Το «μπαλάκι» στις Βρυξέλλες

Του Δ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η δόση των 2,8 δισ. ευρώ του Μαρτίου δεν κινδυνεύει, η διατήρηση του χαρατσιού στα ακίνητα αποτελεί έσχατη λύση σε περίπτωση που δεν υπάρξει αναστροφή στην πάταξη της φοροδιαφυγής, η ανεργία των νέων απειλεί να διαλύσει όχι μόνο μια γενιά, αλλά και το πολιτικό σύστημα, ο καπνός που βγήκε από το Μαξίμου την Τετάρτη το βράδυ, μετά το τέλος της σύσκεψης του Σαμαρά με τους τροϊκανούς, μπορεί να μην ήταν λευκός, σε καμία περίπτωση όμως

ο χρωματικός του τόνος δεν έκλινε προς το γκρίζο.
Σε δύο Κυριακές εορτάζεται το Πάσχα των Καθολικών και οι επιτελείς της τρόικας βιάζονταν να φύγουν για να επιστρέψουν μετά τις διακοπές τους! Κάπως έτσι τα σενάρια «φούντωσαν» στα μέσα της εβδομάδας και διαψεύστηκαν την επομένη από την ΕΕ και το ΔΝΤ.
Οι «Financial Times» ανέφεραν ότι «η τρόικα έφυγε επειδή δεν γίνονται απολύσεις». Πολλάκις στο παρελθόν το αμερικανικό έντυπο προέβλεψε την καταστροφή της Ελλάδας, την έξοδό της από το ενιαίο νόμισμα και την καθολική της χρεοκοπία. Διαψεύστηκε από τις εξελίξεις, οι κερδοσκόποι, όμως, ωφελήθηκαν από τον τρόμο που έσπειραν τα διεθνή ΜΜΕ τέτοιας εμβέλειας. Στις Βρυξέλλες Στη σύσκεψη κορυφής των ηγετών της ΕΕ, ο Σαμαράς ανέφερε ότι η Ελλάδα υποφέρει από την ανεργία και μόνη λύση είναι η ανάπτυξη. Σε συνεργασία, μάλιστα, με τον Ισπανό ομόλογο και ομοϊδεάτη του, Μαριάνο Ραχόι, κατέθεσαν συγκεκριμένες προτάσεις για εξαίρεση των νέων επιχειρηματιών από φορολογικά και ασφαλιστικά βάρη και για μείωση των φορολογικών συντελεστών και του ΦΠΑ που θα επαναφέρει την αισιοδοξία για επιστροφή του κλίματος.
Σε αντίθεση με τον πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο οποίος προέβλεψε επανάσταση αν δεν ληφθούν μέτρα αντιμετώπισης της ανεργίας, ο Σαμαράς ήταν πιο πραγματιστής. Είπε ότι η νέα γενιά κινδυνεύει άμεσα και τον ίδιο κίνδυνο διατρέχει η πολιτική, καθώς οι νέοι έχουν γυρίσει την πλάτη τους σε αυτήν. Η επισήμανση αποκτά πολύ μεγάλη βαρύτητα, αφού αν τα πράγματα εξακολουθήσουν να εξελίσσονται στο ίδιο μοτίβο απελπισίας για τους νέους, σε λίγα χρόνια οι κυβερνήσεις θα ψηφίζονται από ελάχιστους πολίτες, θα αφορούν ελάχιστους και οι δυναμικές μειοψηφίες τού σήμερα θα εξελιχθούν σε εξουσιαστικές πλειοψηφίες τού αύριο χωρίς πολιτική επάρκεια.
Με τον φόβο της Ιταλίας Οι συζητήσεις κατά τη διάρκεια της εαρινής συνόδου κορυφής ήταν εξαντλητικές και οι αρχηγοί των κρατών και κυβερνήσεων και ιδίως οι 17 της ευρωζώνης έχουν χωριστεί σε δύο στρατόπεδα: σε αυτούς που υποστηρίζουν την πολιτική λιτότητας, ίσως με πιο χαλαρά μέτρα, και συνασπίζονται κυρίως με τη Γερμανία και σε αυτούς που ζητούν την εφαρμογή ενός μείγματος πολιτικής που θα εγγυάται τη δημοσιονομική πειθαρχεία, αλλά θα περιλαμβάνει και αναπτυξιακά μέτρα και οι οποίοι συντονίζονται με τη Γαλλία.
Το βασικότερο ζήτημα στο οποίο εστίασαν είναι αυτό της αύξησης της απασχόλησης, καθώς η ανεργία στον ευρωπαϊκό νότο αγγίζει ιστορικά ποσοστά. Τόσο η Μαδρίτη, όσο και το Παρίσι, ερμηνεύοντας τα αποτελέσματα των ιταλικών εκλογών, ζήτησαν χαλάρωση της σκληρής δημοσιονομικής πειθαρχίας και ευελιξία στους στόχους μείωσης των ελλειμμάτων, την ίδια ώρα που το Βερολίνο επέμενε στην ανάγκη λήψης διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων από τις αδύναμες ευρωπαϊκές οικονομίες.

Προσπάθεια να «παντρέψουν» πειθαρχία και ανάπτυξη

Όσον αφορά στο οικονομικό σκέλος των συζητήσεων των Ευρωπαίων ηγετών, αυτές επικεντρώθηκαν στη χαλάρωση των δημοσιονομικών περιορισμών που είχε απαιτήσει η Γερμανία, καθώς η οικονομική ύφεση και η διογκούμενη ανεργία στη Νότια Ευρώπη έχουν φέρει σε δεύτερη μοίρα την κρίση χρέους. «Σημαντική πρόοδος γίνεται στην κατεύθυνση διαρθρωτικά ισοσκελισμένων προϋπολογισμών και η πρόοδος αυτή πρέπει να συνεχιστεί» αναφέρεται στο προσχέδιο, το οποίο δίνει έμφαση σε «δημοσιονομική προσαρμογή φιλική προς την ανάπτυξη». Η διατύπωση αυτή αποτελεί «κωδικό» για τη χορήγηση μεγαλύτερου χρονικού περιθωρίου, με στόχο τη μείωση των ελλειμμάτων σε χώρες όπως η Γαλλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που επιβάλλει την εφαρμογή των δημοσιονομικών κανόνων, αμύνθηκε στις επιθέσεις που δέχεται από χώρες της Νότιας Ευρώπης ότι είναι πολύ αυστηρή και στις προειδοποιήσεις από τη Βόρεια Ευρώπη ότι γίνεται πολύ χαλαρή. «Ο ισχυρισμός ότι η Επιτροπή επιδιώκει ανελαστικά τις πολιτικές λιτότητας δεν ισχύει» ανέφεραν σε σημείωμά τους (policy paper) ο Μάρκο Μπούτι και ο Νίκολας Καρνό από τη Διεύθυνση Οικονομικών της Κομισιόν, προσθέτοντας: «Ούτε προφανώς ισχύει η αντίθετη κατηγορία ότι το πλαίσιο έχει γίνει πιο αδύναμο».