Πολυπόθητη… αλλαγή

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΑΛΙΜΗΣΗ

Μετά το άκουσμα του εκλογικού αποτελέσματος οι ψηφοφόροι της μουσουλμανικής αδελφότητας –και έως έναν βαθμό οι αντίπαλοι– δικαίως πίστεψαν πως ήταν η στιγμή που γράφτηκε μια από τις πιο σημαντικές ιστορικές σελίδες στη χώρα των Φαραώ. Χιλιάδες άνθρωποι με ξέφρενο ενθουσιασμό υποδέχτηκαν τη νέα εποχή, άσχετα αν μαζί με τη χαρά επικρατούσε και ένα αίσθημα αβεβαιότητας για το μέλλον. Οι πυροβολισμοί, πάντως, που ακούστηκαν αυτήν τη φορά στην πλατεία Ταχρίρ ήταν από ευφορία, καθώς αυτό που κυριάρχησε

ήταν το συναίσθημα της επιτυχίας, της ολοκληρωμένης δηλαδή επανάστασης, που έφερε την πολυπόθητη «αλλαγή».
Μένει, όμως, να αποδειχθεί στην πράξη το κατά πόσο αυτή η προσπάθεια θα έχει διάρκεια. Το έργο της νέας ηγεσίας είναι δυσκολότερο ακόμα και από εκείνο που ανέλαβε να υλοποιήσει ο Νάσερ, όταν ήρθε στην εξουσία το 1958. Και αυτό γιατί τότε ο στρατός ήταν ο ίδιος ο Νάσερ, τώρα όμως είναι απέναντι… Το μεγάλο στοίχημα για τον Μορσί είναι να κερδίσει τις καρδιές των απλών ανθρώπων και να προχωρήσει στις αναγκαίες οικονομικοκοινωνικές μεταρρυθμίσεις, έστω και υπό την εποπτεία του θεματοφύλακα του κοσμικών ιδεών που είναι ο στρατός.
Το αιγυπτιακό κοινό έχει πλέον ωριμάσει και δεν είναι διατεθειμένο να ανεχτεί «ήπιες επαναστάσεις» ή οποιαδήποτε πολιτική πράξη που θα οδηγήσει στην επανάληψη της Ιστορίας, με θλιβερές συνέπειες. Χαρακτηριστική ήταν η φράση ενός οπαδού της μουσουλμανικής αδελφότητας, που δήλωσε στο CNN ότι «αν ο Μορσί κάνει τα ίδια, θα διώξουμε και αυτόν…». Από εδώ και στο εξής χρειάζεται ρεαλισμός και ίσως η μουσουλμανική αδελφότητα να κάνει πολλούς συμβιβασμούς, έστω και αν αποδειχθούν αντίθετοι με την κοσμοθεωρία της.