Αδιέξοδο;

Παρακολουθώ με προσοχή επί πολλούς μήνες τα πολιτικά δρώμενα. Διαβάζω με προσοχή την αρθρογραφία και τον σχολιασμό της στα «αντινέα» (και σε άλλες ιστοσελίδες αλλά κυρίως εδώ). Το συμπέρασμα στο οποίο έχω καταλήξει είναι πως ακόμη δεν έχουμε κατανοήσει ούτε τι μας συμβαίνει, ούτε που βρισκόμαστε, ούτε (το χειρότερο) ποιες είναι οι εναλλακτικές μας. Ολόκληρη η Ελληνική Κοινωνία (των αρχηγετών της μη εξαιρουμένων) μοιάζει να έχει εγκλωβιστεί σε ένα στενάχωρο αδιέξοδο. Στριμωγμένοι εκεί μέσα, έχουμε χάσει συλλογικά την κρίση μας, τη λογική μας, τον προσανατολισμό μας. Μας έχει

φύγει ο μπούσουλας από τα χέρια, δεν ξέρουμε προς τα πού να στραφούμε, βλέπουμε παντού γύρω μας τοίχο. Κανένα παράθυρο, κανένας φεγγίτης, κανένα φως.

Ας προσπαθήσουμε να ανιχνεύσουμε αυτό που μας συμβαίνει, το που βρισκόμαστε και κυρίως, ποιες είναι οι εναλλακτικές διαδρομές που έχουμε μπροστά μας.

Αν είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι είμαστε πραγματικά μοναδική περίπτωση. Όσο και να ψάξει κανείς δεν θα βρει παγκοσμίως άλλο κράτος με τα δικά μας χαρακτηριστικά. Το Δημόσιο χρέος μας κατά το 3ο τρίμηνο του 2011 είχε ξεπεράσει αισίως το 160% του ΑΕΠ μας ενώ το Δημοσιονομικό έλλειμμα έκλεισε στο 10,2% για το 2011.

Ας δούμε αρχικά στον πίνακα 1 το Δημόσιο χρέος των χωρών της ΕΕ ως ποσοστό του ΑΕΠ για το 2009:

Πίνακας 1: Δημόσιο χρέος ως ποσοστό επί του ΑΕΠ

Στον πίνακα 2 που ακολουθεί φαίνεται το Δημοσιονομικό έλλειμμα των χωρών της ΕΕ για το 2009:

Είναι φανερό από την ανάγνωση των δύο πινάκων γιατί στις αρχές του 2010 οι αγορές μας γύρισαν την πλάτη και σταμάτησαν οριστικά να μας δανείζουν. Είχαμε κλείσει το 2009 με Δημόσιο Χρέος 115% του ΑΕΠ και Δημοσιονομικό Έλλειμμα σχεδόν 14% (αργότερα αναθεωρήθηκε αναδρομικά το χρέος πάνω από 120% του ΑΕΠ και το έλλειμμα πάνω από το 15%!). Αν συμπληρώσουμε την ανύπαρκτη παραγωγική μας βάση, το τεράστιο έλλειμμά μας στο ισοζύγιο εμπορικών συναλλαγών και την καταστροφική για τη φήμη της χώρας διαχείριση της κρίσης τους τελευταίους μήνες του 2009 από την κυβέρνηση του ΓΑΠ, κανείς δεν δικαιούται να ψέγει τις αγορές επειδή μας γύρισαν την πλάτη. Το ερώτημα γιατί εξακολουθούσαν να μας δανείζουν μέχρι τότε, έχει μια καλόπιστη απάντηση, στο γεγονός πως αποκρύπταμε επιμελώς το ύψος του ελλείμματος  (υπολογίζοντάς το κοντά στο 4,8% για το 2008 για να αναθεωρηθεί αργότερα στο 7,7%, ενώ μέχρι το καλοκαίρι του 2009 τα στατιστικά στοιχεία που δίναμε στην ΕΕ μιλούσαν για προβλεπόμενο έλλειμμα της τάξης του 6-8%) και μια κακόπιστη, για όσους αρέσκονται στα συνωμοσιολογικά σενάρια στην πρόθεση των δανειστών μας να μας οδηγήσουν σε χρεοκοπία ώστε να μας εξαγοράσουν για ένα κομμάτι ψωμί. Διαλέγετε και παίρνετε, ανάλογα με την λογική και το θυμικό σας.

Στον πίνακα 3 που ακολουθεί φαίνεται η εξέλιξη του Δημόσιου χρέους των χωρών της ΕΕ για το 2011:

Πίνακας 3: Δημόσιο χρέος των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης 3ο τρίμηνο 2011

Είναι γ