Τι θα σημαίνει για την Ευρώπη η εκλογή του François Hollande;

Τον Μάιο του 1981, ένας σοσιαλιστής ονόματι François, που επί χρόνια θεωρούνταν ένας «λαμπρός αποτυχημένος», εξελέγη πρόεδρος της Γαλλίας.

Τον Μάιο του 2012, ένας άλλος François, που επίσης θεωρείται ως ένας «λαμπρός αποτυχημένος», μπορεί να εκλεγεί πρόεδρος της Γαλλίας.

Ας υποθέσουμε πως οι δημοσκοπήσεις είναι σωστές, και πως ο Nicolas Sarkozy

θα γνωρίσει την ήττα στο πρόσωπο του καθόλου χαρισματικού François Hollande. Τι είδους πρόεδρος θα είναι;

Τι θα σημαίνει η εκλογή ενός κεντροαριστερού ηγέτη στην δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης; Ποιες θα είναι οι συνέπειες για την Βρετανία, για την ΕΕ, και για τον κόσμο;

Η εκλογή του François Mitterrand είχε χαιρετηθεί από την γαλλική αριστερά ως η χαραυγή μιας νέας εποχής. Η εξουσία είχε επιτέλους περάσει στον λαό.

Οι εξελίξεις όμως έδειξαν, ότι ο Mitterrand κολυμπούσε κόντρα στο παγκόσμιο ρεύμα. Οι βρετανικές εκλογές του 1979, και οι αμερικανικές του 1980 ήταν αυτές που όρισαν την πολιτική μόδα για τρεις δεκαετίες. Και έτσι, μετά από δυο χρόνια πλήρους σοσιαλισμού, ο πρόεδρος Mitterrand αναγκάστηκε να συμβαδίσει με την πολιτική των ελεύθερων αγορών που προωθούσαν οι Thatcher και Reagan.

Ο François Hollande δεν είναι κάποιος ιδεολόγος της αριστεράς. Ούτε είναι θεωρητικός, ούτε και ο δημοσιοσχεσίτης της νέας αριστεράς. Δεν αποτελεί κάποιον προάγγελο μιας νέας εποχής.

Αν κερδίσει, αυτό θα γίνει σε μια εποχή όπου η άποψη ότι η πλεονεξία θεωρείται καλή, και ότι οι αγορές κυβερνούν, έχει απαξιωθεί για τα καλά. Ακόμη και κάποιες δεξιές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν ανακαλύψει πως η προσέγγιση της απόλυτης λιτότητας που επιβάλλει το Βερολίνο, είναι επικίνδυνη.

Το οικονομικό πρόγραμμα του Hollande είναι θολό, αλλά και πολλά υποσχόμενο, σε σχέση με την «ορθοδοξία» του νυν προέδρου. Υπόσχεται υπευθυνότητα στον προϋπολογισμό, χωρίς να διευκρινίζει που θα γίνουν οι περικοπές. Υπόσχεται υψηλή φορολόγηση στις μεγάλες επιχειρήσεις και στους πλούσιους, συμπεριλαμβανομένου ενός φόρου 75% στα εισοδήματα άνω του €1 εκατομμυρίου. Επίσης υπόσχεται να βρει νέους τρόπους ανάπτυξης για την γονατισμένη ευρωπαϊκή οικονομία. Αυτό σημαίνει κεϋνσιανού τύπου, ευρωπαϊκά διαρθρωτικά προγράμματα, και αλλαγές στους περιοριστικούς κανόνες της ΕΚΤ όσον αφορά στην ποσοτική χαλάρωση.

Δεν είναι ο μόνος που πιστεύει πως αυτές οι πολιτικές είναι πλέον απαραίτητες για να αποσοβηθεί μια βαθιά ύφεση. Ο Ιταλός Mario Monti λέει τα ίδια. Ο Νομπελίστας αρθρογράφος Paul Krugman έγραψε πρόσφατα, πως αν η Ευρώπη δεν προσθέσει τέτοιες πολιτικές στην δημοσιονομική της πειθαρχία, θα αυτοκτονήσει.

Πριν από δυο μήνες, ο Hollande λοιδορήθηκε επειδή επέμενε πως το δημοσιονομικό σύμφωνο της ΕΕ πρέπει να αναθεωρηθεί, και να προστεθεί σε αυτό ένα νέο κεφάλαιο περί ανάπτυξης. Το Βερολίνο είπε ένα ξερό όχι, αλλά υπάρχουν ενδείξεις ότι η Angela Merkel άρχισε να αναθεωρεί.

Οι σχέσεις αυτού του νέου Γαλλογερμανικού ζευγαριού (Merlande) που θα προκύψει στην ΕΕ θα είναι ενδιαφέρουσες. Και οι δυο