πολίτη. Μετά τις εκλογές έγραψε ότι το μέλλον της Ν.Δ. (και μία πιθανή τρίτη θητεία Μητσοτάκη) θα εξαρτηθεί από την ικανότητα της κυβέρνησης να διαχειριστεί τα προβλήματα της καθημερινότητας του πολίτη. Έστω και με καθυστέρηση, ο πρωθυπουργός αυτό κάνει. Τον ακολουθούν οι συνήθεις…ύποπτοι: Γεωργιάδης, Χατζηδάκης, Πιερρακάκης, Κεραμέως, Δένδιας, ένα δύο ακόμα. Οι άλλοι έχουν συνειδητοποιήσει που βρισκόμαστε ως χώρα;

Διότι, παρά τα επιτεύγματα, η αλήθεια είναι πικρή. Παραμένει υψηλό το χρέος, υποβαθμισμένο το κοινωνικό κράτος, μεγάλη η ανεργία, χαμηλή η παραγωγικότητα, φτωχό το βιοτικό επίπεδο. Σε σύγκριση με τα μνημόνια έχουμε πάει πολύ μπροστά. Πάρα πολύ. Σε σύγκριση με την Ευρώπη εξακολουθούμε να είμαστε πίσω. Πολύ πίσω.

Ως αιθεροβάμονες σύσσωμοι οι της αντιπολίτευσης, καταδικάζουν λασπολογώντας και υπόσχονται αμετροεπώς. Η ευθύνη που φέρουν επιλέγοντας να προσπαθούν να παρασύρουν τους πολίτες στην οπισθοδρόμηση αποτελεί εθνική ντροπή.

Διαβάστε επίσης

O Στουρνάρας και η σιωπή της κυβέρνησης