Οι ιστορικές «παραλείψεις» και ο νεοθωμανισμός

Του ΧΑΡΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

Η Θεσσαλονίκη ήταν ανέκαθεν μείζονος σημασίας για τον ελληνισμό εξαιτίας της γεωγραφικής και εμπορικής της θέσης, καθώς και της μεγάλης πνευματικής της παραγωγής, και έχει διαδραματίσει σημαντικότατο ρόλο στα ελληνικά δρώμενα μέχρι σήμερα.
Πριν από μερικά χρόνια, γράφτηκε από τον Μαρκ Μαζάουερ το βιβλίο «Θεσσαλονίκη: πόλη των φαντασμάτων», το οποίο πούλησε δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα στη χώρα μας κι έγινε σε σύντομο χρονικό διάστημα best-seller. Μολονότι στο βιβλίο παρουσιάζονται

σημαντικά ιστορικά ελλείμματα κι ένας ανθελληνικός τρόπος γραφής, ποτέ μέχρι πρότινος δεν παρουσιάστηκε κάποια σοβαρή κριτική αποτίμησή του. Το βιβλίο, όμως, του Γιάννη Ταχόπουλου, «Η Θεσσαλονίκη, ο Μαζάουερ και τα φαντάσματα του οθωμανισμού» αποτελεί την πρώτη εμπεριστατωμένη κριτική στο έργο του Μαζάουερ.
Το «Π» συνάντησε τον συγγραφέα και πολιτικό αναλυτή, Γιώργο Καραμπελιά, ο οποίος προλόγισε το βιβλίο και επιμελήθηκε την έκδοσή του και μας μίλησε για τα δύο βιβλία, τον Μαζάουερ και την αγγλοσαξονική σχολή που πρεσβεύει, καθώς και για τις βλέψεις των Τούρκων προς τα μέρη μας.
Ο ρόλος της Θεσσαλονίκης στα Βαλκάνια και το Αιγαίο ήταν ανέκαθεν κομβικός και γι’ αυτό οι Τούρκοι έχουν ξεκινήσει μια «διεκδίκησή» της, θεωρώντας ότι μπορεί να λειτουργήσει καθοριστικά για όλη τη βαλκανική ενδοχώρα, σε συνδυασμό και με τη θέση τής Κωνσταντινούπολης. Πριν από πέντε με έξι χρόνια, λοιπόν, εκδόθηκε το βιβλίο του Μαζάουερ για την ιστορία της Θεσσαλονίκης που είχε τεράστια απήχηση στην Ελλάδα, ενώ ο ίδιος έφτασε να θεωρείται κεντρική φιγούρα της ιστοριογραφίας και να προσκαλείται ως κεντρικός ομιλητής σε πολλά συνέδρια.

Η πολυπολιτισμικότητα
Το βιβλίο αυτό, όμως, προσπαθεί να αποδείξει ότι η Θεσσαλονίκη δεν είναι μια πόλη που ήταν ανέκαθεν ελληνική, αλλά ελληνοποιήθηκε μετά το 1912 και έως τότε ήταν κατεξοχήν ισλαμική και εβραϊκή. Αυτή την άποψη την έχει αποδεχθεί αρκετός κόσμος και ακόμα και μέλη της δημοτικής αρχής της πόλης θεωρούν πως η Θεσσαλονίκη είναι πολυπολιτισμική. Ο όρος «πολυπολιτισμικός», όμως, δεν έχει τη σημασία του «ανοιχτού» σε άλλους πολιτισμούς, αλλά αναφέρεται στην έλλειψη εθνικής ταυτότητας.
Επηρεασμένοι από τον Μαζάουερ, μάλιστα, κάποιοι μιλούν ακόμα και για ενσωμάτωση της πόλης στην Ελλάδα και όχι για απελευθέρωση! Το έργο του Μαζάουερ εντάσσεται στο δόγμα του νεοθωμανισμού, που λέει πως η Ελλάδα πρέπει να επιστρέψει κάτω από την «οθωμανική ομπρέλα», καθώς η Τουρκία είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να διασφαλίσει την ισορροπία στα Βαλκάνια.
Τέτοιου είδους τάσεις και αντιλήψεις ενισχύονται από ένα λόμπι Τούρκων επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται στη Β. Ελλάδα με τραπεζικές επιχειρήσεις, καθώς και στα νησιά του Αν. Αιγαίου αγοράζοντας μαρίνες νησιών. Να αναφέρουμε επίσης πως οι εισαγωγές από τη γειτονική χώρα έχουν φτάσει στο ζενίθ.
Η Τουρκία δεν εμφανίζεται πια μόνο ως στρατιωτική απειλή, αλλά και ως οικονομική και ως πολιτισμική. Αρκεί να κοιτάξουμε την ελληνική τηλεόραση που έχει γεμίσει τούρκικα σήριαλ για να το καταλάβουμε! Λίγοι μάλιστα ξέρουν πως οι Τούρκοι έθεσαν ως όρο να μην τα μεταγλωττίζουμε για να εθιστούμε στην τουρκική γλώσσα! Η Τουρκία προσπαθεί να μεταβληθεί σε τοπική υπερδύναμη και υπάρχει ένα κομμάτι στην Ελλάδα που είναι διατεθειμένο να το δεχτεί.
Επειδή ένα βιβλίο με τόσο σοβαρές ελλείψεις και αποκρύψεις της αλήθειας γνώρισε τέτοια επιτυχία, ο κ. Ταχόπουλος κάθισε και κατέγραψε όλες τις «παραλείψεις» που παρουσιάζονται, αποδεικνύοντας πως δεν πρόκειται για ιστορία, αλλά για ιστορικό αφήγημα χωρίς μάλιστα πηγές! Ο Μαζάουερ ξεκινά αυθαίρετα την αφήγησή του από την κατάληψη της Θεσσαλονίκης από τους Οθωμανούς το 1430, «διαγράφοντας» προκλητικά με αυτήν του την παράλειψη τους προηγούμενους 17 αιώνες ιστορίας.
Οι Έλληνες παρουσιάζονται ως η τρίτη τη τάξει εθνικότητα που ζούσε εκεί και αποτελούσαν, μάλιστα, μειονότητα απέναντι στις εβραϊκές και μουσουλμανικές ομάδες! Δεν γίνεται λόγος για τους 150.000 Έλληνες που είχε η πόλη τον 12ο αιώνα, αποτελώντας μία από τις μεγαλύτερες της Ευρώπης και ούτε φυσικά γίνεται σοβαρή αναφορά στις γενοκτονίες των Ελλήνων της Θεσσαλονίκης από τους Τούρκους, το 1430 και το 1821. Χωρίς υπερβολή, πιο πολλές αναφορές γίνονται στα πορνεία της πόλης παρά στις γενοκτονίες!

Δεν είναι ούτε ο πρώτος, ούτε ο μοναδικός
Ο Μαζάουερ δεν είναι ο πρώτος που προσπαθεί να συρρικνώσει την ελληνική ταυτότητα, καθώς ολόκληρη η αγγλοσαξονική σχολή που πρεσβεύει τονίζει πως δεν υπάρχει συνέχεια στον ελληνισμό και ότι αποτελούμε ένα μικρό έθνος, ιστορίας δύο αιώνων. Διατυμπανίζουν πως η σχέση μας με τις προηγούμενες γενιές Ελλήνων είναι καθαρά μυθολογική και δεν μπορούμε να αισθανόμαστε μεγάλο έθνος, καθότι στερούμαστε ιστορικού αγκιστρώματος!
Η πολιτική αυτή, που ακολουθείται πριν από το 1821, βρίσκει απήχηση σε πολλούς Έλληνες καθηγητές Πανεπιστημίων οι οποίοι, έχοντας σπουδάσει στη Βρετανία, υπερασπίζονται την αγγλοσαξονική σχολή. Από τη στιγμή, λοιπόν, που τμήμα της «πνευματικής πτέρυγας» έχει ενστερνιστεί κάτι τέτοιο, τότε ένα μέρος της ελληνικής αυτοσυνειδησίας διαλύεται και, σε συνδυασμό με τη νεοθωμανική στρατηγική της Τουρκίας, η κατάσταση θεωρείται κρίσιμη.
Ο Μαζάουερ, μάλιστα, γράφει στο βιβλίο του πως: «Καθώς τα μικρά κράτη ενσωματώνονται σε έναν ευρύτερο κόσμο… ένα άλλο μέλλον μπορεί να χρειάζεται άλλο παρελθόν»! Σαν να λέει, δηλαδή, πως αφού η Ελλάδα δεν αποτελεί πια σημαντική χώρα, τότε μπορούμε να της αλλάξουμε την ιστορία, καθώς αυτή είναι που αποτελεί και τον πυρήνα της ελληνικής ιδιοπροσωπίας…