Το «πράσινο» κουφέτο και οι 125 μέρες της κρίσης!

Άλλαξε «δίσκο-πλατώ», έβαλε νέα κλειστή μπαταρία, γέμισε βενζίνη με πολλά οκτάνια και είναι έτοιμο να τρέξει ξανά στην ξύλινη πίστα. Ο Παναθηναϊκός, ύστερα από τις γιορτές, δείχνει να μοιάζει με παλιό καλό αυτοκίνητο που είχε βγάλει πολλά προβλήματα, μπήκε για μεγάλο σέρβις και βγήκε... κουφέτο!

Η (συρρικνωμένη εφέτος) σεζόν μπαίνει στην πιο κρίσιμη και καθοριστική της φάση. Το TOP16 έχει αποδειχθεί τα τελευταία

χρόνια επικίνδυνη «παγίδα» για τον Παναθηναϊκό, όμως οι «πράσινοι» στους αγώνες του 2012 δίνουν την εντύπωση πως βρίσκονται στο σημείο που θα ήθελαν να βρίσκονται αυτήν την εποχή αν τους ρωτούσαν πριν από τη σεζόν.

Με εξαίρεση την ήττα στην Καβάλα που είναι το μόνο αποτέλεσμα προκαλεί έλλειμμα στη βαθμολογία της Α1, ο Παναθηναϊκός μπήκε ως δεύτερος στο TOP16 αλλά είχε κλήρωση «ισχυρού», είναι μέσα σε όλους τους στόχους του και αγωνιστικά αρχίζει να ρολάρει. Κι αυτό είναι το πλέον σημαντικό και αισιόδοξο για το πράσινο... αγωνιστικό αυτοκίνητο του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς.

Ο Μάικ Μπατίστ είναι «δίσκο-πλατώ» που λες και αντικαταστάθηκε, έβαλε τέλος στο πατινάρισμα εξασφαλίζοντας ομαλή οδήγηση και άμεση απόκριση στο κιβώτιο ταχυτήτων. Οι Τσαρτσαρής-Περπέρογλου αποτελούν την νέα «μπαταρία» που εγγυάται ότι το όχημα δεν υπάρχει περίπτωση να μην παίρνει ποτέ μπρος και ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους είναι η «ποιοτική βενζίνη» που βοηθά στην ώθηση και δημιουργεί καλύτερες προϋποθέσεις για την σωστή κυκλοφορία του καύσιμου.

Με λίγα λόγια: Μπορεί το Περιστέρι και ο Πανιώνιος, που παρεμπιπτόντως είχαν σημαντικές για το παιχνίδι τους απουσίες, να μην είναι τα μεγαθήρια που θα βάλουν στον Παναθηναϊκό δύσκολα τεστ, αλλά εκείνο που μετράει είναι η εικόνα των πρωταθλητών Ευρώπης, οι εναλλακτικές λύσεις που διαθέτει και η ενέργεια που βγάζει.

Ο Μάικ Μπατίστ, που είναι τόσο σημαντικός για τον Παναθηναϊκό και τον τρόπο που αγωνίζεται, είναι ξανά ο εκρηκτικός και αποτελεσματικός Μπατίστ. Τόσο στην επίθεση, όπου διασφαλίζει την επιτυχημένη εφαρμογή του pick’n’roll είτε με «βουτιά» στη ρακέτα και τελείωμα της προσπάθειας κοντά στο καλάθι (είτε με jump-stop και σουτ μετά την υποδοχή της πάσας στα 4-5 μέτρα), όσο και στην άμυνα όπου είναι ο μάστερ του hedge-out.

Ο Τσαρτσαρής προσφέρει εμπειρία, ριμπάουντ, έξυπνο παιχνίδι σε άμυνα και επίθεση και δημιουργία από μέσα προς τα έξω. Είναι ο μόνος που μπορεί να πάρει την μπάλα στο low-post και να τελειώσει τη φάση (με πλάτη ή με επίθεση κατά πρόσωπο βάζοντας τη μπάλα στο παρκέ) ή να πασάρει προς το έξω για να δημιουργηθούν προϋποθέσεις για ελεύθερο σουτ.

Το ίδιο ακριβώς μπορεί να κάνει ως «τρία», ο Στράτος Περπέρογλου η επιστροφή του οποίου «λύνει τα χέρια» του Ομπράντοβιτς. Ο Σέρβος θέλει οι παίκτες του να αλλάζουν παίκτες στην άμυνα και στην επίθεση να ποστάρει όσους περισσότερους παίκτες μπορεί. Ο διεθνής φόργουορντ «δένει» την άμυνα, μεγαλώνει τα όρια της επίθεσης και προσφέρει αξιόπιστο σουτ από μακρινή απόσταση. Ο Ομπράντοβιτς μπορεί να χρησιμοποιεί πιο εύκολα σχ