Ο τελικός των τελικών!

Μετά από τέσσερα εντυπωσιακά ματς -ίσως η καλύτερη σειρά τελικών στην Ευρώπη φέτος- Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός συναντιούνται για 5η και τελευταία φορά στο ΣΕΦ. Και θα τα δώσουν όλα για τον τίτλο, σε ένα παιχνίδι που κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει. Από τον Πέτρο Κωστόπουλο

Από τον Πέτρο Κωστόπουλο

Δεν έχω αλλάξει άποψη από προχθές. Θεωρώ ότι οι πιθανότητες

είναι 51%-49% υπέρ του Ολυμπιακού στο ματς με τον Παναθηναϊκό. Για να είμαι πιο τίμιος 55%-45%. Μου αρέσει η σιωπή των Ολυμπιακών αυτές τις μέρες. Είναι προφανές ότι ο Ίβκοβιτς τους έχει μαζέψει στο κλουβί. Πιστεύω ότι αυτή τη φορά, μετά από πάρα πολλά χρόνια, η έδρα παίζει τον καθοριστικό ρόλο στην έκβαση των αγώνων. Κάπως έτσι συνέβαινε στη δεκαετία του ’90.

Έχω γράψει επανειλημμένα τον τελευταίο καιρό κομπλιμέντα για παίκτες όπως ο Μπατίστ, ο Διαμαντίδης και ο Σάρας. Ίσως παραπάνω από όσα έχω γράψει αντίστοιχα για παίκτες του Ολυμπιακού. Αυτό γιατί μου αρέσει να σέβομαι τον αντίπαλο και να πηγαίνω με μικρό καλάθι. Ειδικά όταν ο αντίπαλος είναι η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια και έχει συνηθίσει να κερδίζει στα δύσκολα. Κυρίως και αυτό φάνηκε στον 4ο τελικό οι πολύχρονες παραστάσεις από μεγάλα ματς των παικτών του Παναθηναϊκού τους κάνει να διαχειρίζονται καλύτερα τα τελευταία λεπτά του ματς. Όμως όταν ο Ολυμπιακός τρέχει -και μέσα στο ΣΕΦ τρέχει- ο ΠΑΟ δεν έχει καταφέρει να τον σταματήσει. Οι περισσότεροι Παναθηναϊκοί μοιάζουν σταματημένοι. Θεωρώ ότι τα αθλητικά προσόντα των Παπανικολάου, Πρίντεζη, Ντόρσεϊ, Χάινς (παρά το ύψος του) και η ενέργεια που βγάζουν, είναι ανώτερη από οποιοδήποτε αντίστοιχο παίκτη του ΠΑΟ. Τέτοιος θα μπορούσε από τον Παναθηναϊκό να είναι ο Σάτο αλλά κατά τη γνώμη μου είναι η μεγάλη απογοήτευση και καημός του Ομπράντοβιτς. Φέτος είναι τραγικός. Ούτε βαρέλι δεν βρίσκει, όχι καλάθι.

Λένε πολλοί ότι οι πιτσιρικάδες του Ολυμπιακού θα έχουν το άγχος. Εγώ πάλι διαφωνώ. Είναι είτε πολύ μικροί για να έχουν άγχος ή πολύ «αλλού», όπως οι Ντόρσεϊ και Χάινς για να είναι αυτοί των οποίων τα πόδια τους θα βαραίνουν. Η γνώμη μου είναι ότι το μεγαλύτερο βάρος το έχει αυτός που τόσα χρόνια είναι πρωταθλητής και κινδυνεύει να χάσει την κορυφή. Οι Ολυμπιακοί είναι ήδη πρωταθλητές Ευρώπης και έχουν ξεπεράσει τον εαυτό τους καμιά 10αρια φορές. Δεν κινδυνεύουν, όπως οι Τσίλντρες, Παπαλουκάς και τα μεγάλα αστέρια του παρελθόντος να κραχτούν από την κερκίδα. Αυτοί είναι θαύμα, έχουν κάνει την πιο επιτυχημένο χρονιά που έχει κάνει ομάδα στην Ευρώπη φέτος. Στην αρχή της χρονιάς γελούσαμε, εμένα με είχε πιάσει απελπισία και αν ψάξετε μέσα στο blog θυμάμαι ότι έγραφα (τον Νοέμβριο νομίζω) ότι είναι μια ομάδα για τα μπάζα. Είχε και εκείνους τους περίεργους Χάουαρντ και Λούκας, που δεν ήξεραν που πατούσαν και που πήγαιναν. Και όμως αυτή η ομάδα, απαξιωμένη από τους οπαδούς που δεν πήγαιναν καν να τους δουν, έφτασε να πάρει το κύπελλο Ευρώπης και να παίζει στην έδρα του τον τελικό των τελικών. Και μάλιστα σε μια σειρά αγώνων που θεωρώ ότι είναι η καλύτερη σ