Stranger of Paradise: Final Fantasy Origin | Review

Τριανταπέντε χρόνια έχουν περάσει από το (μακρινό) 1987, όταν η σειρά Final Fantasy πρωτοεμφανίστηκε. Κατά τη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων η σειρά εξελίχθηκε αλλά και πειραματίστηκε μέσα από τα δεκαπέντε αριθμημένα παιχνίδια της σειράς και τα διάφορα spin-offs, sequels, prequels, εσχάτως και remake (Final Fantasy VII Remake). Έτσι, στα πλαίσια της τριακοσιοστής πέμπτης επετείου από την έκδοση του πρώτου Final Fantasy, έχουμε την κυκλοφορία του Stranger of Paradise:

Στην προκειμένη περίπτωση, το Stranger of Paradise: Final Fantasy Origin, όπως προδίδει και ο τίτλος του, είναι μια εξιστόρηση, από μία διαφορετική σκοπιά, του πρώτου παιχνιδιού, μέσω ενός εναλλακτικού σεναρίου. Ο παίκτης θα αναλάβει τον ρόλο του Jack, έναν ήρωα που θυμάται ελάχιστα πράγματα για το παρελθόν του. Σύντομα ο κεντρικός ήρωας του παιχνιδιού θα συναντηθεί με άλλα τέσσερα άτομα και με τη βοήθεια τους θα προσπαθήσει να επαναφέρει τέσσερεις κρυστάλλους, έχοντας ως τελικό στόχο να νικήσει τον Chaos, το τελικό boss δηλαδή του πρώτου Final Fantasy του 1987. Και αυτή είναι λίγο πολύ η κεντρική ιστορία του τίτλου.

Δυστυχώς, ο τρόπος που αναπτύσσεται η ιστορία αλλά και η δομή της είναι άτσαλη και αδιάφορη στο μεγαλύτερο τμήμα του παιχνιδιού, ωστόσο η κατάσταση βελτιώνεται στο τελευταίο τρίτο του παιχνιδιού, όπου και υπάρχουν κάποιες ανατροπές και δίνονται κάποιες απαντήσεις.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα του κακού τρόπου που μας δίνεται η ιστορία είναι η εναρκτήρια σκηνή, κατά την οποία ο πρωταγωνιστής συναντά για πρώτη φορά δύο από τους companions του σε αυτή την περιπέτεια, η οποία μοιάζει σαν κάποιος να έχει αφαιρέσει ένα κομμάτι της ή σαν να λείπει κάποιο μέρος των διαλόγων. Επιπροσθέτως, όλοι οι κεντρικοί και δευτερεύοντες χαρακτήρες δεν έχουν κανένα βάθος και δύσκολα θα μας μείνουν στη μνήμη μας μετά το πέρας του παιχνιδιού.

Κλείνοντας το κομμάτι της προβληματικής απόδοσης της ιστορίας, θα έπρεπε να κάνουμε ειδική μνεία στους διαλόγους του παιχνιδιού οι οποίοι είναι το λιγότερο κακογραμμένοι. Όλοι οι διάλογοι, τόσο κατά τη διάρκεια της μάχης και της περιήγησης μας σε κάθε επίπεδο, όσο και στα cut scenes, έχουν επαναλαμβανόμενες “over the top” φράσεις και αντιδράσεις (Chaos), και μοιάζουν να γράφτηκαν βιαστικά.

Περνώντας στον τομέα της μάχης, θα φτάσουμε και στο πιο δυνατό κομμάτι του παιχνιδιού. Εδώ έγκειται και η πιο ορατή διαφοροποίηση με προηγούμενους τίτλους της σειράς, αφού η Team Ninja αποφάσισε να κάνει κάποιες ενδιαφέρουσες αλλαγές στο σύστημα μάχης, προσεγγίζοντας το και με βάση την εμπειρία που αποκόμισε από τους τελευταίους τίτλους που ανέπτυξε, δηλαδή τα Nioh και Nioh 2, μεταφέροντας αρκετά στοιχεία από τα δύο αυτά παιχνίδια αλλά και εμπλουτίζοντάς τα με μερικά καινούργια. Στο Stranger of Paradise: Final Fantasy Origin γίνεται μια ξεκάθαρη προσπάθεια η μάχη να γίνει ακόμα πιο action από ό,τι σε προηγούμενα παιχνίδια και έτσι ουσιαστικά να είναι ένας καθαρόαιμος Action – RPG τίτλος.

Η Team Ninja δε σταμάτησε εκεί όμως ως προς τις αλλαγές και τις διαφοροποιήσεις, προσθέτοντας και κάποια στοιχεία στο παιχνίδι που βρίσκουμε συνήθως σε Soulslike προτάσεις. Ωστόσο προσέγγισε τους μηχανισμούς αυτούς με τρόπο τέτοιο που, εν τέλει, το παιχνίδι δεν μπορεί να έχει πάνω του μια ξεκάθαρη ταμπέλα ενός ακόμα Soulslike παιχνιδιού, κάνοντας το να βρίσκεται πιο κοντά σε μια “Souls-lite” εμπειρία, και αυτό κυρίως λόγω της ύπαρξης της επιλογής για επίπεδα δυσκολίας, κάτι το οποίο απουσιάζει από τα Souls.

Έτσι, ναι μεν υπάρχουν τα σημεία που ονομάζονται Cubes και προσομοιάζουν αυτά των γνωστών bonfires των Dark Souls -και τα οποία όταν φτάσουμε λειτουργούν σαν checkpoints- ωστόσο το παιχνίδι συγχωρεί πολύ περισσότερο. Όταν λοιπόν χάσουμε, ενώ θα μεταφερθούμε στα τελευταία Cubes που είχαμε βρει και οι εχθροί που εξοντώσαμε στο ενδιάμεσο θα εμφανιστούν ξανά, δεν θα έχουμε χάσει και πολλά, και αυτό γιατί, ακόμα και όταν χάσουμε, το loot, η πρόοδος του χαρακτήρα και τα XP που θα έχουμε συγκεντρώσει μέχρι τότε παραμένουν στη κατοχή μας. Το μόνο που θα έχουμε χάσει είναι ένα κομμάτι της MP μπάρας μας, της μπάρας εκείνης δηλαδή που είναι συνδεδεμένη με τη χρήση των abilities (Special και Magic) τόσο του χαρακτήρα όσο και των όπλων του.

Η μπάρα MP είναι ίσως και το σημαντικότερο κομμάτι που πρέπει να προσέχουμε κατά τη διάρκεια μιας μάχης, γιατί αν τελειώσει -και μέχρι να ξαναγεμίσει μέσω είτε των πετυχημένων μας αποκρούσεων στις επιθέσεις των αντιπάλων, είτε μέσω της χρήσης του Soul Shield, ενός μηχανισμού που λειτουργεί σαν ασπίδα κατά των Elemental επιθέσεων- δεν μπορούμε να κάνουμε χρήση των abilities του χαρακτήρα μας αλλά και των όπλων του.

Σε κάθε αποστολή έχουμε τον χειρισμό του κεντρικού χαρακτήρα, του Jack, και επιλέγουμε δύο εκ των συνολικά τεσσάρων companions που θα μας συνοδεύσουν. Η φιλική AI των companions δυστυχώς είναι αρκετές φορές στατική και δε βοηθάει ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της μάχης. Σημαντικός τομέας στο σύστημα μάχης αλλά και τον τρόπο που εξελίσσουμε των χαρακτήρα μας στο παιχνίδι είναι και τα Jobs. Στην ουσία είναι τα classes του παιχνιδιού, τα οποία είναι συνδεδεμένα τόσο με τα όπλα που χρησιμοποιούμε, όσο και με τα abilities που έχουμε στη διάθεσή μας.

Τα περισσότερα Jobs έρχονται απευθείας από κλασικούς τίτλους της σειράς, με το καθένα να έχει το δικό του διαφορετικό skill tree, που θα μας δώσει bonus ή θα ξεκλειδώσει/ βελτιώσει τα abilities που έχουμε στη διάθεσή μας. Κάθε Job έχει τριάντα levels, τα οποία και ξεκλειδώνουμε καθώς παίζουμε μέσω ενός τυπικού skill tree, ενώ για να προχωρήσουμε σε πιο εξειδικευμένα Jobs, απαιτείται να έχουμε ξεκλειδώσει κάποια άλλα νωρίτερα. Μπορούμε να έχουμε μέχρι δύο ενεργά Jobs ανά πάσα στιγμή ενώ η εναλλαγή μεταξύ τους γίνεται ακαριαία, ακόμα και μέσα στη μάχη, με το πάτημα ενός κουμπιού.

Κάθε Job είναι συμβατό με συγκεκριμένα όπλα, και έχει εμφανείς διαφορές από τα υπόλοιπα, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να έχουμε διαφορετικές προσεγγίσεις στη μάχη, ενώ ταυτόχρονα κρατάει τον παίκτη ενεργό, θέλοντας να ξεκλειδώσει τo κάθε skill tree αλλά και να δοκιμάσει και άλλα Jobs. Η κάθε κατηγορία όπλων, σε συνδυασμό με τα Jobs, μπορεί να αλλάξει την προσέγγιση της μάχης αφού μας δίνεται η δυνατότητα αναβάθμισης των όπλων και του εξοπλισμού, ωστόσο ο ρυθμός που βρίσκουμε νέο εξοπλισμό είναι τέτοιος που δύσκολα θα μείνει κάποιος με το ίδιο όπλο για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Υπάρχει τεράστια ποσότητα αλλά και αρκετή ποικιλία στο loot που θα βρούμε είτε σε σεντούκια είτε σκοτώνοντας εχθρούς, ωστόσο ίσως κάποιος κουραστεί με το γεγονός ότι τόσο τα όπλα όσο και ο εξοπλισμός που βρίσκουμε διαφέρει ελάχιστα στα στατιστικά με κάποια άλλα που βρήκαμε λίγο πριν, αναγκάζοντάς μας έτσι να αλλάζουμε συνεχώς όπλα και gear. Έτσι, αν δεν υπάρχει εξοικείωση του παίκτη με άλλα παρόμοια παιχνίδια, θα δυσκολευτεί αρκετά με την διαχείριση του inventory του, το οποίο από τη μέση του παιχνιδιού θα είναι συνήθως γεμάτο.

Το micromanagement του inventory μας είναι ένας τομέας που θα χωρούσε βελτίωση, μιας και υπάρχουν μεν φίλτρα για να κάνουν την εμπειρία πιο εύκολη, ωστόσο και πάλι ίσως η Team Ninja θα έπρεπε να βρει έναν διαφορετικό (πιο user friendly) τρόπο οργάνωσης του inventory. Στο παιχνίδι υπάρχουν 22 κεντρικές αλλά και αρκετές side αποστολές, οι οποίες ωστόσο εξελίσσονται στα ίδια επίπεδα με τις κεντρικές. Οι περισσότερες κεντρικές αποστολές αντλούν έμπνευση από προηγούμενα παιχνίδια της σειράς, κάνοντας τους παίκτες παλαιότερων τίτλων να νιώσουν νοσταλγικά -σε συνδυασμό βέβαια με τη μουσική του τίτλου, η οποία είναι κυρίως επανεκτελέσεις των original κομματιών από διάφορους τίτλους της σειράς Final Fantasy.

Ολοκληρώνοντας και νικώντας το εκάστοτε τελικό boss σε κάθε αποστολή, επιστρέφουμε στο κεντρικό μενού όπου μας δίνεται η δυνατότητα να επιλέξουμε την επόμενη αποστολή μας. Ξεκλειδώνοντας την κάθε αποστολή, μας δίνεται η επιλογή να τη δοκιμάσουμε online σε Co-Op με δύο ακόμη άτομα.

Το πιο αδύναμο κομμάτι του παιχνιδιού θα λέγαμε ότι είναι σαφώς ο οπτικός τομέας, ο οποίος μοιάζει στην καλύτερη των περιπτώσεων σαν να βγήκε από τις αρχές της προηγούμενης γενιάς με μια μικρή ίσως εξαίρεση στα cut scenes όπου έχει γίνει καλύτερη δουλειά και έχει δοθεί περισσότερη προσοχή. Σίγουρα υπάρχει βελτίωση από όσα είδαμε στο demo του παιχνιδιού, αλλά και πάλι, στον κόσμο του Stranger of Paradise επικρατεί γενική θολούρα, οι σκιάσεις και οι φωτισμοί είναι υποτονικοί και η απουσία του ray tracing εμφανής.

Το Stranger of Paradise: Final Fantasy Origin δίνει τη δυνατότητα να διαλέξουμε μεταξύ δύο graphic modes, του Resolution, που έχει Upscaled 4K σε 30 fps, και του Performance σε ανάλυση 1080p και 60 fps, ενώ σε κανένα από τα δύο modes δεν υπάρχει ray tracing. Το δεύτερο mode είναι ίσως και η καλύτερη επιλογή, μιας και ναι μεν έχουμε περιορισμό στην ανάλυση (1080p) ωστόσο τα 60 fps (όταν μένουν σταθερά) βοηθούν κατά τη διάρκεια της μάχης σε έναν τίτλο που είναι έντονα προσανατολισμένος στη δράση.

Τέλος, το παιχνίδι έρχεται αρχικά με τρία επίπεδα δυσκολίας (Story, Action και Hard) ενώ μετά τον τερματισμό ξεκλειδώνει και ένα νέο επίπεδο δυσκολίας (Chaos), που λειτουργεί και σαν New Game +. Επιπλέον, πριν ξεκινήσουμε το παιχνίδι έχουμε και τη δυνατότητα να ενεργοποιήσουμε το Casual Mode, που το καθιστά ακόμα πιο εύκολο, μιας και η μπάρα MP δε θα μειώνεται όταν θα χάνουμε.

Συνοψίζοντας, με το Stranger of Paradise η Team Ninja δημιούργησε ένα hardcore, action-RPG και δόμησε ένα πολύ ενδιαφέρον, με βάθος και πληθώρα επιλογών σύστημα μάχης. Όμως κάποιες άστοχες επιλογές στον σχεδιασμό, οι κακοί διάλογοι, η αδιάφορη -στο μεγαλύτερο τμήμα του παιχνιδιού- ιστορία αλλά και ο παρωχημένος οπτικός τομέας, κρατούν το νέo παιχνίδι της Square Enix πίσω.

Το Stranger of Paradise: Final Fantasy Origin κυκλοφορεί από τις 18/3/22 για PS5 και PC. To review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για το PS5 με review code που λάβαμε από τη CD Media.

The post Stranger of Paradise: Final Fantasy Origin | Review appeared first on GameOver.