Μαρία Αλιφέρη: «Να πάνε να πνιγούν οι πολιτικοί μας»

«Κάποιοι προσπαθούν να αφανίσουν τον πολιτισμό μας. Και, δυστυχώς, οι Έλληνες πολιτικοί συνωμοτούν σε αυτό»

Συνέντευξη στη Φωτεινή Παπαδάκη
Φωτογραφίες: Ευαγγελία Σπηλιωτοπούλου

«Πηγαίνετε να βρείτε ένα κοριτσόπουλο που παίζει στο Εθνικό και έχει έναν προβολέα στο πρόσωπο» είχε πει κάποτε ο Διονύσης Φωτόπουλος για τη Μαρία Αλιφέρη, που τότε ήταν πρωτοετής της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου και ο παραγωγός της τηλεοπτικής σειράς Στησιχόρου 73 την εντόπισε πολύ εύκολα. Η Μαρία Αλιφεροπούλου, όπως είναι το πραγματικό επώνυμό της, κουβαλάει πάντα έναν

προβολέα μέσα της και τον στρέφει όπου εκείνη θέλει. Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε η γυναίκα θρύλος της δεκαετίας ’70-’80, γέλασε, συγκινήθηκε, προβληματίστηκε και εξοργίστηκε. Προβληματίστηκε για την κατάσταση που επικρατεί γύρω μας και εξοργίστηκε με τους πολιτικούς, τους οποίους αποκάλεσε τέρατα και «συνωμότες των ξένων, που θέλουν να αφανίσουν τον πολιτισμό μας».

«Θανάσιμο παιχνίδι, ή «Εάν τότε», ή «Βρώμικα κόλπα». Έχουν δώσει πολλούς τίτλους κατά καιρούς στην παράσταση που πρωταγωνιστείτε για δεύτερη συνεχή χρονιά και ανεβαίνει στο Studio Κυψέλης. Πείτε μας λίγα λόγια για το έργο.
Είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ με σκληρό μαύρο χιούμορ. Θεωρείται από μεγάλους κριτικούς παγκοσμίως ισοδύναμο του «Σλουθ» και της «Παγίδας θανάτου». Εγώ απλώς θα επιβεβαιώσω ότι στο είδος του είναι πραγματικά εξαιρετικό. Οι ανατροπές του, το ξάφνιασμά του, το μπλέξιμο του χιούμορ μέσα στις δύσκολες και ανατρεπτικές καταστάσεις που καλπάζουν, είναι μια σύνθεση πραγματικά πολλών ειδών. Και εμείς οι ηθοποιοί, κακά τα ψέματα, δεν έχουμε πάντα τη δυνατότητα να πρωταγωνιστούμε σε τέτοια έργα.

Έχετε εμπλακεί ποτέ σε βρώμικα κόλπα;
Έχω κάνει λάθη και έχω δεχτεί προκλήσεις για «βρώμικα κόλπα», απλώς είναι η επιλογή μου να μην κρύψω τίποτε από αυτά, ούτε να φοβηθώ. Έχω διορθώσει ό,τι έχω μπορέσει από αυτά. Πάντα πίστευα ότι ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος. Πάντα θα υπάρχουν προκλήσεις. Εξαρτάται πού γυρνάει κανείς τον προβολέα του, με ποιον τρόπο επιλέγει να ζήσει. Εγώ γύρισα τον δικό μου προβολέα εκεί που ήθελα εγώ.

Προτιμάτε να μη μιλάτε για την προσωπική σας ζωή, έχετε δηλώσει, όμως, πως δεν κάνατε παιδιά γιατί θα σας φαινόταν πολύ «στενός» ο ρόλος.
Πράγματι. Θεωρώ ότι αν είχα ένα παιδί θα με απορροφούσε πάρα πολύ και δεν θα μπορούσα να βοηθήσω ή να παιδαγωγήσω ή να σταθώ δίπλα σε περισσότερα παιδιά που το ήθελα και εγώ από μικρή.

Δεν βρέθηκαν στη ζωή σας άντρες που να σας κάνουν να πιστέψετε ότι θέλετε να κάνετε οικογένεια;
Δεν είναι θέμα άντρα, είμαι χορτάτη από αυτό. Έχω αγαπήσει πολύ και έχω αγαπηθεί. Όχι, είναι μια βαθύτερη υπαρξιακή επιλογή η δική μου.

Έχει μείνει χαραγμένη στις ψυχές μας η ατάκα «Σας αγαπώ». Έχετε πει ότι έχει βγει αυθόρμητα. Αλήθεια, πόσο συχνά λέτε «σ’ αγαπώ» στη ζωή σας;
Και ως άνθρωπος και κυρίως πια με πράξεις λέω «σ’ αγαπώ». Πλέον, ως ώριμη γυναίκα θεωρώ ότι η αγάπη δεν είναι λέξεις, αλλά πράξεις. Εγώ εκείνη την εποχή