Του «ξεμαλλιάσματος» ο προεκλογικός αγώνας…

Ό,τι ξέρατε από τις παλιές προεκλογικές περιόδους ξεχάστε το. Οι παρελάσεις με τα ΜΑΤ και τις δεκάδες προσαγωγές κάτω από το φόβο και την πίεση των αγανακτισμένων, δημιουργούν νέο σκηνικό το οποίο θα επηρεάσει καταλυτικά και τον τρόπο διεξαγωγής του προεκλογικού αγώνα. Το εκρηκτικό κοκτέηλ της λαϊκής οργής σε συνδυασμό με το ταμείον που είναι μείον και στα δύο μεγάλα κόμματα, τα οποία κατά τα άλλα θέλουν να σώσουν την χώρα, αλλάζει τον προεκλογικό χάρτη. Ό,τι ζήσαμε μέχρι και τις εθνικές εκλογές

του 2009 ας το ξεχάσουμε.

Μεγάλες συγκεντρώσεις τέλος. Μεγάλες, βέβαια, είχαν πάψει από καιρό να είναι. Οι 400.000- 500.000 του Ανδρέα Παπανδρέου, ακόμη και του Κώστα Μητσοτάκη, είναι περασμένα μεγαλεία. Και οι ανοιχτές συγκεντρώσεις, όμως, όπως φαίνεται καταργούνται. Πέστε μου ποιος αρχηγός -και αναφέρομαι στους «μνημονιακούς» Βενιζέλο και Σαμαρά- θα τολμήσει να μιλήσει στο Σύνταγμα ή στο Πεδίον του Αρεως. Κλειστούς χώρους θα επιλέξουν, και πάλι με το φόβο μην χαλάσει το σώου από κανένα γιαουρτάκι, αφού «καμιά συγκέντρωση δεν μπορεί να ελεγχθεί» όπως συνηθίζει να λέει κορυφαίο κομματικό στέλεχος.Ξεχάστε και τα εκλογικά κέντρα που ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια με τις γιγαντοοθόνες και τις μεγαφωνικές εγκαταστάσεις. Η ΝΔ ήδη εξέδωσε ανακοίνωση ότι δεν θα κάνει. Αρκούν τα γραφεία των τοπικών κομματικών οργανώσεων, όπως τονίζει. Επισήμως επικαλείται την κρίση γιατί στοιχίζουν και είναι πρόκληση και για τον κόσμο που πεινάει. Δεν είναι λίγα, όμως, και τα στελέχη που φοβούνται ότι τα εκλογικά κέντρα υπάρχει κίνδυνος να μετατραπούν σε πεδίο μάχης, οπαδών – αγανακτισμένων.Λίγες θα είναι οι τηλεοπτικές διαφημίσεις. Και γιατί δεν έχουν λεφτά τα κόμματα. Και γιατί δεν θα φάνε εύκολα κουτόχορτο και τα ΜΜΕ τα οποία ήδη χρωστάνε τα μαλλιοκέφαλα τους. Δεν θα πουλήσουν διαφημιστικό χρόνο χωρίς να έχουν εξασφαλίσει πριν ότι θα τον πληρωθούν. Σεμνά και ταπεινά θα το πάνε αναγκαστικά και οι σπάταλοι.Ξεχάστε και τις πανάκριβες προεκλογικές καμπάνιες των υποψηφίων. Σήμερα που ο κόσμος είναι στα κάγκελα, όποιος ξοδέψει πολλά και περιμένει να βγει γελιέται. Η πρόκληση τιμωρείται.

Τι μένει, λοιπόν; Το ντιμπέϊτ. Κι αυτό ένα το βλέπω. Ο Βενιζέλος μπορεί να ποντάρει σε μια θεαματική αρχηγική πρεμιέρα, λόγω της ρητορικής του δεινότητας, αλλά δεν θα αισθάνεται και πολύ άνετα με τον Κουβέλη δίπλα του, να του θυμίζει ότι του έχει πάρει βουλευτές. Το ίδιο θα συμβεί και με τον Σαμαρά αν, τελικά, έχει στα δεξιά του τον Καμμένο. Προς το παρόν εννέα βουλευτές έχουν οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες», έναν ακόμη χρειάζονται για να συγκροτήσουν Κοινοβουλευτική Ομάδα και να αποκτήσουν  δικαίωμα συμμετοχής στο ντιμπέϊτ, αλλά τίποτα δεν αποκλείεται. Μην την ψάχνετε λοιπόν. Ένα ντιμπέϊτ θα γίνει- κι αυτό για να κρατηθούν τα προσχήματα. Ο κάθε πολιτικός αρχηγός θα θέλει να παίξει μπάλα μόνος του.

Αναρωτιέστε τι προεκλογικός αγώνας θα είναι αυτός; Δεν καταλάβατε ακόμη; Του ξεμαλλιάσματος. Αυτό δείχνουν οι πρώτες δόσεις. Θα γίνει το μάλε βράσε. Η καλύτερη διαφήμιση που δεν στοιχίζει και τίποτα είναι