Σε ομηρία των επιλογών τους οι κυβερνητικοί εταίροι

Του Γιάννη Σπ. Παργινού, Οικονομολόγου – Δημοσιογράφου

Άλλη μια θεατρική – πολιτική παράσταση έλαβε τέλος. Ήδη έχουν αρχίσει οι πρόβες παρασκηνίου, πολιτικού και επικοινωνιακού, για την επόμενη. Η αναφορά, εύλογα κι εύκολα, έχει να κάνει με τους θεατρινισμούς και την πλήρη διακωμώδηση του τεχνοκρατικού λόγου, του πολιτικού ρόλου και της πολιτικής ζωής του τόπου γενικότερα, τις ημέρες πριν από την τελευταία σύσκεψη των τριών κυβερνητικών εταίρων. Σαφώς και δικαίως, ο ρόλος πρωταγωνιστή απονέμεται στον κ. Σαμαρά. Έπαιξε

και κέρδισε, έστω και πρόσκαιρα, σε αυτήν τη σκηνή του περιοδεύοντος – επαρχιακού θιάσου που ανά τακτά χρονικά διαστήματα στήνεται από τους σύγχρονους δυνάστες μιας άτολμης Ελλάδας σε μια αδύναμη και αποδυναμωμένη Ευρώπη με ηγέτες μοιραίους έως και επικίνδυνους. Θλιβεροί κομπάρσοι οι δύο άλλοι πολιτικοί αρχηγοί, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ.
Ο πρωθυπουργός έριξε στο τραπέζι το χαρτί των πρόωρων εκλογών στην περίπτωση που δεν θα περνούσε η από την τρόικα υποβαλλόμενη πολιτική για το χαράτσι… τις απολύσεις ή για όποια άλλη απαίτηση. Ακολούθησε η άμεση πολιτική αναδίπλωση έως και πλήρης υποταγή των μέχρι εκείνη την ώρα εξεγερμένων αρχηγών, Φωτίου και Ευαγγέλου. Οι δυνάμεις της Αγίου Κωνσταντίνου και της Ιπποκράτους οπισθοχώρησαν και στρατοπέδευσαν και πάλι εντός των κομματικών τους τειχών. Ο τρόμος μιας ενδεχόμενης εκλογικής μάχης με μια κομματική συντριβή να πλανάται σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία επισκίασε κάθε ιδέα πολιτικής τόλμης κι αντίστασης εκ μέρους των κυβερνητικών εταίρων και καθήλωσε κάθε έννοια προβολής εναλλακτικής πολιτικής πρότασης.
Η πολιτική των τριών κυβερνητικών εταίρων είναι η μήτρα που κυοφορεί τέτοιου είδους πολιτικές πρακτικές. Είναι σαφές πως ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ θα κρατούσε τις αντιρρήσεις και τις αντιδράσεις του για το περιβόητο χαράτσι και θα δεχόταν την προτροπή του πρωθυπουργού για πρόωρες εκλογές, εάν όντως η κυβερνητική θητεία του νεότευκτου κόμματός του τού είχε προσδώσει και το ανάλογο εκτόπισμα στην ελληνική κοινωνία. Ομοίως, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα επέμενε στις θέσεις του και δεν θα «εκβιαζόταν από τη Νέα Δημοκρατία», όπως ο ίδιος διαλαλούσε πριν από τη σύσκεψη στο Μαξίμου, εάν το κόμμα του μπορούσε να αντέξει μια εκλογική αναμέτρηση.
Τέλος, ποιος αλήθεια μπορεί να πειστεί ότι δεν θα ήμασταν ήδη σε εκλογική τροχιά, εάν και εφόσον όντως η Νέα Δημοκρατία είχε αδιαμφισβήτητη πρωτιά στις διενεργούμενες δημοσκοπήσεις; Απλά, οι τρεις κυβερνώντες είναι όμηροι των δικών τους πολιτικών επιλογών και όσο απομακρύνουν την κάλπη τόσο βάζουν το κεφάλι τους πιο βαθιά στην τείνουσα προς το ανέλεγκτο λαϊκή οργή!