«Να θυμώνετε!»

Ο Κώστας Βουτσάς μιλά στον ΑΘΗΝΑ 9.84 και στη Νικολέτα Μακρή για τη θεατρική παράσταση της Δήμητρας Παπαδοπούλου «Ο παππούς έχει πίεση», την οικονομική κρίση, τους πολιτικούς, τις ανθρώπινες σχέσεις και την παλιά Αθήνα.
Αν με ρώταγαν ποιος μπορεί να είναι ο πρωταγωνιστής ενός έργου με τίτλο "Ο παππούς έχει πίεση", ο τελευταίος που θα σκεφτόμουν θα ήσασταν εσείς...

Γιατί νιώθετε ότι δεν είμαι μεγάλος στην ηλικία . Είμαι βέβαια 80 χρονών αλλά δεν νιώθω

καθόλου τα χρόνια μου. Ούτε καν το πιστεύω ότι είμαι 80, γιατί η ζωή μου είναι ευχάριστη, δεν κάνω παρέα με συνομήλικους μου, γιατί αν ήταν έτσι θα κάναμε το "Χ factor" της πίεσης! Δεν μπορώ να ακούω "τι κάνει ο Γιάννης;", "πέθανε ο Γιάννης" κ.ο.κ.  Επιλέγω να κάνω παρέα με νέους ανθρώπους γιατί τους "κλέβω" κύτταρα. Ο τρόπος που ζω δεν είναι της ηλικίας μου και μάλιστα αυτή την τακτική την ακολουθώ χρόνια, γι' αυτό και δεν πιστεύετε ότι μπορεί να κάνω έναν παππού.

Παίζετε με ευχαρίστηση τον ρόλο του παππού;

Με ευτυχία! Είμαι πανευτυχής με αυτόν τον θίασο. Όλα τα παιδιά είναι εξαιρετικά. Νιώθω ότι ξανανιώνω, ότι κάνω καινούργια καριέρα. Εδώ στο θέατρο, τους έχω απαγορεύσει να με λένε κύριε Κώστα, κύριε Βουτσά. Το "κύριε" δημιουργεί απόσταση. Εμπνέω τον σεβασμό στους ανθρώπους  με αγαπάνε για την καριέρα μου, είμαι 63 χρόνια στο θέατρο, αλλά δεν θέλω να με λένε "κύριε". Θέλω να είμαι σαν τα παιδιά δηλαδή, θέλω να με λένε Κώστα. Το άλλο, το "θρύλος" είναι ράφι, το είσαι "τέρας" είναι ράφι. Θέλω να είμαστε ίδιοι στη συμπεριφορά. Δυσκολευτήκανε βέβαια μέχρι να το συνηθίσουν.
Εγώ έχω μια φιλοσοφία. Λέω ότι το 80% της επιτυχίας ενός καλλιτέχνη είναι να εμφανίζεται. Δηλαδή να πηγαίνει στο ραδιόφωνο, να πηγαίνει στην τηλεόραση, βέβαια να μην κάθεται να απαντάει σε σαχλαμάρες, να μιλάει σοβαρά και να μην εκτίθεται. Να μιλάει για την πολιτική, το θέατρο, την υγεία, την αγάπη. Αυτό εγώ το έκανα και συνεχίζω και το κάνω και νιώθω σαν νέος ηθοποιός. Αφού με πειράζει η Δήμητρα η Παπαδοπούλου και μου λέει "Εσύ τώρα θα κάνεις καριέρα" και γελάμε... Για να επανέλθω στην ερώτηση σας, νιώθω ότι μου πάει πολύ αυτός ο ρόλος γιατί υποδύομαι έναν παππού επαναστάτη, προχωρημένο στη ζωή, με απόψεις πολύ ωραίες.

Σε μια δύσκολη εποχή όπως αυτή που βιώνουμε, ποιο πιστεύετε ότι είναι το κριτήριο για να έχει ένας ηθοποιός δουλειά;

Δεν υπάρχει συγκεκριμένο κριτήριο. Είμαστε πάρα πολλοί ηθοποιοί - αν θυμάμαι καλά είμαστε 16.000 ηθοποιοί . Πέρσι κάναμε 1000 παραστάσεις. Αν δείτε στις εφημερίδες, τα θέατρα είναι ένα κατεβατό. Οι νέοι ηθοποιοί είναι πολύ καλοί, με δικαιώνουν κάθε φορά που πάω και βλέπω νέες παραστάσεις. Χθες είδα την  παράσταση "Υπό το μηδέν" στο θέατρο του Νέου Κόσμου, όπου δύο ηθοποιοί κλείνονται σε ένα ψυγείο κρεάτων. Αυτή είναι η Ελλάδα. Μας έχουν κλείσει σε ένα ψυγείο, κλειδώσανε τις πόρτες απ' έξω, οι πολιτικοί μας οι αλήτες, και ζούμε έτσι. Αυτή είναι η Ελλάδα... καταδικασμένη σε ένα ψυγείο κρεάτων και δεν έχουμε διέξοδο.

Αισθάνεστε ότι η σημερινή κατάσταση μπ