ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ

Γράμμα από τις Βρυξέλλες 

Στις Βρυξέλλες βρέθηκα για δουλειά. Σε κάποιο κενό πρόλαβα να επισκεφθώ επιστήθιο φίλο που μένει στο κέντρο, σε μία από τις παραδοσιακές τρίπατες μονοκατοικίες της πρωτεύουσας του Βελγίου. Κτισμένες κολλητά η μία στην άλλη με ωραίους μικρούς εσωτερικούς κήπους στην πίσω πλευρά. Κάποια στιγμή ενώ ετοίμαζε έναν καφέ, τον είδα να πετάει σκουπίδια σε δύο διαφορετικές σακούλες και άρχισα την πλάκα περί οικολογίας και τα συναφή. Έτσι άρχισε λοιπόν μια κουβεντούλα που εξελίχθηκε σε εξαιρετικά

Κατ’ αρχάς όπως μου εξήγησε στη Βαλλονία (όπου βρίσκονται οι Βρυξέλλες) που τα πράγματα δεν είναι τόσο αυστηρά –διότι στη Φλάνδρα όπως μου εξήγησε είναι ακόμη πιο αυστηροί οι νόμοι – τα σκουπίδια βγαίνουν από το σπίτι μόνο δύο φορές την εβδομάδα, όχι όποτε του γουστάρει καθενός και υποχρεωτικώς μετά τις 6 το απόγευμα. Μέχρι τα ξημερώματα οι υπηρεσίες καθαρισμού του δήμου έχουν περάσει και τις έχουν μαζέψει. Μάλιστα η σακούλα με τα χαρτιά κατεβαίνει στο δρόμο μόνον μία φορά την εβδομάδα. Στον φίλο μου του έτυχε δύο φορές η κυρία που καθαρίζει το σπίτι να κάνει κάποιο λάθος στην ώρα και στη συχνότητα που κατέβασε τη σακούλα και αναγκάστηκε να πληρώσει δύο πρόστιμα συνολικής αξίας 170 ευρώ για την απροσεξία του. «Και πως σε ανακάλυψαν;», ήταν το προφανές ερώτημα μου. Μα θα ψάξουν τη σακούλα με τα χαρτιά η οποία κατέβηκε τη λάθος στιγμή, κάποιο όνομα θα πετύχουν και το πρόστιμο έρχεται ασυζητητί.

Δεύτερο καταπληκτικό συμπέρασμα από την απλοϊκή κουβέντα. Στις Βρυξέλλες ο φόρος καθαριότητος στο Δήμο δεν έχει σχέση με το λογαριασμό ρεύματος ή ό, τι άλλο περίεργο. Πληρώνεται με την αγορά της σακούλας σκουπιδιών! Σωστά διαβάζετε, αν κάποιοι εκπλήσσεσθε τόσο απλά. Οι σακούλες, αυτές των σούπερμάσκετς, μικρών ή μεγάλων, είναι σφραγισμένες και αναγράφουν τον φόρο που πληρώνει κάποιος. Περιττό να αναφέρω ότι υπάρχουν σακούλες διαφόρων χρωμάτων, ανάλογα με το περιεχόμενό τους, χαρτί, γυαλί, υπόλοιπα σκουπίδια κλπ. Άρα πολύ απλά όσο λιγότερες είναι οι σακούλες που χρησιμοποιούνται τόσο λιγότερος είναι ο φόρος. Στη Φλάνδρα στην οποία αναφέρθηκα προηγουμένως, όπου οι Αρχές είναι αυστηρότερες σε ζητήματα προστασίας του περιβάλλοντος είναι υποχρεωτική η κομποστοποίηση των σκουπιδιών κατ’ οίκον!

Και κάτι για το τέλος. Δεν υπάρχει περίπτωση να μη μαζευτούν τα σκουπίδια. «Μα τι εννοείς», ρωτάω έκπληκτος, «απεργίες δεν γίνονται εδώ;» Όχι σε ζητήματα που αφορούν σοβαρά θέματα όπως την υγεία μιας ολόκληρης πόλης, ήταν η απάντηση. Αν και οι σκουπιδιάρηδες έχουν πολλά προβλήματα και στις Βρυξέλλες (δεν έχουν λυμένα όλα τα βιοτικά τους προβλήματα, ούτε αμείβονται πλουσιοπάροχα) τα λύνουν με διάλογο. Ο Έλληνας φίλος μου ήταν σίγουρος ότι στα 27 χρόνια που ζει στις Βρυξέλλες, μόλις μία φορά είχαν κάνει απεργία….