Ανεπαισθήτως…ή … Μήπως Χωρίς Επίγνωση;

Γράφει: η Φιλαρέτη

…Και ήρθαν στην πατρίδα μας άνθρωποι δυστυχείς, γιατί ήσαν κατατρεγμένοι, κάποιοι φτωχοί -ονειρευόμενοι ένα άλλο αύριο που δεν το έβλεπαν να έρχεται στον τόπο τους- και κάποιοι διωκόμενοι από την ίδια τους την πατρίδα. Στην εκπλήρωση αυτού του ονείρου, τους διευκόλυναν αλλοδαποί κι ημεδαποί επιτήδειοι έναντι αδράς αμοιβής. Και μείς τους δώσαμε, κατά κάποιο τρόπο, το περίσσευμα της καρδιάς μας, παραχωρώντας τόπο και τα χρειαζούμενα στους.....
πονεμένους. Χωρίς να παραβλέπω ότι υπήρξαν και κακές, κάκιστες μάλιστα, συμπεριφορές προς τους μετανάστες.

Και αληθινά ξένιοι, παραχωρήσαμε προτεραιότητα στην ανθρώπινη αδυναμία και προστασία από τον διατρεχόμενο κίνδυνο ζωής, σ’ όλους αυτούς τους ταλαιπωρημένους ταξιδιώτες της ζωής και ασθενείς από τις κακουχίες. Τους βάλαμε στα νοσοκομεία μας, χωρίς οικονομική τους επιβάρυνση, τους βάλαμε στα σχολεία μας χωρίς αντίρρηση και προϋποθέσεις, και μάλιστα σε βάρος του εκπαιδευτικού αποτελέσματος για τα παιδιά μας και τους ενισχύσαμε με τα καταναλωτικά μας περισσεύματα, και με αμειβόμενη εργασιακή απασχόληση.

Δηλαδή τους εκχωρήσαμε το κράτος πρόνοιας,το κράτος δικαίου, που με τόσο κόπο και κόστος χτίσαμε.

Αυτό προωθήθηκε πολύ έντονα, ακόμη και με την πρωτοβουλία ορισμένων τουλάχιστον πολιτικών κομμάτων, τα οποία λειτούργησαν ως προστάτες κάθε είδους μειονότητας,προσδοκώντας, ίσως, αυτό να τους αποφέρει και εκλογική πρόσοδο. Για το σκοπό αυτόν χρησιμοποιήθηκαν από τους πολιτικούς προστάτες τους οι άνθρωποι αυτοί ως μάζα πίεσης προς απολαβή των αγαθών που η πρόνοια των πολιτισμένων κρατών παρέχει στους πολίτες τους, με γνωστές από τον ημερήσιο τύπο τις παρενέργειες στην κοινωνική, πολιτική και οικονομικήζωή του τόπου.

Και αρκετοί από αυτούς τους μετανάστες, απόλαυσαν(και διδάχτηκαν) από μας όχι μόνο τη ζεστή προσφορά, την ευγνωμοσύνη, την ανταπόδοση, και τη συμπαράσταση, αλλά διδάχτηκαν και τον πλάγιο τρόπο, την υστεροβουλία, την υποκλοπή, τη διαφθορά, την περιφρόνηση και την εκμετάλλευση του άλλου.

Εκείνο που αρκετοί από αυτούς διδάχτηκαν από μας είναι η περιφρόνηση των ανθρώπων και του τόπου, στο βωμό της ατομικής μας ευδαιμονίας και αυθαιρεσίας. Η περιφρόνηση του γενικού καλού. Η ασυνέπεια προς το κοινωνικό σύνολο. Τώρα πια αυτόστρέφεται σε βάρος μας, γιατί έμαθαν και αυτοί, να προσβάλλουν και να κάνουν κακή χρήση του τόπου, των δομών και των ανθρώπων του «καταφυγίου» τους.

Για τον προβληματισμό μου αυτό αφορμή έλαβα από το ακόλουθο περιστατικό:

Βρίσκομαι στην Πλατεία Αμερικής, ένα κρύο βραδάκι, μόνη,μακριά από το σπίτι μου, και προσπαθώ να βρώ ένα ταξί για να φύγω. Σε λίγο, βλέπω ένα ταξί ελεύθερο, νεύω στον οδηγό να σταματήσει, και το αυτοκίνητο με πλησιάζει. Ξαφνικά, με μια επιδέξια κίνηση, ένας φουριόζος μελαψός, από πίσω μου, με σπρώχνει, ορμά, ανοίγει τηνπόρτα, μπαίνει στο ταξί, και φεύγει. Ένας, όμοιός του με κοίταξε με τον τρόπο του, και μου λέει:έτσι δεν κάνετε και σεις; Και μένω εμβρόντη