Αλήθειες και ψέματα…

Και ξαφνικά όλοι ανακάλυψαν το πως πρέπει να παίζει ο Ούκιτς που εγώ και ο καημένος ο Γεωργίου τα φωνάζουμε εδώ και μήνες, όλοι μιλάνε για υπέρβαση των ΠΑΟ και Ολυμπιακού, για τους μεγάλους Έλληνες κόουτς και πάει λέγοντας...

Όπως πάντα στην Ελλάδα από το ένα άκρο στο άλλο όπως σε όλα τα πράγματα και

Ο Παναθηναϊκός αρχικά πήρε με την άμυνα πάλι και την έδρα (ωραία ατμόσφαιρα) το ματς με την Εφές και τζάμπα έχασε την διαφορά που θα του έδινε λιγοστές ελπίδες για καλύτερη από την 4η θέση. Λογικά ο ΠΑΟ θα είναι 4ος και πλην μεγάλο απρόοπτου σε ένα δύσκολο όμιλο, πολύ πιο δύσκολο απ αυτόν του Ολυμπιακού.

Και πλέον δεν χάνει την πρόκριση ακόμα και αν χάσει με 20π στην Μάλαγα καθώς και πάλι πρέπει να γίνουν θαύματα. Από εκεί και πέρα μόνο με θαύμα προλαβαίνει την 3η θέση. Δηλαδή να κερδίσει στην Ισπανία την Ρεάλ και ασφαλώς την επόμενη εβδομάδα στην Μάλαγα. Ή να χάσουν από γερμανικές ομάδες και ίσως περισσότερα από ένα ματς οι μεγάλοι που είναι μπροστά. Ως εκ τούτου το Μπαρτσελόνα - ΠΑΟ έχει πολλές πολλές πιθανότητες για ζευγάρι.

Αγωνιστικά ο Παναθηναϊκός κάνει ότι λέμε εδώ και καιρό και βρήκε την υγειά του. Μόνο ο Καπόνο ειδικά στις ζώνες (δεν ταίριαζε πολύ με Εφές και Ζαλγκίρις είναι αλήθεια) πρέπει να βρει ένα 10-15λεπτο και τέλος. Αλλά μου λένε υπέρβαση! Ποιά υπέρβαση. Τα αυτονόητα κάνει ο Παναθηναϊκός. Οκ, νέα ομάδα. Ε και; Νέα ομάδα με μπάτζετ όμως μην ξεχνάμε 10-12εκ έστω όλα μαζί. Πόσο έχει μια Σιένα και μια Μακάμπι που πήγαν σε Φάιναλ Φορ; Αν πάει στο Φάιναλ Φορ θα είναι υπέρβαση.

Με το να πάει στην οκτάδα και στα πλέι οφ κάνει απλά αυτό που έπρεπε να κάνει. Βέβαια δεν σημαίνει ότι ήταν εύκολο. Και μην ξεχνάμε ότι και με Ομπράντοβιτς και με 30εκ μπάτζετ έμεινε και εκτός χιαστί. Με την έννοια αυτή παίρνουν καλό βαθμό όλοι. Αλλά επειδή έκαναν αυτό που έπρεπε να κάνουν και που άλλες φορές δεν το είχαν κάνει και οι μεγάλοι προκάτοχοι.

Ο Πεδουλάκης δεν έγινε ξαφνικά ο τέλειος προπονητής ούτε και ήταν ποτέ για πέταμα και για απόλυση. Ο Πεδουλάκης που με τις τελευταίες επιτυχίες αν είχε σέρβικο όνομα πάντως και λεγόταν Πεδουλάκοβιτς θα γράφανε και αράδες για πάρτι του με το κοουτσάρισμα του τελευταίου μήνα! Ο Πεδουλάκης σαφώς είχε πετύχει επειδή έφτιαξε από την αρχή μια νέα ομάδα και την έκανε να είναι ομάδα και ας χάνει. Κοινώς να πεθαίνει στο παρκέ και να παίζει σκυλίσια άμυνα, να έχει αρχές που είναι το Α και το Ω σε μια ομάδα και ειδικά σε νέα.

Από εκεί και πέρα είχε τις εμμονές του όπως είχαν και οι Σέρβοι όμως. Και με ένα Διαμαντίδη εκτός και περπατητό στο πρώτο μισό της σεζόν. Ο Πεδουλάκης άρχισε να τις απομακρύνει από το μυαλό του, άρχισε να βλέπει ότι άλλο Παναθηναϊκός και άλλο Περιστέρι και ότι καλός ο κλεφτοπόλεμος και η άμυνα που ο ΠΑΟ θα χάνει δύσκολο και κανείς δεν θα τον κράζει σχεδόν, αλλά μπορεί να κάνει το άλμα. Και το προσωπικό.

Και κοίταξε και την επίθεση, ρισκάρει, δεν φοβάται και πλέον κοουτσάρει σχεδόν τέλεια και αν συνεχίσει έτσι ο Ελληνας προπονητής θα είναι πρώτη γραμμή και αντί να λένε Πιανιτζάνι και Σκαριόλο και Τρινκέρι που τον θεωρώ εξελίξιμο αλλά ακόμα δεν τον είδαμε σε μεγάλη ομάδα, θα λένε στο Γιουρόπα "Πεδουλάκης ο γκρέκο".

Ο Παναθηναϊκός έκανε τα αυτονόητα αφού δεν έχει 4αρι τύπου Φώτση με μακρινό σουτ, 5αρι με πλάτη (άντε όσο παίζει στα φεγγάρια του ο Σόφο) και λόου ποστ απειλή. Παίζει με την περιφέρεια και το τρίποντο αλλά διαβάζει τα μις ματς που έχουν πλέον Ούκιτς και Διαμαντίδης. Ανέβηκε και ο αρχηγός, ο Ούκιτς ξεκινά με την μπάλα πάντα στα χέρια και ξέροντας ότι θα παίζει 30-35' για να αισθάνεται καλά με τον εαυτό του αφού ο κάθε παίκτης θέλει και την διαχείρισή του.

Ο ΠΑΟ αμύνεται ειδικά στους ψηλούς σαν ταλιμπάν και με τον Λάσμε τερματοφύλακα, έκοψε το πολύ ροτέισον, ο Μπανκς δεν παίζει με την μπάλα στα χέρια αλλά μόνο γι' αυτό που μπορεί να ψιλοκάνει, να βρει κανένα ελεύθερο σουτ και να τρέξει σε ανοιχτό γήπεδο. Με όλα αυτά ο Πεδουλάκης κρύβει τις αδυναμίες της ομάδας που με τον Φώτση πχ μέσα θα χτύπαγε δυνατά και την Μπάρτσα με μειονέκτημα.

Γι' αυτό μην ακούμε βλακείες του τύπου προσαρμόστηκε ο Ούκιτς και παίζει άμυνα πλέον ο Ούκιτς. Η άμυνα είναι ψυχολογία. Ο παίκτης όταν αισθάνεται βασιλιάς και δεν είναι τεμπέλης θα παίξει και την άμυνά του. Αλλά βασικά ο Ούκιτς ήθελε 35' και την μπάλα στα χέρια για να αισθάνεται ο μεγάλος του παρκέ! Επίσης για να κλείσει το κεφάλαιο ΠΑΟ, πήρε το κύπελλο. Μπορεί να χάσει το πρωτάθλημα. Ένα τίτλο έπρεπε να τον πάρει όμως.

Συνεπώς κάνει αυτό που πρέπει. Υπέρβαση θα είναι να πάρει και τον τίτλο, ή να έπαιρνε τον τίτλο του πρωταθλητή όπως έκανε πέρυσι ο Ολυμπιακός που ξεκίνησε με μειωμένο μπάτζετ και τις αλλαγές.

Πάμε στον Ολυμπιακό. Άρχισαν πάλι να λένε για το νέο κόκκινο τρένο. Ο Ολυμπιακός βασικά πέρασε εύκολα ένα πονηρό παιχνίδι στην Πόλη καθώς δεν υπάρχουν εύκολα, εσύ τα κάνεις εύκολα, παιχνίδια στο επίπεδο αυτό. Πλέον όπως έχουμε πει ξανά αν κερδίσει την Μπάρτσα μέσα με 9π ή έστω την κερδίσει κυνηγά την 1η θέση. Αλλά βασικά αν κερδίσει στην Σιένα και να χάσει από την Μπάρτσα θα είναι 2ος και με πλεονέκτημα έδρας. Αν χάσει στην Ιταλία δεν του φτάνουν ούτε νίκες σε όλα τα άλλα ματς.

Ο Ολυμπιακός νομίζω θα κερδίσει στην Ιταλία αρκεί να είναι σοβαρός γιατί είναι απλά καλύτερος από την Σιένα. Από εκεί και πέρα δεν είναι τρένο τώρα και ούτε παίζει το μπάσκετ που πρέπει να παίξει. Και πρέπει να προσέξει την κούραση του Σπανούλη και να βάλει σοβαρά στο ροτέισον τον Πέρκινς που μ' αρέσει. Και να βρει τις θέσεις και αλλαγές στους ψηλούς. Αν τα κάνει αυτά έχει καλώς. Ειδάλλως θα έχει προβλήματα καθώς είναι μια ομάδα του 8 που παίζει επειδή είναι δουλεμένος από πέρυσι στο 8 με τους αυτοματισμούς και τις συνεργασίες. Και όταν δεν παίξει όπως πρέπει δεν έχει τον άνθρωπο σολίστα πλην του Σπανούλη.

Το βαρύ 5αρι των 15π και τον κίλερ σουτέρ. Αλλά ξέρει να γυρνά ματς. Πρέπει να διαχειρίζεται όμως τις διαφορές και τις άσχημες συνθήκες που εκεί θέλει δουλειά και ο Μπαρτζώκας που γενικά πάντως πάει καλά και διορθώνει και αυτός αδυναμίες. Όπως επίσης δεν γίνεται να μην τελειώνει τα ματς ο Πρίντεζης ο καλύτερος μετά τον Σπανούλη πέρυσι στα τελειώματα.

Ο Ολυμπιακός θέλει πλεονέκτημα καθώς βρίσκει πολύ δύσκολο αντίπαλο (ΤΣΣΚΑ, Εφές, ή και Ρεάλ). Και πάλι μόνο σίγουρος δεν θα είναι. Αλλά από την άλλη και με μειονέκτημα μπορεί να σπάσει έδρα αλλά στα καλά του. Έχουμε δρόμο λοιπόν για το Λονδίνο και θα παίξει ρόλο και η τύχη. Και αν έχουμε μια ομάδα καλά θα είμαστε.

*Μεγάλη η απώλεια για το ελληνικό μπάσκετ του Κολοκυθά που δεν τον προλάβαμε αλλά αν και τελείωσε το μπάσκετ στα 28 λεγόταν ο Γκάλης της εποχής πριν έρθει ο Νικ. Ήταν ο καλύτερος σουτέρ ίσως όλων των εποχών. Συλλυπητήρια στους οικείους του και από εμένα.