Γαλλία και Γερμανία ξανά στα χαρακώματα

Στο ζήτημα της ευρωπαϊκής κρίσης, αυτό που  βλέπουμε συνεχώς να επαναλαμβάνεται είναι το ίδιο μοτίβο. Οι άσχημες ειδήσεις βουλιάζουν τις αγορές, και οδηγούν σε έναν πανικό ρευστοποίησης.

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες συνέρχονται, και συμφωνούν σε λύσεις.

Οι αγορές ενθουσιάζονται, μέχρι που οι επενδυτές αρχίζουν να εξετάζουν τα ψιλά γράμματα, και να συνειδητοποιούν πως και αυτή η νέα λύση

Έτσι, οι νέες κακές ειδήσεις ξαναβουλιάζουν τις αγορές.

Τα ίδια και τα ίδια.

Έτσι έχει η ευρωπαϊκή στρατηγική αντιμετώπισης της μεγαλύτερης κρίσης από την εποχή του Β` Π.Π.

Και ο κύκλος συνεχίζεται και σήμερα.

Η τελευταία ελπιδοφόρα λύση έχει να κάνει με την εγκατάσταση τεχνοκρατικών κυβερνήσεων στην Ελλάδα και στην Ιταλία, μια λύση που άρχισε ήδη να ξεθωριάζει.

Εν τω μεταξύ, οι άσχημες ειδήσεις συνεχίζουν, αυτή τη φορά από την Ισπανία και την Πορτογαλία, όπου τα μέτρα που εφαρμόζονται μάλλον δεν αποδίδουν.

Αν προσθέσουμε και τις εξελίξεις σχετικά με τα ιταλικά κρατικά ομόλογα…

Το κυρίαρχο πρόβλημα παραμένει. Η Γερμανία και η Γαλλία βρίσκονται και πάλι αντιμέτωπες, θυμίζοντας τη σκληρή μάχη του δάσους των Αρδεννών το 1940.

Ο λόγος είναι τα λεφτά. Οι Γάλλοι επιμένουν πως η Γερμανία θα πρέπει να αναστήσει το νεκρό γαλλικό τραπεζικό σύστημα. Οι αδαείς Ευρωπαίοι αξιωματούχοι ανάγκασαν τις τράπεζες να επενδύσουν σε άχρηστα ομόλογα της Ελλάδας, της Ισπανίας, και της Ιταλίας. Έτσι, αυτή την εποχή οι γαλλικές τράπεζες είναι πλημμυρισμένες από ζημιογόνα χαρτιά.

Ακόμη χειρότερα, οι γαλλικές επιχειρηματικές ελίτ αποφάσισαν πως είναι η κατάλληλη στιγμή να επενδύσουν στην Ιταλία, αγοράζοντας τράπεζες, εταιρίες, μετοχές, και ομόλογα, σε μια καταστροφική κίνηση, που θυμίζει την αποτυχημένη εισβολή του βασιλιά Φραγκίσκου στην Πάβια το 1545.

Προφανώς, οι Γάλλοι θεωρούν πως οι Γερμανοί είναι αυτοί που θα πρέπει να πληρώσουν. Σύμφωνα με την λογική τους, αν η χώρα τους υποστεί τις ζημιές, θα χάσει και την αξιολόγηση των τριών Α που διαθέτει. Κάτι τέτοιο θα έθετε σε κίνδυνο το ταμείο EFSF, και στη συνέχεια η ΕΕ (και η Γερμανία) θα εκτίθεντο σε μια καταστροφική οικονομική καταιγίδα.

Η γαλλική θέση μοιάζει να είναι η υπομονετική στάση, μέχρι που οι βραδύνοες Τεύτονες φίλοι τους, δείξουν κατανόηση.

Στη συνέχεια, οι Γερμανοί θα πρέπει να ενδώσουν, και να εξουσιοδοτήσουν την ΕΚΤ να τυπώσει χρήματα (εμμέσως ή αμέσως) έτσι ώστε να σωθούν οι γαλλικές τράπεζες, χωρίς όμως να αναφερθεί το ταπεινωτικό ενδεχόμενο μιας «διάσωσης».

Αν όλα τα παραπάνω ήταν αληθινά, ίσως να υπήρχε λύση. Αλλά εδώ μιλάμε για ισχύ. Μιλάμε για το ποιος θα κυβερνά την Ευρώπη στις επόμενες δεκαετίες.

Η Γαλλία, στην ουσία είναι χώρα που ανήκει στη μεσογειακή λέσχη, με κάποια βόρεια χαρακτηριστικά. Αυτό που θέλει είναι ένα  «πολιτικό» οικονομικό σύστημα για την Ευρώπη, στο οποίο οι πολιτικές πιέσεις θα διασφαλίζουν την σταθερή υποτίμηση του ευρώ, όπως έκαναν οι μεσογειακές χώρες κάποτε με τα εθνικά τους νομίσματ