Ασύντακτο πλήρωμα σε φουρτουνιασμένη Ευρώπη

Του Γιάννη Σπ. Παργινού, Οικονομολόγου – Δημοσιογράφου

Εκ προοιμίου επισημαίνεται ότι, ανεξάρτητα από την όποια ιδεολογική απόχρωση ή κομματική συμπάθεια, όλοι εύχονται στην κυβέρνηση να πετύχει στο έργο της. Η, κατά γενική ομολογία, πολλαπλότητα και πολυπλοκότητα των προβλημάτων, η δραματικότητα των περιστάσεων και οι όλως εξαιρετικές συγκυρίες και περιστάσεις δεν θα επέτρεπαν την όποια ιδιοτελή σπέκουλα για πρόσωπα, ομάδες ή κόμματα. Παρά ταύτα, αναδεικνύονται με λίαν διακριτό έως και κραυγαλέο και βροντώδη τρόπο ατέλειες, ασάφειες, κηλίδες, κενά, προκλήσεις, η αποσιώπηση των οποίων

θα προσομοίαζε με ηθελημένη και κακόβουλη πολιτική υστεροβουλία. Πολλώ δε μάλλον που η κυβέρνηση ανέλαβε τα ηνία σε περίοδο πολλαπλών και πολυποίκιλων
εθνικών περιπετειών.
Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, μαζί με τα άλλα δύο συμμετέχοντα στην κυβέρνηση κόμματα και τους αρχηγούς τους, με την προ των εκλογών πολιτική επιχειρηματολογία τους –που άγγιζε ή και ξεπερνούσε ακόμη και τα όρια των εκβιαστικών διλημμάτων–, γιγάντωσαν και πολλαπλασίασαν τις προσδοκίες των πολιτών που τους ψήφισαν. Ταυτόχρονα, δε, προκάλεσαν και την προσμονή των κάθε
λογής αντιπάλων τους. Παρουσιάστηκαν ως οι μόνοι εγγυητές της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας, ως οι μόνοι διαθέτοντες εμπειρία, θέληση και γνώση να προστατεύσουν τα όσια του έθνους, ως οι μόνοι Ηρα-
κληδείς κάθε έννοιας ισότητας, ισονομίας, ισηγορίας, δημοκρατίας και κοινωνικής δικαιοσύνης μέσα σ’ έναν κόσμο άδικο και βρίθοντα μύριες όσες ανισότητες και παντοειδείς επικίνδυνες αντιπαλότητες.
Και μονομιάς όλα τούτα ως χάρτινος πύργος κατερρίφθησαν. Το υπουργικό συμβούλιο σχηματίζεται και δομείται πάνω στις παλαιού τύπου εσωκομματικές –ή και διακομματικές λόγω τριμερούς– ισορροπίες και συσχετισμούς, παραβλέποντας κάθε έννοια αξιοκρατίας, γνώσης ή εμπειρίας. Καίρια και σημαντικά υπουργεία καταλήγουν σε χέρια πολιτικών ή πολιτευτών ουδεμία σχέση εχόντων με το πολιτικό αντικείμενο ή τον χώρο. Μέσα, δε, στην παραζάλη που προκαλεί η παντού και πάντα αλάνα εξουσία λησμονείται και αυτή η θεμελιώδης αρχή του ευρωπαϊκού δικαίου που θέλει στις Συνόδους Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης να συμμετέχουν μόνον αρχηγοί κρατών ή κυβερνήσεων. Και η παράβλεψη, αν όχι άγνοια, γιγαντώνεται απρόσμενα, προσλαμβάνουσα διαστάσεις επικίνδυνες από τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Εξωτερικών σε βαθμό που η κυβέρνηση να καλείται στην τάξη από τα όργανα των Βρυξελλών. Στο τέλος επιστρατεύεται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας για την πολλά σημαίνουσα κομβική Σύνοδο Κορυφής.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος, επιδιώκοντας να φέρει στο μνημονιακό στρατόπεδο τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, επιμένει στην άνευ πολιτικής και νομικής σημασίας πρότασή του περί εθνικής ομάδας διαπραγμάτευσης που θα δρα πλάι στον πρωθυπουργό. Από κοντά και ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, Φώτης Κουβέλης, στο όνομα της δικής του πολιτικής αντιπαλότητας με τον πρώην ιδεολογικό σύντροφό του και νυν παραταξιακό αντίπαλο, επικροτεί την όλως παράφρονα και κα