Τι θα είναι αύριο η πατρίδα μας ;

Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είν’ οι κάμποι; Μην είναι τ’ άσπαρτα ψηλά βουνά; Μην είναι τα χέρια που εκλιπαρούν για μια σακούλα πορτοκάλια , κάθε ανήμπορος που ποδοπατιέται για ένα μπρόκολο; Μην είναι τάχατε η αιθαλομίχλη που σκεπάζει το λεκανοπέδιο, κάθε οσμή καμένου ξύλου; Η μήπως είναι και εκείνα τα μελαχρινά, σκουρόχρωμα , μαύρα παιδάκια που γεννήθηκαν εδώ, που δεν έχουν άλλη χώρα από την Ελλάδα , που μαθαίνουν γράμματα παρέα με τα δικά μας τα παιδιά, στα δικά μας τα σχολειά;

Ειλικρινά πιστεύω ότι το ποίημα του Πολέμη

«Τι είναι η πατρίδα μας;» χρειάζεται τουλάχιστον επέκταση και προσθήκες για να « λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα». Και ειλικρινέστερα μελαγχολώ όταν εμείς οι γεννημένοι σε μια χώρα ,που σύμφωνα με τους μελοδραματικά λυρικούς στίχους, « μια δόξα αθάνατη αντιλαλεί υποκύπτουμε σε κραυγές και ουρλιαχτά , παρασυρόμαστε από φτηνούς εντυπωσιασμούς και επιδέξια μέσα στην ανοησία τους επικοινωνιακά τρικ, εθελοτυφλούμε μπροστά στις κομματικές σκοπιμότητες.
Ας το παραδεχτούμε. Είμαστε σε σύγχυση. Μια χώρα που μια μερίδα της στο όνομα της όποιας αξιοπρέπειας παραβλέπει την ένδεια και τις στερήσεις βαφτίζοντας την ανάγκη για ένα σέσκουλο απληστία. Μια κοινωνία που σαν αντίδοτο στο παγωμένο καλοριφέρ ανακαλύπτει την εισπνοή αιθάλης , φονικών μικροσωματιδίων και πλειοδοτεί υπέρ της λαθροϋλοτόμησης.

Μια πατρίδα με έντονο δημογραφικό πρόβλημα που μέρος των λειτουργών της δημοκρατίας της να βλέπουν σαν κατάρα αντί να κρίνουν ως ευλογία την ύπαρξη όλων αυτών των παιδιών που επιθυμούν να πάρουν την ελληνική ιθαγένεια . Χώρια που μελετούν ραφιναρισμένο νομικά κόλπα που κλείνουν το μάτι στο ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία για να τα αποκλείσουν από την ελληνική ιθαγένεια.
Εντάξει , ο «Νόμος Ραγκούση» είχε κάποιες νομικές ατέλειες ίσως και συνταγματικές αστοχίες. Πιθανόν μερικά σημεία του να χρειάζονταν κάποια τροποποίηση ή αναμόρφωση. Παρόλα αυτά ήταν στην προοδευτική, ρεαλιστική κατεύθυνση του ορθολογισμού, του ανθρωπισμού και του πολιτισμού μιας δημοκρατικής χώρας .

Και έρχεται τώρα η πλειοψηφία της ολομέλειας του ΣτΕ με την απόφαση 460/2013 για το θέμα της ιθαγένειας να εισηγηθεί αδιευκρίνιστα υποκειμενικά αξιολογικά κριτήρια «ελληνικότητας» πέρα από τα αντικειμενικά κριτήρια των ετών παραμονής, εργασίας, κοινωνικής ασφάλισης και εκπαίδευσης .

Ποιος δηλαδή θα ερμηνεύσει αν το αγοράκι από το Πακιστάν και όχι το κοριτσάκι από τη Σιέρα Λεόνε που γεννήθηκαν εδώ πληροί τα κριτήρια δεσμών με το ελληνικό κράτος και την ντόπια κοινωνία; Ποιος θα παρακολουθήσει , θα διαπιστώσει και θα κρίνει αν το παιδάκι από Γεωργία είναι το σωστό και το παιδάκι από τη Ινδονησία το σκάρτο;

Τέλος, ποιος θα αποφασίσει να καταδικάσει κάποια παιδιά ως ανεπιθύμητα, να τα ρίξει στα αζήτητα αποκηρυγμένα από την ίδια τους τη πατρίδα; Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και πάσης φύσεως μυωπικοί ελληναράδες; Ή ,μήπως, η Χρυσή Αυγή που μπορεί να θέσει ως προϋπόθεση ιθαγένειας τη μετάγγιση του τιμημένου ελληνικού αίματος του Κασιδιάρη σε κάθε αλλοδαπό πιτσιρίκι που πάει σε δικό μας σχολείο;
Προφανώς το θέμα πρώτα απ’ όλα πολιτικό και δευτερευόντως νομικό. Και είναι ευδιάκριτο ότι η προωθούμενη συντηρητική μεταρρύθμιση της νομοθεσίας προσεγγίζει τις τοποθετήσεις της σκληρής αντιδραστικής ατζέντας. Όχι ότι η κυβέρνηση συνεργασίας έγινε αιφνιδίως ρατσιστική, ούτε ότι το μεγαλύτερο κόμμα της τραβάει ζόρι με τα παιδιά των αλλοδαπών.

Απλούστατα η ΝΔ προσεγγίζει ψηφοθηρικά την ακροδεξιά και αφαιρώντας της επιχειρήματα κλειδώνει εσωκομματικά και τους δικούς της έξαλλους . Αν αυτό, όμως , της αποφέρει μελλοντικά εκλογικά οφέλη, παίζεται . Εκείνο , ωστόσο, που παραμένει αδιαπραγμάτευτο είναι ότι τέτοιοι ολέθριοι προσανατολισμοί, πέρα από την ιστορική οπισθοδρόμηση, επιφυλάσσουν τραγικά αδιέξοδα σε χιλιάδες ανθρώπους .
Σε αυτά τα παιδιά που αγωνιούν για ισότιμη, ολοκληρωμένη και θεσμική ένταξή στο ελληνικό νομικό πλαίσιο. Σε αυτούς τους σημερινούς μαθητές που ήδη αγωνίζονται για να συμμετέχουν στην καθημερινή ζωή της χώρας. Αυτούς, τους αυριανούς συμπολίτες μας που συνδέονται με μια πολύ σοβαρή υπόθεση: το τι θα είναι αύριο η πατρίδα μας; Μια μοντέρνα, δημιουργική ,δυναμική και ακομπλεξάριστη πλατφόρμα διεθνούς εκτόξευσης ή ένα στασίδι για κουρασμένες και στείρες εθνικιστικές περιχαρακώσεις ;