Κρίσιμη δοκιμασία για την κυβέρνηση

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΠΟΥΤΣΗ

Σε δεκαετίες μετριέται η επίμονη προσπάθεια της τουρκικής διπλωματίας να εντάξει στο πλαίσιο του ελληνοτουρκικού διαλόγου τις επεκτατικές αξιώσεις της σε βάρος της ελληνικής κυριαρχίας.
Με βάση αυτό το ιστορικό προηγούμενο είναι πολύ πιθανόν η Συνεδρίαση του Συμβουλίου Ανώτατης Συνεργασίας μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας, που θα γίνει 4-5 Μαρτίου σε Άγκυρα και Κωνσταντινούπολη και θα συμπροεδρεύουν οι πρωθυπουργοί των δύο κρατών Α. Σαμαράς

και Τ. Ερντογάν, να εξελιχθεί σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη δοκιμασία για την κυβέρνηση.
Στην ατζέντα των συζητήσεων θα περιλαμβάνεται η οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών (ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα) στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο; Για να συζητηθεί το θέμα αυτό στην ελληνοτουρκική συνάντηση κορυφής, θα πρέπει να έχει προετοιμαστεί πολύ καλά και να υπάρχουν πιθανότητες στοιχειώδους συμφωνίας.
Όμως, οι μέχρι τώρα διερευνητικές επαφές αναδεικνύουν τις αποκλίνουσες απόψεις Αθηνών και Άγκυρας στο ζωτικής σημασίας θέμα της οριοθέτησης των θαλάσσιων ζωνών. Μάλιστα, όταν η κυβέρνηση κατέστησε γνωστό ότι προτίθεται να καταθέσει στον ΟΗΕ τις γεωγραφικές συντεταγμένες της ελληνικής ΑΟΖ, προβαίνοντας έτσι σε μονομερή ανακήρυξή της, η απάντηση της Τουρκίας ήταν ότι θα απαντήσει ανάλογα!
Επειδή, όμως, τα ελληνοτουρκικά και η ελληνική ΑΟΖ σχετίζονται με το Κυπριακό, με το Ισραήλ και τις γεωστρατηγικές και γεωοικονομικές εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο είναι πολύ πιθανόν να υπάρξουν διεθνείς πολιτικές και διπλωματικές παρεμβάσεις. Στην Ανατολική Μεσόγειο βρίσκεται σε εξέλιξη η πιο ενδιαφέρουσα «παρτίδα» στην ενεργειακή σκακιέρα, όπου ανταγωνίζονται μεγάλοι «παίκτες» όπως οι ΗΠΑ, Ρωσία, Ισραήλ, Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία, Κίνα και πολυεθνικές εταιρείες κολοσσοί στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων. Επομένως, δεν θα αποτελέσει «μεγάλη έκπληξη» αν η αμερικανοβρετανική διπλωματία κατορθώσει να επιβάλει μια καταρχήν συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στον τομέα της ενέργειας και, κυρίως, στην από κοινού εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου ορυκτού πλούτου του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, στις περιοχές που οριοθετούνται «επικαλυπτόμενες» οι ΑΟΖ της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Κύπρου.
Επειδή η Ελλάδα είναι πιο «ευάλωτη» λόγω της οικονομικής κρίσης, το ερώτημα είναι το εξής: Θα υπάρξει εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας έναντι οικονομικού οφέλους;