Μετωπική σύγκρουση με την Τουρκία

Του Χρήστου Καπούτση

Στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, που βυθίζεται η χώρα και προκαλεί έντονες κοινωνικές αναταράξεις, έχουν εστιάσει την προσοχή τους, ή έτσι δηλώνουν, οι πολιτικοί. Το τραγικό είναι ότι σε αυτήν τη δυσμενή συγκυρία για τον Ελληνισμό, πολιτικοί και κομματικές παρατάξεις αδυνατούν να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και από κοινού, χωρίς κομματικές παρωπίδες, να δώσουν έναν επικό αγώνα υπέρβασης της οικονομικο-κοινωνικής κρίσης και να αναθερμάνουν τις ελπίδες του χειμαζόμενου ελληνικού λαού.
Χειρότερο και από την οικονομική κρίση είναι η ανεπάρκεια, η διαφθορά,

ο οπορτουνισμός και ο ναρκισσισμός των κορυφαίων πολιτικών ηγετών. Οι διαχωρισμοί σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς και οι χαρακτηρισμοί Τσολάκογλου, προδότη, πράκτορα, που ακούγονται κατά κόρον στη Βουλή, τι ακριβώς προσφέρουν; Μήπως προάγουν τον πολιτικό διάλογο; Ή μήπως αναβαθμίζουν τον πολιτικό πολιτισμό; Αυτές οι οξύτατες αντεγκλήσεις βοηθούν τον άεργο να βρει δουλειά;
Μήπως, τελικά, και εδώ είναι το πρόβλημα, οδεύουμε προς έναν νέο Εθνικό Διχασμό, με πρωταίτιους τα κόμματα που άσκησαν και ασκούν κυβερνητική εξουσία και εξακολουθητικά εξαπάτησαν τους Έλληνες ψηφοφόρους με τις έωλες, τις «κούφιες», προεκλογικές υποσχέσεις τους;
Και ενώ ως χώρα, ως έθνος και ως λαός ζούμε έναν εφιάλτη, έχει αρχίσει να προβάλλει, και μάλιστα με τρόπο επιτακτικό, η αντιμετώπιση ενός άλλου θέματος εθνικών διαστάσεων, που ίσως μακροχρόνια να αποδειχτεί πιο σοβαρό από την εξυγίανση των δημοσιονομικών μεγεθών.
Είναι η ικανότητα της κυβέρνησης να προστατεύσει και να αξιοποιήσει τον ορυκτό πλούτο, τον χερσαίο και εκείνον που βρίσκεται στον βυθό των ελληνικών θαλασσών. Ειδικά για την κατοχύρωση του υποθαλάσσιου ορυκτού πλούτου, η κυβέρνηση πρέπει άμεσα να προχωρήσει στην ανακήρυξη της ΑΟΖ. Η απόφαση αυτή, παρότι αναγκαία, δεν είναι καθόλου εύκολη, αφού θα θέσει την Ελλάδα σε τροχιά μετωπικής σύγκρουσης με την Τουρκία. Το σημερινό πολιτικό σύστημα αντέχει μια τέτοια εξέλιξη; Αμφιβάλλω…
Ωστόσο, θα μπορούσε ο Α. Σαμαράς να αγνοήσει τις τουρκικές απειλές και να διαφυλάξει τα ελληνικά συμφέροντα, εφόσον διασφαλίσει ισχυρές διακρατικές συμμαχίες στον ενεργειακό τομέα (ΗΠΑ – Ισραήλ – Γερμανία) και εξασφαλίσει συμβόλαια συνεργασίας με πολυεθνικούς κολοσσούς, που δραστηριοποιούνται στον εντοπισμό, στην ανόρυξη και στην αξιοποίηση υποθαλάσσιων κοιτασμάτων, φυσικού αερίου και πετρελαίου.