Αλήθεια μη φανερωθείς....

Γράφει: ο Λεωνίδας Μαρτέλος

Στην πονεμένη τούτη γη
δύο παλληκάρια, δύο γιοί
Δύο κλωνάρια...
Ένα πρωί...
δεν θα 'χουν λόγο άλλο πια
εθνοφρουροί σε ποια ..."σκοπιά";
που.....
έγιναν ένα, μια φωτιά...

Πήγαν να βρουν το θάνατο τους
και άλλα είχαν στο μυαλό τους!
Είχαν ανδρεία είχαν θάρρος
μα παραμόνευε ο χάρος
ένα πρωί μα τι πρωί...
Κλαιν στις αυλές κλαιν στα σχολεία..
Τα μουδιασμένα Υπουργεία
πόσες γενιές θα γράφουν λάθη;
Κι εγώ που χρόνια έχω μάθει
πένθιμα να χτυπά η καμπάνα
και συ να κλαις Πατρίδα Μάνα!

Αλήθεια, μη φανερωθείς!
Ήλιε για χάρη τους μη βγεις!
Ποιος τα 'χει πάρει;
-Τι εννοείς;
Την ίδια μέρα είδαν το φως
τούτο πως να πιστέψω πως;
για μια στιγμή, κι όλα καπνός....

Πήγαν να βρουν το θάνατο τους
και άλλα είχαν στο μυαλό τους!
Είχαν ανδρεία είχαν θάρρος
μα παραμόνευε ο χάρος
ένα πρωί μα τι πρωί...
Κλαιν στις αυλές κλαιν στα σχολεία..
Τα μουδιασμένα Υπουργεία
πόσες γενιές θα γράφουν λάθη;
Κι εγώ που χρόνια έχω μάθει
πένθιμα να χτυπά η καμπάνα
και συ να κλαις Πατρίδα Μάνα!

http://malakes-kouventes.blogspot.com/