Λιγότερο κράτος; Ναι! Περισσότερους απατεώνες; Όχι!

Γράφει η ΑΡΤΖΗ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ
«Σας θυμίζουμε, λοιπόν, ότι τη δεκαετία των ιδιωτικοποιήσεων που έγιναν στη χώρα μας, 2000-2010, το χρέος τριπλασιάστηκε από 140 δισ. ευρώ το 2000 σε 370 δισ. ευρώ το 2010».
Η φράση αυτή του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξη Τσίπρα, στη Βουλή μάς ώθησε στο σημερινό ρεπορτάζ. Ιδιαίτερα, καθώς αναφέρθηκε και σε άλλες χώρες. Μάλιστα, μία ακόμα

παράμετρος είναι και οι αποκαλύψεις ξένων. Ο πρώην επίτροπος και πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας, Πρόντι, αποκάλυψε ότι η Γερμανία, η Γαλλία και η Ιταλία είπαν «όχι» στον λογιστικό έλεγχο ΟΛΩΝ των χωρών το 2003. Προφανώς, γιατί είχε στηθεί ΚΑΙ το μεγάλο φαγοπότι των Ολυμπιακών του 2004, κατά το οποίο ο προϋπολογισμός εκτινάχθηκε από τα δύο δισ. ευρώ στα… 20 δισ. ευρώ με υλικά από Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία κ.λπ.  Ποιος να ήλεγχε ποιον, λοιπόν, αφού οι δήθεν εξυγιαντές ήταν και οι διαφθορείς;

Διαφθορά
Ο κ. Τσίπρας, αναφερόμενος στις αποκρατικοποιήσεις, είπε ακόμα: «Δεν γνωρίζετε ότι όποια χώρα είχε πρόβλημα χρέους και προχώρησε σε ιδιωτικοποιήσεις ούτε έσοδα σοβαρά απέκτησε, ούτε τη χρεοκοπία γλίτωσε; Μόνο διαφθορά επιπλέον αποκόμισε και πανάκριβα τιμολόγια για τους πολίτες. Δεν γνωρίζετε ότι αυτό το νεοφιλελεύθερο μοντέλο που εισήγαγε η κα Θάτσερ, τη δεκαετία του ’80, απέτυχε παντού παταγωδώς;  Κάνετε πως δεν το γνωρίζετε ότι επανακρατικοποιήθηκαν οι σιδηρόδρομοι στην Αγγλία, ότι επανακρατικοποιήθηκε η ύδρευση σε Ιταλία και Γαλλία. Δεν αποτελεί, όμως, όρο για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών της Ιταλίας να ακυρώσουν την επανακρατικοποίηση του νερού που, μάλιστα, αποφασίστηκε και σε δημοψήφισμα».
Είναι αλήθεια ότι όσο δελεαστικά και αν ακούγονται τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις, υπάρχουν θέματα που θέλουν πολλή προσοχή, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας. Μελέτες έχουν δείξει ότι οι ιδιωτικοποιήσεις σε χώρες με οικονομικά προβλήματα όχι μόνο δεν έχουν προσφέρει στην ανάπτυξη, αλλά έχουν προκαλέσει σοβαρά προβλήματα.

Βολιβία
Η Βολιβία το 2000 αναγκάστηκε να ζητήσει βοήθεια από το ΔΝΤ, μεταξύ των προτάσεων του οποίου ήταν και οι αποκρατικοποιήσεις δημόσιων επιχειρήσεων. Στο πλαίσιο αυτό, η κυβέρνηση της χώρας, υπό τη διεύθυνση του πρώην δικτάτορα Hugo Banzer, αποφάσισε την ιδιωτικοποίηση της κρατικής εταιρείας ύδρευσης και την παροχή δικαιωμάτων σε ξένες εταιρείες για εκμετάλλευση των υδάτινων πόρων και του αρδευτικού συστήματος της τρίτης μεγαλύτερης πόλης της Βολιβίας. Στον πλειοδοτικό διαγωνισμό που έγινε τα δικαιώματα πήρε έναντι 2,5 δισεκατομμυρίων μια κοινοπραξία υπό την επωνυμία Aguas del Tunari, στην οποία βασικός μέτοχος ήταν όλως τυχαίως η πολυεθνική κατασκευαστική-κολοσσός Becthel. Τις υποσχέσεις της Becthel για ριζικές αλλαγές και αναδιοργάνωση του τοπικού υδρευτικού και αρδευτικού συστήματος, χωρίς ουσιώδη επιβάρυνση της λαϊκής κοινότητας, ακολούθησαν ανατιμήσεις των παρεχόμενων σχετικών με το νερό υπηρεσιών κατά 200% και 300%. Σε μία πόλη που το 70% των κατοίκων ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, οι