Irreversible

Του ΑΝΑΡΓΥΡΟΥ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

Θυμάστε μια Ενωμένη Ευρώπη με τις παχιές αγελάδες, τα κοινοτικά κονδύλια και τα επιδοτούμενα προγράμματα; Ξεχάστε την! Θυμάστε μια Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου υπέρτατος στόχος ήταν η σύγκλιση του βιοτικού επιπέδου ζωής των πολιτών των κρατών-μελών της, με γνώμονα πάντα το καλύτερο; Μάλλον αυτό το έχετε ξεχάσει ήδη! Θυμάστε και μια ευρωζώνη, όπου το ενιαίο και ισχυρό νόμισμα θα εξασφάλιζε το εισόδημά μας, θα μας προστάτευε από τις αδυναμίες και τις ευπάθειες ενός ανίσχυρου νομίσματος, όπως η δραχμή;

Φυσικά και τα θυμάστε όλα. Εξάλλου, έχουν περάσει μόλις δέκα χρόνια από τη νομισματική ενοποίηση.
Δέκα χρόνια έχουν περάσει και από την ημέρα όπου μια γαλλική ταινία με τον τίτλο Irreversible (μη αναστρέψιμος) προκάλεσε… σεισμό στις κινηματογραφικές αίθουσες, με τη σκληρότητα και την ωμή παρουσίαση του βιασμού και της κακοποίησης μια γυναίκας σε μια υπόγεια διάβαση. Το ότι πρωταγωνιστούσαν η Μ. Μπελούτσι και ο Β. Κασέλ μάλλον πέρασε απαρατήρητο. Πολλοί, το τελευταίο διάστημα, κάνουν λόγο για κακοποίηση της δημοκρατίας στην Ευρώπη, για βιασμό των δικαιωμάτων των Ευρωπαίων πολιτών, για καταλήστευση των λαών του ευρωπαϊκού Νότου. Γνωρίζετε, όμως, για ποιον λόγο συμβαίνουν όλα τα παραπάνω; Μα, για να γίνει η συμμετοχή στο ευρώ των χωρών που συμμετέχουν σε αυτό… μη αναστρέψιμη! Ακριβώς όπως και στην ταινία.
Σύμφωνα με την αυστριακή εφημερίδα «Die Presse», οι υπουργοί Εξωτερικών της Γερμανίας, της Αυστρίας, του Βελγίου, της Δανίας, της Ιταλίας, του Λουξεμβούργου, της Ολλανδίας, της Πολωνίας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας παρουσίασαν μια αρχική έκθεση για τη μετατροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε ομοσπονδία κατά τα πρότυπα των ΗΠΑ. Η «ομάδα μελέτης για το μέλλον», η οποία δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία του Γερμανού ΥΠΕΞ, Γκουίντο Βεστερβέλε, και, προς το παρόν, δεν συμπεριλαμβάνει επίσημο εκπρόσωπο της Γαλλίας, προτείνει να μπει τέλος στην κυριαρχία των ηγετών των εθνικών κυβερνήσεων και να δοθεί μεγαλύτερη εξουσία στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή – και συγκεκριμένα στον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο οποίος θα εκλέγεται με καθολική ψηφοφορία και στον οποίο θα δίνεται το δικαίωμα να σχηματίσει μια «κυβερνητική ομάδα», καθιστώντας τον δηλαδή τον πιο ισχυρό πολιτικό στην Ευρώπη.
Η «ομάδα» συστήνει, επίσης, την αντικατάσταση των ευρωπαϊκών συμβουλίων των υπουργών και των αρχηγών κρατών με ένα συμβούλιο «κρατών» στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Οι εθνικές δυνατότητες και κυρίως η διαχείριση των συνόρων, της άμυνας και των δημοσίων δαπανών θα μεταφερθούν στην ομοσπονδία, «καθιστώντας τη συμμετοχή στο ευρώ μη αναστρέψιμη». Μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, δεν είχε υπάρξει διάψευση του ρεπορτάζ της αυστριακής εφημερίδας. Γιατί να το κρύψουν, άλλωστε… Η ομοσπονδοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι κάτι που λίγο-πολύ όλοι το έχουν σιγοψιθυρίσει. Όμως, η πλήρης εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας των ευρωπαϊκών κρατών είναι κάτι που ενοχλεί και δημιουργεί σοβαρές επιφυλάξεις ως προς τον σκοπό και τον στόχο που θα έχει η δημιουργία μ