Θα της κοστίσει ο… «κούκος αηδόνι»!

Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη, μέχρι τον Οκτώβριο οι ΗΠΑ, θα κρατούν τα πρωτεία ως ο μεγαλύτερος εισαγωγέας πετρελαίου με 6,23 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα κατανάλωση. Από τότε και μετά η Κίνα, υπολογίζεται ότι θα πάρει το προβάδισμα με 6,45 εκατομμύρια βαρέλια.

Αυτό σημαίνει, ότι ο ασιατικός «γίγαντας», παρά την οικονομική κάμψη των τελευταίων δυο ετών, σε λίγο καιρό θα χρειάζεται περισσότερους υδρογονάνθρακες, όχι μόνο για την κάλυψη των καθημερινών αναγκών, αλλά και για το ίδιο το στάτους της χώρας ως υπερδύναμη.

Το πρόβλημα όμως, με την κινεζική γραφειοκρατία, είναι ότι δεν έχει κάνει ακόμα σχεδιασμό για εναλλακτικές πηγές ενέργειας, που είναι γνωστό ότι θα ανακουφίσουν τόσο την οικονομία, όσο και το οικοσύστημα. Η βασική φιλοσοφία των Κινέζων είναι ότι ο σχεδιασμός μιας νέας μορφής ενέργειας, που θα μειώσει την ανάγκη για πετρέλαιο και άνθρακα, θα κοστίσει τόσο πολύ, σε σημείο που θα είναι ανώφελο να ξεκινήσει διάλογος.

Ομως, η πληθυσμιακή ιδιαιτερότητα της Κίνας, δεν αφήνει πολλά χρονικά περιθώρια για καθυστερήσεις, αφού εκτός των άλλων, η ελίτ του κόμματος πρέπει να σκέφτεται παράλληλα, πώς θα αντιμετωπίσει την μείωση των αποθεμάτων πόσιμου νερού, που αναμένεται να γίνει εμφανής μετά το 2015.

Ηδη από το 2007, ο Μάλκολμ Σέαλυ, του κέντρου διεθνών και στρατηγικών σπουδών των ΗΠΑ, είχε προβλέψει σε μια μελέτη του, ότι στη Κίνα μέχρι το 2030, η αστικοποίηση 400 εκατομμυρίων ανθρώπων, αναπόφευκτα θα αυξήσει τη ζήτηση για υδρογονάνθρακες και νερό, καθότι οι ανανεώσιμες πηγές, δεν μπορούν να καλύψουν στο έπακρο τις καθημερινές ανάγκες δισεκατομμυρίων ψυχών.

Γι’ αυτό και η τωρινή οικονομική στασιμότητα ,θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ευκαιρία για επαναστατικές σκέψεις και λύσεις. Στο παρόν διάστημα της ύφεσης, η κινεζική ελίτ ίσως αναγκαστεί τελικά, να αρχίσει σε επίπεδο πολιτικού διαλόγου, ένα μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, ικανό να αναδιατάξει την οικονομική ανάπτυξη σε ποιο λειτουργικά πλαίσια.

Συνέπειες και αντιδράσεις

Πέρα από την μη αναστρέψιμη μόλυνση που ενδέχεται να προκαλέσει η αύξηση των καυσαερίων, οι Κινέζοι αναμένεται να δείξουν τα δόντια τους στο γεωπολιτικό πεδίο με μεγαλύτερη ένταση, απλά γιατί η χώρα θα θελήσει να εξασφαλίσει περισσότερες πηγές. Και αυτή η αναζήτηση αναπόφευκτα θα φέρει τον κινεζικό «δράκο» σε σύγκρουση με τον αμερικανικό «αετό».

Η πολλά υποσχόμενη περιοχή του Ειρηνικού, κρύβει το ενεργειακό κλειδί που χρειάζεται η κινεζική βιομηχανία, ωστόσο, η χώρα θα πρέπει να μπει σε έναν αγώνα δρόμου με εμπόδια.

Οι Αμερικανοί μπορεί να εκμεταλλευτούν την ολοένα και αυξανόμενη διεθνή ανησυχία, από περιβαλλοντικούς και άλλους φορείς, για το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Τα αμερικανικά μέσα προβάλουν εμφατικά την Κίνα, ως την υπεύθυνη για τον αργό θάνατο του Πλανήτη. Αυτή η τακτική, έχει ως στόχο την καταδίκη της Κίνας, από την εξαγριωμένη διεθνή κοινότητα, η οποία ίσως να κλείσει την πόρτα στις φιλόδοξες κινεζικές επενδύσεις.

Μια άλλη τακτική που ενδεχομένως να ακολουθήσει ο Λευκός Οίκος, είναι η χρηματοδότηση περιβαλλοντικών οργανισμών και ακτιβιστών, πρόθυμοι να εμποδίσουν κάθε κινεζική κίνηση για εξόρυξη υδρογονανθράκων. Αυτό το «σχέδιο» όμως, δεν σημαίνει ότι θα έχει και επιτυχία, καθότι είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα προκαλέσει χειρότερη αντίδραση από το Πεκίνο, ίσως και στρατιωτική, φέρνοντας τα αντίθετα από τα προσδοκώμενα. Εκτός βέβαια, αν οι Κινέζοι διαπιστώσουν ότι η μόλυνση του περιβάλλοντος, θα επηρεάσει και αυτούς στο κοντινό μέλλον, αναγκάζοντάς τους έτσι, να προβούν σε δυσάρεστους συμβιβασμούς. Όπως και νά ‘χει όμως, η νέα ηγεσία του μετριοπαθή Ξι Ζιπίνγκ, δεν προτίθεται να στείλει την χώρα πίσω στην δεκαετία του ’90, για χάρη κάποιων «ευαίσθητων» δυτικοτραφών οικολόγων…