Η εποχή των μεγάλων εκπλήξεων...!!!

Διαβάζοντας το παρακάτω άρθρο της Λιάνας Κανέλη θυμήθηκα τα λόγια του Γέροντος Παϊσίου το 1983 για τη σημερινή πολιτική κατάσταση και τελικά ποιοί είναι αυτοί που αντιδρούν ουσιαστικά σε αυτή τη χωρίς λογική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας.

«Θα έρθει καιρός που θα ανεβοκατεβαίνουν κυβερνήσεις, θα εναλλάσσονται τα κόμματα, θα ανακαλούνται διατάγματα, θα ψηφίζονται νόμοι και θα .....
καταργούνται άλλοι, και θα επικρατήσει σύγχυση και ταραχή. Τότε όμως θα αντιδράσουν λίγοι πιστοί Χριστιανοί, αλλά και το ΚΚΕ», είχε πει ο μοναχός το 1983.Γέρων Παϊσιος

Η παραδοξότητα είναι ότι πραγματικά ο Γέροντας έλεγε για τους πολιτικούς ότι ο Θεός αφήνει να φανούν οι διαθέσεις όλων τους. Αυτοί που υποτίθεται (σ.σ βλέπε "δεξιές" πολιτικές παρατάξεις ΝΔ,ΛΑΟΣ) μας μιλούσαν προσφάτως αντιμνημονιακά και ξαφνικά φανέρωσαν ότι η ρητορική τους υπέρ πατρίδας και Ορθοδοξίας ήταν μοναχά ψηφοθηρικό τέχνασμα. Υποκρισία στο μεγαλείο της. Ειδικά από μία πολιτική παράταξη που χρησιμοποιεί και τον όρο Ορθόδοξος συναγερμός φάνηκε τι σκοπούς εξυπηρετεί.

Από το κυβερνητικό κόμμα δεν περιμέναμε ποτέ κάτι το ιδιαίτερο. Πατριωτισμός, εθνική κυριαρχία και εκκλησία πέρασαν στο περιθώριο ή και χτυπήθηκαν από τις πολιτικές τους.

Και ω του απίστευτου (!!!) η αριστερή πτέρυγα της πολιτικής κρατάει σθεναρό μέτωπο πατριωτισμού ακόμα και υπεράσπισης της πίστεως. Για τον γράφοντα ήταν μια μεγάλη έκπληξη, αλλά ο Θεός είναι μεγάλος και θα αφήσει τους πολιτικούς να πάρουν αυτό που τους αναλογεί αναλόγως με τη στάση τους.

Πόσο δικαιώνεται αυτός ο μεγάλος Άγιος της Ορθοδοξίας ο Γέρων Παϊσιος. Με φώτιση Θεού προείδε την παραδοξότητα της εποχής μας και κυρίως ότι τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται εξ όψεως. Εποχή μεγάλων εκπλήξεων είναι αυτή που έρχεται σύντομα. Η ήρα θα καθαρίσει απ' το στάρι. Και θα φανεί εδώ ακριβώς η ειλικρίνεια όλων.
Όλοι ανεξαιρέτως θα δείξουμε πόσα απίδια χωράει ο σάκος μας. Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο Έλληνα.

Διαβάστε παρακάτω το αξιολογότατο άρθρο της Λιάνας Κανέλη

Το Άγιον Όρος, την τύχη την αγαθή είχα να το πρωταντικρίσω εγώ πετώντας μ' ένα «Μιράζ 2000» πάνω απ' τον Άθω πέρυσι τέ­τοιες μέρες. Ήταν το δώρο των φρου­ρών του Αιγαίου, όπως έκτοτε απο­καλώ τους πιλότους της πολεμικής μας αεροπορίας, για τη γιορτή των αρχαγγέλων, τη δική τους, προς μία δημοσιογράφο που επιμένει να με­τράει τις αναχαιτίσεις των απέναντι κι όχι τις παραβιάσεις τους...

Λέγω «τύχη αγαθή» κι ας με πουν μελοδραματική, όσοι δεν ένιωσαν το προνόμιο να αεροζυγιάζονται με τα σύννεφα. Να περιδιάβαιναν τις κατοι­κίες των αγγέλων. Να βλέπουν μ' ό­λα τα κύτταρα του φθαρτού σώματος τους, την προσευχή ως αύρα χαρμο­λύπης να εγκολπώνεται σκήτες και μοναστήρια, τις κατοικίες των ερα­στών μιας ταπεινότητας, που αντέχει χίλια χρόνια τώρα να υπερασπίζεται με πίστη κι αγάπη τους πολλούς και άπιστους.


Όταν διάβασα στις εφημερίδες πως δύο κοινοτικές κυρίες αξιωμα­τούχ