Συρία: Σε αναζήτηση άλλοθι για στρατιωτική επέμβαση;

Η Διεθνής Κοινότητα με καθυστέρηση αποφάσισε την ενίσχυση της δύναμης των παρατηρητών που θα επιβλέπουν την, ούτως ή άλλως, εύθραυστη Εκεχειρία. Εύθραυστη, αφενός διότι δεν υπάρχει η δυνατότητα παρακολούθησης της κατάπαυσης του πυρός, αφετέρου γιατί η μη τήρησή της δεν συνοδεύεται από μετρήσιμες συνέπειες για όποιον την παραβεί.

Ενώ πριν από λίγες εβδομάδες η αποχώρηση του Άσαντ θεωρείτο βέβαιη, χωρίς, πάντως, να προσδιορίζεται χρονικά, πλέον υπάρχει προβληματισμός τόσο κατά πόσο μπορεί να οδηγηθεί στην έξοδο χωρίς να συναινέσει ο ίδιος, όσο και για τη μέρα που θα ξημερώσει κατόπιν της

αποχώρησής του. Η εμπλοκή της Αλ Κάιντα σε συνάρτηση με την παρατεταμένη αδυναμία συσπείρωσης των αντικαθεστωτικών, οι τεταμένες σχέσεις Ισραήλ-Ιράν καθώς και η επιδείνωση των αντίστοιχων Τουρκίας- Ιράκ, με τον κουρδικό παράγοντα να παραμονεύει, περιπλέκουν την κατάσταση.

Οι όποιες εξελίξεις στη Συρία μπορούν να επηρεάσουν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό ευρύτερα περιφερειακά ζητήματα, προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Μόνο τυχαίο δεν είναι ότι η Τεχεράνη κάνει ό,τι είναι δυνατό για να διατηρηθεί ο Άσαντ στην εξουσία, εν αντιθέσει με την Άγκυρα, που βλέπει παράθυρο ευκαιρίας για τα συμφέροντά της σε ενδεχόμενη πτώση του, επιχειρώντας να επιταχύνει τις εξελίξεις.

Αυτή τη στιγμή οι διεθνείς πιέσεις στον Άσαντ δεν έχουν αποδώσει, τουλάχιστον στο βαθμό που θα αισθανθεί τον ασφυκτικό κλοιό προκειμένου ο ρόλος του να καταστεί πιο εποικοδομητικός. Ναι μεν βρίσκεται σε διεθνή απομόνωση (με ελάχιστες εξαιρέσεις) και έχει απονομιμοποιηθεί σε ένα μέρος της συριακής κοινωνίας, εντούτοις, η ισχύς του στο εσωτερικό παραμένει αδιαμφισβήτητη, ελέγχοντας όλους του θεσμούς που εξασφαλίζουν τη παραμονή στην εξουσία σε τέτοιας φύσεως καθεστώτα. Μάλιστα, σε επικείμενες διαπραγματεύσεις η θέση του θα είναι μάλλον ισχυρότερη απ’ό,τι πριν λίγες εβδομάδες.

Το κύριο, ασφαλώς, ζητούμενο είναι η αξιοπιστία των αντιμαχόμενων πλευρών. Κοντολογίς, εμπιστευόμαστε τον Άσαντ ότι θα τηρήσει τον λόγο του ή κάποια συμφωνία; Η απάντηση βρίσκεται στις μέχρι τώρα παλινωδίες του και στην προσπάθεια του να χρησιμοποιήσει αρχικά τον Αραβικό Σύνδεσμο, εν συνεχεία τον Κόφι Ανάν, ακόμη και την Εκεχειρία για να κατευνάσει τις έξωθεν αντιδράσεις έως ότου ανασυνταχθούν οι δυνάμεις του και εξαπολύσουν νέες επιθέσεις.

Μπροστά σε αυτό το σύνθετο σκηνικό, εμπλουτισμένο από καθημερινά βίαια περιστατικά, μέρος της Διεθνούς Κοινότητας επιζητά τρόπους αποτελεσματικότερης παρέμβασης. Έτσι, η αποστολή επιπλέον παρατηρητών που αποφασίστηκε ομόφωνα από το ΣΑ (Ρωσία και Κίνα δεν μπορούσαν να κάνουν και αλλιώς) εξυπηρετεί ένα διττό στόχο: είτε να διεκολύνει δυνητικά ακόμη και μία στρατιωτική επέμβαση με τον νομιμοποιητικό μανδύα του ΟΗΕ, είτε να ελέγξει την κατάσταση στο εσωτερικό δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για το επόμενο βήμα των διαπραγματεύσεων με τη διαμεσολάβηση του πρώην ΓΓ, Κ. Ανάν.

Αν οι δυνάμεις του Άσαντ δεν επιδείξουν αυτοσυγκράτηση έναντι των παρατηρητών του ΟΗΕ, τότε, αν