Οταν σπάει το τρίπτυχο της επιτυχίας...

Από την μέρα που ανέλαβε ο Θοδωρής Ζαγοράκης και οι συνεργάτες του ο ΠΑΟΚ έκανε πολλά βήματα προόδου... μέχρι το διπλό στο Καραϊσκάκη στα πλέι οφ του 2009-10.

Εκεί ολοκληρωνόταν (είχαν ακολουθήσει μία νίκη και μία ήττα άνευ ουσιαστικής σημασίας με ΑΕΚ και Αρη) η πιο πετυχημένη σεζόν των τελευταίων χρόνων, έστω κι αν δεν συνοδεύτηκε από τίτλο, όπως το 2001 ή το 2003.

Αυτό, που κυρίως έβγαζε τότε η ομάδα του Δικεφάλου ήταν υγεία. Υγεία, που είχε στηριχθεί στο επιτυχημένο

Μία διοίκηση με Ζαγοράκη-Βρύζα, που στήριξε όσο κανέναν τον Σάντος, μία ομάδα, που έδινε στο γήπεδο τα πάντα έχοντας συγκεκριμένο πλάνο, και κόσμο, που γέμιζε πάντα την Τούμπα, είτε έπαιζε με τον Ολυμπιακό, είτε με τον Πανσερραϊκό.

Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και άλλαξαν πολλά. Ο Ζαγοράκης πήγε και ήρθε, το ίδιο και ο Βρύζας, πολλοί άξιοι συνεργάτες αποχώρησαν, ενώ πέρασαν και τρεις προπονητές μέχρι να έρθει ο Μπόλονι, που έχει σημαντικές επιτυχίες στο παρελθόν.

Πέρυσι ο ΠΑΟΚ έκανε την υπέρβαση στην Ευρώπη με συγκλονιστικές εμφανίσεις, αλλά στην Ελλάδα δεν έκανε βήμα μπροστά, αλλά πίσω. Με τα οικονομικά προβλήματα να ακολουθούν όλη αυτή την πορεία και να την δυσχεραίνουν, αλλά και τον Ζαγοράκη να μην δείχνει ότι είναι πια "ένας από εμάς", το επιτυχημένο τρίπτυχο έπαψε να υφίσταται.

Πλέον ο Ζαγοράκης αμφισβητείται έντονα, υπάρχουν παίκτες στην ομάδα, που για να φύγουν από το γήπεδο πρέπει να φυγαδευτούν, ενώ και ο κόσμος πλέον έχει κουραστεί από την αδυναμία της διοίκησης να στηρίξει την ομάδα, που οι ίδιοι χρηματοδοτούν τόσα χρόνια.

Η προσέλευση του κόσμου στο ματς με την Κέρκυρα θα ήταν αρκετή για πρώτη προπόνηση της ομάδας το καλοκαίρι. Δεν θυμάμαι τόσο άδεια Τούμπα αυτά τα χρόνια. Είναι ξεκάθαρο το μήνυμα του κόσμου ότι έχει ξενερώσει.

Προφανώς και το καλοκαίρι έγιναν μεγάλα λάθη στον προγραμματισμό -που για να λέγεται προγραμματισμός δεν γίνεται το καλοκαίρι, αλλά πιο πριν-, αλλά με τις οικονομικές δυσκολίες δεν υπήρχαν πολλά περιθώρια, ενώ και τα... παχιά λόγια του Βασίλη Φλωρίδη μόνο διόγκωσαν τα προβλήματα.

Το ρόστερ όμως δεν έχει αλλάξει τόσο πολύ, απλώς ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί να στηρίζεται σε αυτούς, που έφεραν τις επιτυχίες. Και ο Μπόλονι, που είναι τουλάχιστον επιπέδου Σάντος, είναι αναγκασμένος μέσα σε μία άρρωστη κατάσταση να παντρέψει νέους με παλιούς.

Κάπως έτσι εξηγείται στο κεφάλι μου η διάθεσή του για πειραματισμούς, που όμως φέρνουν γκέλες. Αυτό, που θεωρώ ότι ενοχλεί περισσότερο είναι πως δεν υπάρχουν ξεκάθαροι στόχοι, δεν υπάρχει πλάνο παιχνιδιού και δεν υπάρχει διάθεση από τους παίκτες.

Εξαίρεση η Ευρώπη, εκεί που δίνουν το κάτι παραπάνω και ο ΠΑΟΚ συνεχίζει να έχει επιτυχίες. Και μόνο έκπληξη δεν θα είναι αν ο Δικέφαλος φέρει βόλτα Τότεναμ και Ρούμπιν και προκριθεί για δεύτερη διαδοχική φορά στους "32" του Εuropa League.

Αν στηριχθεί ο Μπόλονι όπως ο Σάντος, ενδεχομένως και να έρθουν ανάλογες επιτυχίες. Για να γίνει αυτό όμω