Το στοίχημα του Σαμαρά στα αμφιθέατρα

Είναι σχεδόν παράδοση εδώ και χρόνια. Κάθε Κυριακή πριν τις φοιτητικές εκλογές, οι εφημερίδες να γεμίζουν ρεπορτάζ από τις Σχολές και τις κόντρες των παρατάξεων για τα αποτελέσματα. Χθες μία από τα ίδια, με τον κεντροαριστερό Τύπο να δίνει περισσότερη έμφαση αν και βάσει συσχετισμών, τα πράγματα θα έπρεπε να είναι διαφορετικά.

Εδώ και σχεδόν 30 χρόνια η ΔΑΠ έχει το μονοπώλιο στις Σχολές δημιουργώντας μία παράδοση εις βάρος της Αριστεράς, που εξανεμίζεται

όταν οι φοιτητές βγαίνουν από τα αμφιθέατρα. Οι λόγοι πολλοί και μάλλον δομικοί, αν αναλογιστεί κανείς πως οι νεαροί πρωταγωνιστές των Πανεπιστημίων επιλέγουν ολοκληρώνοντας τις σπουδές τους, να μην ενταχθούν στο σύνολο τους, στη Νέα Δημοκρατία. Οι μέρες όμως που βιώνουμε, είναι μέρες αλλαγής. Και όπως και να το δει κανείς, πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί αυτοί που διέλυσαν τον Τσίπρα μέσα στα Πανεπιστήμια, δε δείχνουν την ίδια προθυμία να τον αντιμετωπίσουν και στην κοινωνία. Μέσα σε ένα απαξιωμένο πολιτικό σύστημα, και με το ΣΥΡΙΖΑ να αλωνίζει σε όλα τα συνδικαλιστικά όργανα, είναι απορίας άξιο γιατί δε μπορεί να βρει πρόσφορο έδαφος και μέσα στα αμφιθέατρα. Και δεν είναι διόλου μικρό το δείγμα. 130.000 ψηφοφόροι. Το ίδιο και η Χρυσή Αυγή. Ποια μεγαλύτερη νίκη για το Μιχαλολιάκο, από το να μπορούσε να μπει εκεί που το άσυλο ήταν κάτι περισσότερο από τοτέμ, μέχρι πρόπερσι. Κι’ όμως, ούτε αυτός πέτυχε. Σκόνταψε στον ύφαλο της ΔΑΠ.

Αν ήμουν Αντώνης Σαμαράς, αυτό θα με ιντρίγκαρε. Θα προσπαθούσα να καταλάβω ποια είναι αυτή η συνταγή που κατατροπώνει τον αριστερισμό και δεν πέφτει στην παγίδα του λαϊκισμού. Είναι γνωστό πως ο πρωθυπουργός «πάει» τους πιτσιρικάδες γιατί του στάθηκαν στις εκλογές και εκείνοι το ανταποδίδουν. Συνεπώς, θα πρέπει να είναι στοίχημα για τον ίδιο η συνέχιση των νικών τους, την ώρα που η χώρα δοκιμάζεται. Πόσο μάλλον σήμερα, που με αρκετή προσπάθεια αποτίναξαν το life style και τα πάρτυ, επιμένοντας πολιτικά. Όποιος άλλωστε είδε το βίντεο με το Φωτόπουλο και τη Χρυσή Αυγή, μπορεί να καταλάβει πως οι μικροί έχουν απασφαλίσει και λένε τα πράγματα με το όνομα τους. Ας μην ξεχνάμε, πως μπροστά στο Σαμαρά ζήτησαν για πρώτη φορά μέσα από Πανεπιστήμιο, την κατάργηση του ασύλου, παρακινώντας τον να ζητήσει από τη Βουλή την κατάργηση του.

Η στρατηγική του πρωθυπουργού πάντως, με την ασφάλεια και τις μεταρρυθμίσεις να κυριαρχούν, αποτέλεσε και προμετωπίδα των φετινών προτάσεων της ΔΑΠ. Οι πιτσιρικάδες ζητούν τη δημιουργία πανεπιστημιακής αστυνομίας αλλά παράλληλα (μεταξύ άλλων) και τη συνάρτηση των αποτελεσμάτων της αξιολόγησης των ιδρυμάτων, με τη χρηματοδότηση τους. Πρόταση που αν εφαρμόζονταν, θα ξεχώριζε την ήρα από το στάρι μεταξύ των ελληνικών ΑΕΙ.

Ακόμα και μέσα σ’ αυτό το κλίμα λοιπόν, το «φαινόμενο ΔΑΠ» στο οποίο αναφερόταν ο Ελεύθερος Τύπος του 90’, θα ξανακερδίσει. Καταγράφοντας σημαντική δυναμική σε ένα κοινό που παραδοσιακά η κεντροδεξιά πονάει. Είναι συνεπώς, πραγματικά ευκαιρία για το Σαμαρά και τη Νέα Δημοκρατία, να κεφαλαιοποιήσει τη φετινή νίκη της νεολαίας, δείχνοντας σ’ αυτά τα παιδιά πως τα πιστεύει. Εμπνέοντας ‘τα, να συνεχίσουν να εργάζονται για τις ιδέες που εκπροσωπούν. Σ’ αυτόν τον κόσμο άλλωστε, έχει καταστεί σπάνιο να υπάρχουν άνθρωποι που δίνουν μάχες για τις ιδέες τους. Πόσο μάλλον, σε ένα κόμμα που πριν ο Σαμαράς ταράξει τα νερά, μύριζε ναφθαλίνη.

Ίωνας